Buraya içimi dökeceğim hiç aklıma gelmezdi, yarın sabaha sınavım var. Gram çalışmak içimden gelmiyor. Doktoramı geçen hafta tez aşamasındayken bıraktım. Zaten hoca da yetiştiremezsin imkanız diyor. Canım istemiyor sıkıldım diyerekten de geçen sene işi bırakmıştım. Umursamaz davranışlarım dolayısı ile de nişanlım nişanı attı, zaten mutlu hissetmiyordum. Kıza yazık oldu ama, onun adına üzüldüm. Hayattan keyif aldığım tek bişey vardı, Panigale 899; 5 sene önce bir kaza sonucu onu da zaten kullanamayacak vaziyete gelmiştim. (Motor sağlam, sattım bir arkadaşa) Yeniden alsam diyorum, ama kendime güvenemiyorum. Belki yeniden herşey düzelir diye hayatımın güzel zamanlarını hatırlatacak olan canım sporum yüzmeye 2024te yeniden başladıydım. Ama o da olmadı, klora karşı vücudum alerji geliştirdi. Şimdi öyle boş boş duvarlara bakıyorum...
