Spor elbette ki faydalı, basitçe, kardiyak sistemi, kas/yağ oranını ve buna bağlı olarak vücutta ki bir çok olumsuz parameteriyi iyi hayır çok iyi hale getiriyor. Hasta olmuyorsunuz, etrafınızda ki herkes grip olurken size bir şey olmuyor en fazla nezle ile geçiştiriyorsunuz, bağışıklığı yüksek oranda arttırıyor, sizi alkol-sigara-uyuşturucu gibi kötü alışkanlıklardan koruyor, en başta çok daha mutlu olmanızı sağlıyor; doğal psikolojik tedavi bu anlamda, kanser-diyabet gibi ciddi rahatsızlıklarının sizde çıkma ihtimalini yüksek oranda engelliyor, eklemlerinizi güçlendiriyor... ve çok daha fazlası. Tez olarak ortaya koyduğunuz negatiflikler bir toz zerreciğiyse, sporun faydaları bir dünya kadardır.
Hiç bir şey mükemmel değildir, onlar insan sonuçta, doğumdan ötürü veya genetik olarak problemli olabilirler. Olayı spora bağlamak ne derece doğru, siz sağlıklı bir şekilde sporununuzu yapabiliyorsanız, niye böyle bir negatif motivasyona gerek duyuyorsunuz.
Profesyonel sporcular herkesten çok daha fazla sınırlarını zorlayan insanlar, insan vücudu belli bir zorlamadan sonra o zorlamanın vücuda yarar getirmesini sağlamak için bir "toparlanma" evresine girer, o sırada vücutta meydana gelen toksik maddeler atılır, yapı işleri yıkım işleri düzene koyulur, hormonal denge sağlanır, ve siz toparlanma ardından daha güçlü veya dayanıklı olarak sporunuzu yaparsınız, bunun en büyük kanıtı sizsinizdir, eskiden 20 km gidince bacaklar yanar, şimdi 200 km gidince. İşin boyutunu yanlış anlamamak gerekiyor, spor yanlış yapıldığı takdirde görüyoruz sakatlıklar ortaya çıkıyor, doping türevi maddelerden dolayı kalp krizleri, karaciğer iflasları, kanser türevleri meydana geliyor. Yanlış yapmak sadece bunlarla sınırlı değil, vücudun o gün size recovery yap çok yorgunum dese bile siz gidip bir 100 km yaparsanız, vucüt toplarlanmadan kaldıramayacığı bir yük verirseniz böyle arazlar çıkacaktır. Dünya standardın daki antrenörlerden birinin sözünü (tylor phinney nin antrenörü) hatırlatıyım, bisikletçiler ve dayanaklılık sporcuları kendilerini her zaman zorlama ihtiyacı hisseder, biz antrenörlerin asıl görevi onları durdurmak ve vücutlarını dinlemelerini sağlamaktır. Çünkü vücut toparlanmadığı sürece yapılan yüklemeler ilerlemeyi sekteye uğratır ve vücutta farklı komplikasyonların çıkmasına zemin hazırlar.