-Deniz-
🌴🌴🌴🌴
- Kayıt
- 9 Haziran 2022
- Mesaj
- 1.580
- Tepki
- 1.653
- Şehir
- Bursa
- İsim
- Deniz
- Başlangıç
- 1997—98
- Bisiklet
- Trek
- Bisiklet türü
- Şehir - Tur
Büyüyorsunuz 😀 Hayattaki deneyimleriniz artık sizi daha dikkatli kılıyor.Geçen seneye kadar geceleri de sürüyordum fakat tek başıma sürdüğüm için bu süre yarım saati ya da 1 saati geçmiyordu.
Neyse, arkadaşımla sürmeye başladım. O sıra günler de kısalınca akşam sürüşlerini de hesaba kattık. Bulunduğum yerde geceleri kimse bisiklet sürmez, kimse dışarı da çıkmaz. biz bir de saat 10 - 11 ırmak kenarları, tren yolları demeden sürüyoruz. Bu şeyin cahil cesareti olduğunu anlamak 6 - 7 günü bulmadı, daha sonra bu işten vazgeçtik.
para isteyenler, durduranlar, laf atanlar, şüpheli gözüyle bakanlar. bir keresinde göl kenarından gelirken kısa yoldan geleceğiz diye haritadan farklı bir rota izledik, gecenin karanlığında 400 lümen lamba ile tarlaların arasından ve kimsenin olmadığı bir rotadan geçtik. tek yakın olan şey tel örgülerle çevrili bir hapishane idi. 27 yaşındayım, uzun süredir bu kadar tedirgin olduğumu hatırlamıyorum. hazırlıklı olmadığımız için gece ekipmansızdık, 400 lümen lamba önünü zor aydınlatıyor. hapishane, tarla derken harita bizi tren yolunun yanındaki araba yoluna yönlendirdi. 200 metre mesafede evler vs var ama sokakta kimse yok, insan bayağı tedirgin oluyor. yahu ışık yok, şehir içindeki ışıklı yola girdiğimde içime su serpilmişti.
Artık eskisi gibi değilim, korkuyorum. sebebini bilmiyorum.
Eskiden bisiklet sürerken hiçbir şeye dikkat etmezdim. Çocukken kötü frenli bir bisiklet ile acayip dik rampadan oluşan bir sokakta (atıyorum 30 dereceden fazla) freni kötü bir bisiklet ile bayır aşağı hız denemesi yapardık. Yolun sonu eskiden şehirler arası yol diye geçerken daha sonradan şehir içine dahil olmuş fakat yine yoğun araç trafikli bir yerdi. Frenler zar zor tutar ama yine de denerdik. Bir keresinde fren tam tutmayıp yola firladım. Araç denk gelse muhtemelen ölmüştüm 😀
Bu söylediğim olay tabii ki 13-14 yaşlarda gerçekleşmişti. Cahillik işte. Cahil cesareti derler ya tam olarak o. Birkaç sene sonra büyük bir kaza geçirip sakat kaldım. Detaya girmeyeceğim daha önceden forumda anlatmıştım. Sonrasında bende de bir korku oluştu. Yıllarca bisiklete tövbeli kaldım. 30 yaşında tekrar denedim sürmeyi. Ama baktım ki ya düşersem korkusu var. Kafa travmalarının ölümcül olabileceğini farklı farklı yerlerde öğrenmişim. Gittim kask aldım kendime. İş nedeniyle gece boş oluyorum. Gittim aydınlatmaya yatırım yaptım. Çünkü gece görülmediğim için ölmek istemiyorum.
Neyse uzadı biraz. Turlara katılıyorum ve her kurala elimden geldiğince uymaya çalışıyorum. Kimsenin sağından geçmiyorum. Soldan geçerken uyarıyorum. Takip mesafesi bırakıyorum. Bayır aşağı giderken de kontrollü iniyorum. Ama turdaki 20'li yaşların başında bir arkadaş bayağı tehlikeli hareketler yapıyor. Ya bayır aşağı kontrollü inerken bana teğet geçiyor. Kulağımda bir ıslık sesi kalıyor. Ya da benzer durumlarda ben takip mesafesini korumaya çalışırken önümde zikzak yapıyor, ani fren yapıyor. Oyun oynuyor, kısaca hiçbir şeyi düşünmüyor.
Yani yaş ilerleyince insan hataları daha bir farkediyor. Çok yaşlı sayılmam. Benden daha tecrübeli insanlar da bu forumda mevcut. Sadece kendi gözlemimi anlatmak istedim.
Belki de yaşadığımız hayatın ciddiyetini anladık. Bilemiyorum.



