İnsanımızın Kendini Onaylatma İsteği

Başka bir konuda yazmıştım. Tekrar konu açıp burada konuşmak daha iyi olur diye düşündüm.

Biliyorsunuz ki insanımızda harcadığı parayı karşısındakine kabul ettirme ya da onu kabul etmeme eğilimi var. Biraz düşünün çevrenizden. Bir arkadaşınız yeni cep telefonu almış. 2000TL...
O kadar para verilir mi denildiğinde de; yok efendim şu özelliği var, bu özelliği var, şurası şöyle, şu marka sabah kahve yapıyor, işe gitmeden gömleğinizi ütülüyor falan filan. İşte onun yerine şunu alsaydın dediğinizde de, aaa olur mu bu şöyle daha iyi böyle daha iyi.

Bisiklet konusunda da; bisiklete o kadar para verilir mi'ciler var bol bol biliyorsunuz. Biz de o arkadaşa bunun mantıklı bir karar olduğunu anlatmaya çalışıyoruz. İlgi alanları farklı, boşver diyip geçemiyoruz.

Kısacası her alanda böyle bir onaylanma kaygısı başlamış. Hepimiz aldığımız bisikletin, kullandığımız telefonun, bilgisayarın, ayakkabının en iyisi olduğunu iddia ediyoruz. Neden mi? Çünkü o ürüne para harcamışız...

Şöyle bir örnek vereyim hatta;
Polonya'daki arkadaşıma "ya müdür o jantlar o kadar para etmez, keşke almasaydın" dediğinde adam "Hadi ya, nedenmiş ki? Gel araştıralım" oluyor konu.

Türkiye'deki adama söylediğin zaman da kanepe ile bisiklet kadrosunu karşılaştırıp kendini haklı çıkarmaya çalışıyor.

Nedir bu kadar farklı olmamızdaki sebep?

Çok klasik gibi gelecek ama aileden okula kadar eğitim sistemi buna sebep olan...

Açıkcası bunun nedenleri,bu zamanda hava atmak,karşı tarafa kendini zengin göstermek,aynı zamanda teknolojiye verilen gereksiz para harcamalar

Blackberry bi telefonum var,yetiyorda artıyor bile,kimseye kendimi kanıtlama gereği duymadım..

Gökhan Bey-Ağabey (hangisini üstlenirseniz onu kullanın.)

Bence bunun sebebi nedir biliyor musunuz : Bence bunun sebebini birkaç madde ile açıklayabiliriz ;

1-Trafikteki sürücülerin bisikletliye saygısı. (Türkiye'de bu oran oldukça düşükken Amerika veya Almanya tarzında ülkelerde bisikletliye ve yaya saygı üst düzeyde. )

2-Okul öğretimi. (Ki bence bu en önemli olanı okullarda beden eğitimi derslerinde Handboll'dan tutun Badminton'a kadar her şey var ama bisiklet namına hiçbir şey öğretilmiyor.)

3-İnsanların bilinci. (Bu da en büyük sıkıntılardan bir Türkiye'de bisiklet kavramı şudur : Bisiklet 5-12 yaş arasında çocukların eğlence , kandırma . karne hediyesi vb. gibi görülür bisiklet .)

Bence önce bu konular çözülmeli ki bisiklet kültürü ülkemizde de yaygınlaşsın...

SAYGILAR...

Komplekslerimizden arınamamış insanlarız genel olarak. Mukayese etmeden olmayacak, etmek zorundayım; yabancı forumlarda gerçekten insanlar aşmışlar bu garip zihniyeti. 300 dolarlık bisiklete de, 3000 dolarlık bisiklete de yaklaşım aynı. Bisikleti araç olarak değil, amaç olarak gören densizlere pek rastlamıyorsunuz. Şahsen bugün hayalimdeki bisikleti toplama imkanım olsa, yine de o bisikletle aynı yatağı paylaşmak gibi bir şey gelmez içimden. Arzu ettiğim bir şey ama sevişmek istediğim bir şey değil. Bisiklet işte. Bora Bey açtı işte son olarak, 12 bin dolar harcamış bisikletine. Bizim Nissan Micra bu kadar etmiyor. Bir mesajında da "yalıyorum her gün parlasın diye" gibisinden bir şey sezen oldu mu? Bisikleti bisiklet olarak görememekten başka bir şey değil mesele. Ulaşılamaz bir şey gibi görmek ve göstermek asıl problem.

