OSMAN ŞİRİN E ÖVGÜ
Osman şirin büyük iş yaptın. Tebrik eder başarılarının daim olmasını dilerim. Gençlere yeni hedef gösterdin çıtayı yukarı taşıdın. Ben zaten senin başarabileceğinden bir an bile şüphe etmedim. Çünkü senin hammaddeni tanıyorum çünkü sen yaştaşımsın sen 70 li yılların fakru zaruret günlerini yakından tanımış bir neslin temsilcisisin.
Sende bilirsinki bizim neslimizin temelleri sağlam atılmıştır, zorluklar, imkansızlıklara karşın sağlam bir ahlak ve ideal ile sulanmış çifte çeliklenmiştir. Biz değilmiyizki Malkoçoğlular ile battal gazi destanları ile büyüyen, elindeki bayrağı elli ok yese bile asla yere düşürmeyen kahramanları kendine örnek alan. Peki narkozsuz iğnesiz sünnet törenlerinde ağlamayı kendine bir onursuzluk olarak görenler biz değilmiydik. 70 li yılların çatapatalarının yaşandığı o günlerde vaktinde önce büyümüş yüreklerimizle duvarları kendimize siper alarak okula gidişimiz. Ya mahallede tanımadığın bir komşun dahi ölmüş olsa ailenin sakın koşmayın gülmeyin bugün cenazemiz var dediği günler. Hatırlasana günlerce siyah beyaz televizyonumuzu açmazdık bizlerde yasınıza ortağız dercesine. Ramazanda sahura kadar o müstakil evlerin ışığı sönmez bayramlarda tek tek büyüklerimizin elini öpmeye giderdik. Bize lokum ve mendil verirlerdi. Sofralar herkese açık ve ortaktı. Bazen yazın bile bir karpuzun hayalini kurardık yemek için. İşte yokluk günleriydi ama yokluğu bile paylaşırdık. Okul yollarına sabahtan düşerdik o 50 santim kar yağdığı kış sabahlarında yolu küçük ayaklarımızla eze eze açardık. Servis de neymiş daha düşüncesi bile ortada yoktu. Mehmet abi hasan mutlucan ın kahramanlık türküleri eşliğinde bize tuluat yapardı. İlk bisikletimizi hayatında bisiklet görmeyen arkadaşlarımızla birlikte sıra ile bine bine parçalamıştık. Ramazan amca bisan şehir bisikletinin arkasına karısınıda bindirmiş bağlara giderken dolmuş ile yarışırdı o koca göbeğine aldırmadan. Özel otomobilde neydiki. Gazoz kapakları, kibrit kapakları en değerli oyuncaklarımızdı ama hiç bir şeyden gocunmazdık mutluluğumuzu hiç bir şey bozmazdı.
Dedim ya ne kadar yokluk ve yoksunluk içinde büyümüş olsak bile ahlaktan, saygıdan, sevgiden yana hep zengin yetiştirildik. Okullarımızda muhtaç olduğumuz kudretin damarlarımızda dolaştığını tekrarlardık gururla, öğretmenlerimiz bir ağaç gibi tek ve hür bir orman gibi kardeşçesine bizleri yetiştirirdi.
Seni bu nedenle yakından tanıyorum osman şirin başaracağınada asla şüphe etmedim.
Çabuk bizede söylesin yoksa hemennn polise haber vereceğimm
