35 sene kesintisiz içtim, günde 3 pakete kadar çıkmıştım, bana bırak şu mereti diyenlere güler geçer, uzatırlarsa hadi ordan sanane derdim, bir akşam evdeki son sigarayı da içip, çakmağı, paketi, kültablasını mutfağa bırakıp geldim, neredeyse 5 sene oldu, bir tek dal bile yakmadım, ama ne zaman biri yanımda sigara içse canım çeker, paketten çakmağa, nefesten dumana, parmaktan küllüğe uzanan o performansı, o beden dilini daima estetik ve cazip bulurum, buldum, yalan yok, ama bıraktım, içmedim, bir kez dahi içmedim, içmiyorum da. Bağımlılığın ne demek olduğunu sigarayı bırakınca anladım, sağlığın ne demek olduğunu da. Sigarayı bırakmanın etkileri kişiden kişiye değişiyor, ben psikolojik olarak asla kopmadım sigaradan, fakat iradem de çelik kadar sağlam çıktı. Benim hikâyemde kıssadan hisse şu: Bağımlılık asla geçmiyor ama mücadele eden daima direniyor.
Bırakın. Bırakın. Bırakın.