Daha önce de bi kaç defa dile getirdiğim bi durum var; insanlar tecrübe etmediği şeylerin var olabileceğini tahayyül etmekte zorlanabiliyor.
Kendisinin ve eşinin ailesinin desteğiyle (borç olarak değil) ev ve araba alan bi arkadaşım baba sürekli neden hala ev ve araba almadığımı soruyor mesela. Kendi ailelerinin emlak zengini olmaları dışında bi sorun yok

Ha keza çalıştığım bi iş yerinde Zekeriyaköy’de doğmuş büyümüş bi yöneticim vardı, işçilerden biri cebinde minibüs parası olmadığı için fazla mesaiye gelemediğini söylediğinde adama bi dünya laf söylemişti atılır da böyle yalan atılır mı diye. Son 3 senedir fazla mesaiye gelir giderken kullanacağı toplu taşıma paralarını iş yerinde bi kaç arkadaş toplaşıp bizim karşıladığımızdan haberi yoktu, çünkü ona göre ‘insanın cebinde bi minibüs parası da olmaz mı’ydı
Böyle oluyor maalesef, toplumdaki ekonomik sınıflar birbirinden o kadar dramatik farklarla ayrışmış olmasına rağmen o kadar iç içe geçmiş şekilde yaşıyoruz ki siz cebinizdeki 1.500-2.000 lirayla alışverişe çıkıp çocuğa iyi bi ayakkabı alabilir miyim diye düşünürken (ki bu bile bazıları için hayal), alt komşunuz oğluna 2 milyonluk mu yoksa 2.200’lük mü bi araba alsam diye dertlenebiliyor