Şunu anlamakta zorluk çekiyorum:
2013'te Gezi'de sokağa indiğimde, devlet okullarında beş kuruş para ödemeden aldığım, özel kolej ve üniversitelerden daha üstün bir tahsilim, başımı sokacağım bir evim, iyi-kötü bir arabam ve dolgun maaşlı bir işim vardı.
Şimdiki gençlere bakıyorum. Özel okullara mahkum edilmiş, özel okula parası yetmeyenlerinse berbat bir eğitim düzenine mecbur bırakıldığı, araba almanın imkansıza yakın, ev almanınsa hayal olduğu bir düzende, gırtlaklarına kadar borç içinde yaşıyorlar; daha doğrusu hayatta kalmaya çalışıyorlar.
Hal ve vaziyet böyle olmasına rağmen, Gezi seviyesinde kitlesel eylemler yok. Sokağa inenleri tenzih ederim ama gençlerin çoğunluğu evlerinde oturuyor. Yeri-göğü inletmeleri gerekirken hemen hepsi paralize olmuş bir halde. Kasabın bıçağına boynunu uzatmış, gözleri bağlı kurbanlık koyun gibi bekliyorlar; artık neyi bekliyorlarsa...