1988 yada 1989 yıllarında Egenin yerel bir gazetesi. Gazete alana Bisan BMX çekiliş kuponu veriyordu. Babam bir günde 60 tane gazete almış, tabi ben bilmiyorum. O günün akşamı İzmir Fuarına gittik eski Fuarı bilenler bilir. her standa ayrı ayrı etkinlikler düzenleniyordu. Şimdi nasıl bilmiyorum. Neyse gazetenin standına geldik. Çuvalın içinden tek tek isim okuyorlar. İlk isim ablam adına çıktı. Ben ve ablam şaşırdık tabi 8. isimde annem adına çıkmıştı. 10 bisikletten 2 tanesi bize çıkmıştı. Allahım heyecandan ölüyordum. Babam o zaman söyledi bize. Eve götürdük bisikletleri, daha kapalı kutuda ben içini merak ediyorum. Ölecem meraktan abartmıyorum balkonda bisiklet kutusunun yanında uyumuşum. hatta heyecandan altıma kaçırmışım. Kutuyu hafifçe yırtmış sarı sarı tekerlerini de gördüğüm anı bile hatırlıyorum. Neyse tabi bisiklet kullanmasını bilmiyorum elimde götürürdüm hep. bazen de üzerine düşerdim. En kötüsü elimin üstüne düşünce taşlar girerdi derinin altına siyah siyah. Ya o zamanlar mahallede kimsenin bisikleti olmadığından ya da fakir bi semtte oturduğumuzdan bisiklete binerken çocuklar hep arkamdan koşardı. Bisikleti evin kapısına koyardık tabi o zmnlar çalınma korkusu duymazdık. hatta bisiklet binmesini bilenler biner geri getirirdi. Çünkü eşyalara değil insanlara değer verilirdi. Yıllar geçti şu an o bisiklete ne olduğunun hala bilmiyorum. Ama çocuğuma alacağım ilk bisikleti ömür boyu saklayacağım. Başlığı açan ve beni çocukluk yıllarına götüren arkadaşa teşekkür ederim.