Ailelerimizin bisiklete bakış açıları...

Çok ilginç durumlar varmış..
Benimde ailemden annem hep destekçim olmuştur hatta ileride beraber tura çıkma düşüncemiz bile var.
Fakaaaaaaat babam ilk zamanlar uzun yola çıkmanın tehlikelerinden bahseder
uzuuuun uzuuun anlatır tartışırdık fakat yavaş yavaş öyle alıştı ki; en son Akyaka-çanakkale turunda arayıp helal olsun be dedi gez tabi en iyisini yapıyosun sonuna kadar destekçinim dedi o sırada çadırdaydım O gün bugündür hiç bir sorunum yok.
çözüm aşamasında olan arkadaşlara da kolay gelsin diyorum

genellikle herkesin ailesi karşı çıkmış bu duruma ama benim ailem daha çok destek oldu bana. Şu ana kadar bir sorun yaşamadım inşallah bundan sonrada bir sorun yaşamam.

benim açımdan paha biçilemez ama ;

Annemin açısından '' oğlum atla bisikletinede git 2 ekmek al gel. ''

oldu sanırım çoğu zaman :brutal324

benim annem biraz karşı çıkar ama bisikletlimle babam ilgilenir

aslında yeni yeni çok sevmeye başladığım için hissedilir bir değişiklik yok ama su anki bisikletime söylenip 600-700(çok deildir sizin için ama) dolayında bisiklet buldum deyince o paraya bisikletmi olur gibilerden sesler gelio bizimkilerden yani bizimkisi tamamen duygusal

Babam yurt dışında olduğu için henüz haberdar değil, tepkisinin ne olacağını bende merak ediyorum Annem ise aman oğlum uzaklara gitme, sen gelene kadar rahat edemiyorum der. Tabi kardeşler sıraya girdi abi bana ne zaman alıcan diye sanırım bisiklet konusuna bir tek onlar sıcak bakıyorlar.

İşin maddi boyutuna karşı çıkan ailelerede şunu derim; ya çocuğunuz bisiklete 300-500 yada herneyse vermeyip ayda 300 Tl gibi bir ortalamaya sigara içseydi ozaman durdurabilecek miydiniz? Olaya bir de o boyuttan bakmak lazım.

Anneler aynıdır hep Tez canlılardır, düşünüp kendi içlerinde kurup kurup stres olurlar; hatta ilk turlarda zaman zaman dayanamaz ararlar; neredesin, geç gelme, 12'yi geçme vs. gibilerinden Normal karşılamak lazım, ki anne baba olunca sanırım biz de anlayacağız tüm bu tedirginlikleri eminim

Herkese iyi ve sağlıklı günler, bol pedallı ve kazasız belasız turlar dilerim.

Selametle.

Ben artık öğrendim. Karşı çıkacakalrı bir şeyi yaptıktan sonra söyleyince bir şey demiyorlar. Bisikleti aldıktan sonra söyledim. İlk kez ODTÜ'ye bisikletle gittikten sonra onlara gittiğimi söyledim(20km'ye dahi çok uzak diyorlardı). Salı günü 300km yaptım artık hiç bir şey demiyorlar

Hanuz soyleme fırsatım olmadı

Bende geçen gün hesapladım 3.5 yıl olmuş ilk eve geldiğimde 1000 tl dediğimde babamın bana bakışını asla unutamam. Ne meydan muhabarabeleri geçirmiştim. o sene 15 tatilde çalışmış hatta tatil 1 hafta uzatılmıştı. Bende paramı biriktirip, bisikleti bulup sadece ben almaya gidiyorum dediğimi hatırlıyorum. Annem ilk başta istemiyordu ama şuan onada corratec motion aldık. Beraber biniyoruz. Hatta benden daha çok biniyor . Babama gelince de dominant babanemler işe karışmasa ona da toplıcam ama olmuyor işte Onlardan aldığı gazla gelip bana patlıyor bende pek bişey diyemiyorum ama kafama taktım 781 veya o seviye bişeyler alıcam .

başta bi anlık şevk olarak sandılar ama gördülerki dondurucu soğukta karda bile bisiklet kullanırken aldığım şevki görünce durdular ve en sonunda senin koruyucu önlemleri alman lazım dediler fakat bunun hala profesyonellik seviyesinde olmasına hala karşılar...araban olunca bisiklet nedir sallamazsın diyorlar ve ikna edemiyorum bi türlü

babamdan para istiyorum.ne kadar die soruyo bende yüklü bir miktarda söleyince git kazan al dio

dostlarım
bütün arkadaşların yazdığı mesajları tek tek okudum
hepimizin ortak noktası bisikleti seviyoruz küçükken hepimiz etkilendik ondan bizim küçük beyinlerimizi etkiledi bisiklet
küçükken bisiklete bindiğimizde aldığımız haz unutulacak gibi değildi
ve sonra büyüyünce nedense aileler sadece bisikleti çoçuklar için araç olarak gördüklerinden bize artık büyüdün bisikleti ne yapacaksın dediklerinde içimizdeki o bisiklete olan sevgimizi anlayamadılar belkide bazı aileler anladı bazıları hiç anlamadı geleceğimizi düşündüklerinden bizi hep para getirecek işlerin sahibi yapabilmek için zorladılar bizim iyiliğimizi düşünüyorlardı çoğumuz
hiç sevmediğimiz işlerin başına geldik ve sevmedik işimizi ve bizi hasta etti iş dünyası gerildik hasta olduk gene imdadımıza bisiklet yetişti tabiki ve bir daha anladık ki onsuz yapamayız bazıları alt tarafı iki teker der geçer
hayır o sadece iki teker değil o bir terapi insan ruhunu besleyen sihirli bir güç insanı stresden uzak tutan bir olgu bir gerçek
bazen istersiniz ya tek başınıza bisikletle uzaklara gitmek ve o zevki yaşamak
işte o vakit bütün pozitif enerji sizde toplanır bir yerlere gider çadır kurar
doğayla başbaşa olursunuz ya size artılar olarak gelir
pozitif motive olursunuz bisikleti icad eden büyük olasılıkla cennetliktir herhalde
dünyada şimdiye yapılan en büyük keşif bence bisiklettir çünki
bu kadar insan ruhunu besleyen ve motive eden başka bir buluş bilmiyorum
bisiklet asla bir çocukluk hastalığı değildir o mezara kadar çevirilecek
bir araçtır onu her zaman layık olduğu yerde tutacağız asla ondan vaz geçmeyeceğiz gerekirse bisiklet kolik olacağız

