Dün aksam, eşim mutfakta kırılan cam bir tabağın kalan zerresine basmış ve ayak tabanına giren bu cam kiymigini çıkartmak için hastahaneye gittik. Şehir hastahanesi ne .. Neyse , şehir hastahanesi ne yaklaştıkça, gördüğümüz hastane manzarası olsun, ışıkları ve bina büyüklüğü , çeşit çeşit kat kat poliklinikleri olsun , gördükçe hemen bir kendimizden geçtik , eşimin ayağı henüz hastahaneye girmeden iyileşti neredeyse , bende de potansiyel tüm dertler, musibetler, şerler bir anda kalkiverdi , bı hafiflik bı dinginlik, dinlilik, dingillik vb duygularla doldum tastim.. , asıl duygu patlamasını hastahane bahçesine girdiğimizde ve travma bölümlerine yakın yollar üzerindeki ve otoparklarda yer bulamamamiz ile hat safhalarda yaşadık. Dedik , ne güzel ya, kummgibininsan kum gibi doktor hemşire guvenlik.. cayır cayır ortalık , mest olduk, çalışıyor adamlar kadınlar ... Adeta Zone 6 intervali ile bir süre yürümek zorunda kaldık. Tabi bahçeleri genişti ve çim alana kendimizi attık ve biraz mehter marşı dinlerken yuvarlandik, bu ara nabzimiz düştü.. akşamuzeri saat 08.33 gibi kayıt açıldı. Rontgenidir , muaynesidir derken 23.47 de, ayrıldık Şehrin hastahanesi den... asrın liderimiz in verdiği talimatlar,kararlar, öngörüler,üstün zekasi ile yapilan bu Lütuf, bizlere çok bile fazlaydı, sukrettik, 1-2 dua gönderdik zati sahanelerine.. Doktor, 4 saat içinde ufacık bir kiymigi çıkarmak yerine , bize pazartesi erkenden gelin , prosedür olarak 2 gün sonraya randevu veriyoruz dedi. Önce biraz şaşırdık, dedik ki o kadar saattir sıralarda bekledik, kapmamis olsak bile beklerken, kalabalıkta enfeksiyon kapmış olma riskimiz var, acil müdahale odası yok mu? Sonuçta balta saplanmadi , sizler gibi Avrupa nin kıskandığı ülkenin , nadide doktor kadrosundan birisiniz, balta ile 2 gün bekeleyecek mıydık? Dedik, evet dedi.. bekeleyecektiniz dedi.. Sonra geçen sene kayın pederimin iç hastalıklarla ilgili onkolojiden 1.5 ay sonraya randevu vermiş olmalarını hatırladık... Sasirmadik.. sırf satafat, show , gösteri amaçlı yapılanlardan hiçbir farkı yokmuş koskoca hastahanelerin .. hastahaneden ayrılırken bu görkem o kadar boş , o kadar anlamsız , o kadar gereksiz geldi ki .. bir kez daha anladım bizden bir halt olmayacağını..
