Nasreddin Hoca'nın "ye kürküm ye" diye bi fıkrası var. Herkes bilir. İnsan doğasını çok güzel özetler. Okuduklarımın ışığında bazılarınızı bir noktada eleştirmek istiyorum. Eğer ki oturduğum kafenin/mekanın garsonu gelip de bana nazik bir biçimde sebebini de belirterek bisikleti başka bir yere almamı söylerse, itiraz etmeden dediğini yaparım. Bunda sıkıntı yok. Tavır ve sebep önemli. Elbette aynı mekana altında lüks jiple gelen bir insana takınılacak tavır çok başka olacaktır, bu malesef dünyanın her yerinde böyledir. Bunda eleştirecek şey "insan doğasıdır", mekanlarla alakası yoktur. Buraya kadar sıkıntı yok. Sıkıntının başladığı yer, "bence", bazılarımızın kendilerine "saygısızlık" yapılan yerlerden, gururlarına yedirip de kalkıp gitmemeleridir. Bu malesef çocukça bir tavırdır. Eğer size bir mekan saygısızlık yapıyorsa, kalkar gider yan tarafındaki rakip işletmeden hizmet alırsınız. Size saygısızlık yapan mekanda kalmak için çocuk gibi inat etmezsiniz. Adamlar zaten sizi müşteri olarak kabul etmemişken daha orada oturup bu insanlara para kazandırmaya çalışmanızın elle tutulur bi tarafı yoktur. Sırf şu tutumu ülkedeki herkes benimsemiş olsa hiç bir mekan sahibi müşterisine saygısızlık edecek cesareti kendisinde bulamaz. Bugüne kadar çok defalar başıma geldi. Bisikletli ya da bisikletsiz, mekan sahiplerinin saygısız tavırlarına maruz kaldım ve o mekanları hemen terk ettim. Bir daha da uğramadım. Her fırsatta da kötüledim. Yapılması gereken budur. Mekan sahibi ile ya da garsonla kavga etmek, mekanı terk etmek yerine orada kalmaya çalışmak acizliktir.
) adam ikna olunca çok güzel taşıyorlar. Bu şekilde Metro'da çok rahat bisiklet taşıtmışlığım, Kamil Koç vs'da sıkıntı yaşamışlığım var. Metro kaptanları 1 paket sigara vs gibi "ikramlara" çok iyi iş çıkarıyorlar ama Kamil Koç kaptanları daha kurumsal takılıyorlar. 