ailemden değilde özellikle kız arkadaşımdan alamadığım destek üzüyor beni..
hzni soruyorlar ya bu aralar televizyonde sevgilin mi - kanka mı diye reklamlarda..

kanka yahu : ))

selam hey millet
yaş 33 olmuş 1 yaşında kızım var, şu an çalışmıyorum...
bu yukarıdaki özet aslında bir çok şeyi açıklıyor. Ama detaylara inersek beni rahatsız eden en çok oturduğum semt ankaralılar bilir keçiörende oturuyorum kafada kask taytla filan çıkınca binada kimseyle karşılaşmak istemem, yola çıkıp spd leri ayakkabıya (ruhun bisiklete sarılması) geçirince iş kolay olur 50 km hızla yokuş aşağı uçarım binalardan, trafikten cehaletten...
Odtü den ahlatlıbel e oradan eymir e 80-100 km yol yapar yorgun argın eve dönerken keçiörende o kalabalık sokaklardan geçerken (bitmiş bir halde) yokuş yukarı mahallenin bisikletli (bisikletlerinde havalı korna!!!) çocukları peşime takılır...
ben evli olanlar içinde şanlıyımdır eşimde de trek var odtü de filan beraber biniyoruz, eşim beni destekler, çevre de akrabalalar filanda öyle pek karışmaz hatta imrenir hepsinde bir kilo sorunu sigara göbek filan,
arada sırada motive olmaya ihtiyaç duyarsam fransaya velib e avrupaya onların bisiklete yaklaşımlarına bakar gaza gelirim...

amaann bisiklet değil mi motor alsaydın o kadar masraf yapacağına baban da binerdi hem gibi yorumlar anlatamıyorsun onun bir araç olduğunu...

aman çarpılırsın dikkat et ara sürekli diyolardı başta şuan

git nabarsan yap yeter bıktım bu bisikletinden

benımde hikayem benzer hikayeler ama 7 yaşında bmx bisiklete başladım o kadar çok biniyordum ki annem bıkmıştı bisikletten. bir akşam yıne bınmek istedım anam çok sinirlendi ve bisikletimi 6.kattan aşağı atmaya kalktı tabi atacağından değil ama ben çok korkmuştum patlamıştım ağlamaktan şimdiki bisikletime benden başka kimse dokunamıyor. çok mutluyuz

herkese bol pedallamalar....

isin para kismina geldigimiz zaman hep kavgaliyiz annemle
ama enerjimi bisiklette attigim sigara vs icmedigim icin sesini cikarmiyor.

Annem trafik canavarlarından çok korkuyor bir gün eve turdan 1:00 de geldim etmediği laf kalmadı yok senin eline telefonu neden verdik, insan haber vermezmi,bu saate kadar tur mu olurmuş falan

hepimiz bir çocukluk hevesi ile başladık bisiklete.kimimizin durumu oldu erken yaşta aldı,kimisi ise benim gibi beklemek zorunda kaldı...
ama günü geldi ve alındı.o bisiklet ilk alındığında bir biz ona baktık,o da bize.bizikletime 'o' diye bile hitap etmek istemedik.yatarken bile aldık,odamıza koyduk,onunla yattık,onunla kalktık.ilerleyen yaşlarda hevesimiz daha da arttı.artık bie heves değil,bir tutkuydu bu sanki.yavaş yavaş cebimize para girmeye başladıkçaufak ufak masraflar yapmaya başladık onun için....gittik en iyi süsleri aldık.gidonunun bir ucuna türkiye,bir ucuna takımımızın bayrağını astık.yastığına bastığımızda düüüüütttt!!!!!diye ötüp bize mahallenin yaşlı sakinlerinden azarlar işitecek kornalar aldık.ve birgün........

BÜYÜDÜK!!
o da büyüdü bizimle,yaşadığımız anıları bizimle yaşadı.ama acı,ama tatlı..bazen düştük,bazen kalktık.ama ne olursa olsun,bu secdayı bırakamadık.kimsenin ne dediği umrumuzda değildi,kulak asmıyorduk.isteyen istediğini desinbu bizim kararımızı değiştirmiyecekti ki.ve hala,o anılar aklımızda geleceğe pedallıyoruz,üstelik yanlız değil bir aileyiz artık!bu tarz şeyler yazdığımda aklıma hep bir dergide okuduğum söz gelir,sahibi kimdir bilmiyorum ama nasıl demişse iyi demiş;
''Annem bize hep güneşi yakalamamız için ona doğru zıplamamızı söylerdi.Ulaşamasak bile en azından ayaklarımız yerden kesilirdi.''
işte bizde bu inançla sürüyoruz yıllardır.bu pedallar durmadıkça kimsenin ne dediği ne umrumuzda!!!!!

saygılar;
Kubilay TOKA