Dinçer ÜNSAL
Forum Bağımlısı
- Kayıt
- 14 Mayıs 2009
- Mesaj
- 903
- Tepki
- 461
- Şehir
- Bursa || İzmir
@Orhan Kılıç
Hep insana o ana kadar yapmadığı(yapamadığı değil) şeyler zor gelir, gözünde büyür. Ama onlardan birini yapınca, hemen ondan sıkılır, bir adım daha öteye götürür, biraz daha zorluk ekler.Onu da yapınca yine sıkılır, biraz daha zorlaştırır, sonra biraz daha , biraz daha... derken bu böyle sürüp gider.Zaten gelişmek de bu şekilde olur.
Kendimden örnek vereyim.1.5 yıl öncesine kadar "Uludağa bisikletle çıkmak" (sadece çıkmak, başka hiçbir özelliği yok.saat, zaman, hız sınırlaması yok.sadece başarmak!) benim için çok önemli bir şeydi. Yatıp kalktıp Uludağa çıkmayı düşünürdüm. O sıralar bisiklete başladığım ilk aydı. Ve birgün sabah erken fırladım.Bacaklarım çok güçsüz, nasıl çıkıcam bilmiyorum ama işin asıl komik yanı yolları bile bilmiyorum
Millete sora sora gidiyorum.Sorduğum kişiler de bir bana bir de bisikletime bakıyorlar, "olm sen kafayı mı yedin, dön evine." diyorlardı.Neyse, o gün 6 saate Oteller bölgesine kadar çıktım.O anki mutluluğum anlatılamaz. Ama sonrasında aradan zaman geçtikte basit, bayağı bir şeymiş gibi gelmeye başladı. Sonraki hedef süreyi kısaltmak. Ve sürekli daha hızlı, daha kısa sürede çıktıktan sonra artık limite ulaşıyorsunuz.Ve bu sefer başka bir şey daha eklemek istiyorsunuz. Ve bu da Zirve oldu. Nitekim bunu kafaya koyduktan 1 sene sonra kendimi zirve taşının üzerinde bisikletimi kaldırırken buldum.
Yazın Uludağla yapılabilecek herşeyi yapmıştım artık.Sayısız defa çıktmıştım, çok hızlı çıkışlarım olmuştu, arazi inişim olmuştu, zirveye bile çıkmıştım.Artık farklı birşey yapma zamanı gelmişti.
O da Karda Uludağa çıkmaktı.İlk başta bakıldığında çok zor gibi göründü, gözümde büyüdü.Bazı olumsuz durumlarda vardı.Ama sonunda onu da başardım.Şimdi ise bir kaç gün içinde tekrar çıkıp(tabiki daha hızlı bir şekilde
) bisikletle kayak yapıcam. Ama biliyorum, şu an beni çok heyecanlandıran bu kayak olayı, onu yaptıktan sonra tekrarlarında yine sıkıcı gelmeye başlayacak.
O yüzde işte yeni hedefim.Ne zamana gerçekleşir bilmiyorum ama
"Kışın bisikletle Zirveye çıkacağım!"
Tüm imkansız diyenlere duyurulur.Gelsinler istedikleri kadar imkansız desinler. Bu, beni daha çok hırslandırıyor!
Hep insana o ana kadar yapmadığı(yapamadığı değil) şeyler zor gelir, gözünde büyür. Ama onlardan birini yapınca, hemen ondan sıkılır, bir adım daha öteye götürür, biraz daha zorluk ekler.Onu da yapınca yine sıkılır, biraz daha zorlaştırır, sonra biraz daha , biraz daha... derken bu böyle sürüp gider.Zaten gelişmek de bu şekilde olur.
Kendimden örnek vereyim.1.5 yıl öncesine kadar "Uludağa bisikletle çıkmak" (sadece çıkmak, başka hiçbir özelliği yok.saat, zaman, hız sınırlaması yok.sadece başarmak!) benim için çok önemli bir şeydi. Yatıp kalktıp Uludağa çıkmayı düşünürdüm. O sıralar bisiklete başladığım ilk aydı. Ve birgün sabah erken fırladım.Bacaklarım çok güçsüz, nasıl çıkıcam bilmiyorum ama işin asıl komik yanı yolları bile bilmiyorum
Yazın Uludağla yapılabilecek herşeyi yapmıştım artık.Sayısız defa çıktmıştım, çok hızlı çıkışlarım olmuştu, arazi inişim olmuştu, zirveye bile çıkmıştım.Artık farklı birşey yapma zamanı gelmişti.
O da Karda Uludağa çıkmaktı.İlk başta bakıldığında çok zor gibi göründü, gözümde büyüdü.Bazı olumsuz durumlarda vardı.Ama sonunda onu da başardım.Şimdi ise bir kaç gün içinde tekrar çıkıp(tabiki daha hızlı bir şekilde
O yüzde işte yeni hedefim.Ne zamana gerçekleşir bilmiyorum ama
"Kışın bisikletle Zirveye çıkacağım!"
Tüm imkansız diyenlere duyurulur.Gelsinler istedikleri kadar imkansız desinler. Bu, beni daha çok hırslandırıyor!