Gidin kredi çekin, en baba bisikleti toplarsınız. Mühim olan, "bisiklet" topladığınızın farkında olmak. Açıkça söylüyorum; kedimin tırnağından değerli olamaz hiçbir bisiklet. Bisiklet için çocuğun dahi kalbimi kıramam. Fakat bazıları böyle düşünmüyorlar. Bisiklet onlar için bir gurur objesi, bir statü sembolü. Allah akıl fikir versin demekten başka bir şey diyemiyorum.

Bisiklet ile araba arasındaki bağlanma biraz daha farklı oluyor. İki ulaşım aracını kıyaslayalım burada;
İlk olarak bisikleti antrenman amaçlı kullanan bir grup var. Ulaşımın dışında. Bu da o sele üzerinde çok zorlu saatler geçirdiğimiz anlamına geliyor.
Aşılan her zorluk da bizi bisikletimize biraz daha bağlıyor.

Tabii bu dediğiniz gibi "bisikleti yalama hissi" doğurmuyor içimizde. Sadece bisiklet ile geçirilen zaman nedeniyle bağlanıyoruz.

Onun dışında ilk kısıma tamamen katılıyorum. Komplekslerimizden arınamamış insanlarız. Kesinlikle.

Ek olarak şöyle bir şey var.
Para verdiğimiz şeylerin bize statü kattığını sanıyoruz.
Şöyle bir örnek vereceğim; kimse yanlış anlamasın lütfen.

Bundan önce kullandığım laptop 3000TL üzerine alınmış bir Sony Vaio'ydu. Daha sonra 2000TL'lik bir Apple Macbook'a geçtim. Nedeni de taşınabilir bir cihaz istemem ve windows'dan sıkılmamdı.
Daha ucuz, daha düşük özellikli bir modele geçtim. Fakat ne oldu;
insanlar "ooo macbook aldı şöyle yapıyor, bu apple kullanıyor zengin, macbook hayırlı olsun" moduna girdiler.

Kısacası insanlarımız markanın insana değer kattığını zannetmeye başladı. Herkes böyle düşününce de bu teknolojiye vs. gereksiz harcanan paralar çıktı ortaya. İhtiyacımız olan değil de, bizi havalı(!) gösterecek ürüne bakmaya başladık.
Bana kalırsa çakma ürünlere yönelmemiz de ondan.

günde 10 tl den yılda 4000 tl yi cigara denen zehire gözünü kırpmadan verirde, sağlığına, kesesine, çevreye bakışına, hayatına ve daha bir sürü ona buna sayısız faydası olan bisiklete verilen parayı çok görür bu kifayetsiz muhterisler

Bence tek sorun,büyük çoğunluğun çocukluktan itibaren maddiyatçı olarak yetiştirilmesi,sürekli bir sidik yarıştırma durumu diğerleriyle. Bendeki senden üstün mantığıyla özgüven eksikliğini kapatmaya çalışılıyor sanırım bilmiyorum çok değişik bir psikoloji,muhtemelen ölünceye kadar da anlayamam bu mantıkta yaşayan insanları.

yav bu bisiklete 4300 verdimde 2008 de, acımadım paraya ,ama kimseyede hava atmadıkki karbonumuz var diye,çünki hava atan bi arkadaş var idi ,altında 10 kilo cannondale mtb ama kapıcı dostumun biancisine yenik düştü ,evet polinez turunda ,çok gülmüştüm ,adam resmen aşalamış idi bianciyi, bu bisiklet ilemi geleceksin diye, ben ses etmedim ,eeeee ummadık taş başı öyle bi yararki,,yav gençliğimde mahalleden biri reno aldı vay ,diğer arkadaşlar onu kıskanmaya başladı,başkası gitti o da ona nisbet olarak reno aldı, bende hepsine nisbet gittim ,pejo yarış aldım, adamlar benle dalga geçti yahu,
şimdi son hallerini bi gördüm benim rahmetli babam gibi olmuşlar,,,

Bence takılmayın başkasının dediklerine, bizim şirketteki arkadaşlara eymir gölünde bisiklet kiraladık, bir tur bindiler haftasında 3 adet 700tl verip bisiklet aldılar, ki bu arkadaşlara 1000tl bisiklet için astronomik bir rakam geliyordu önceden. Sonra şirket atölyesinde bisikletleri bisikletleri kurduk her gelen bu kadar para verilir mi diyor sonra bir tur atıyor, geldiğinde yüzünde gülümseme güzelmiş diyor. Biz önceden bisiklete hiç binmemişiz diyorlar, önceki bisikletleri market tipi mtb.

Pahalıdır vardır bir hikmeti.

Bizimkilrde ilk basta bisiklete o kadar para verılır mi diyordu neyse bısıkletı aldırdık gecen dıs lastık alacam dedım kolay kolay patlamıyo felan anlattım tamam o zaman dedıler parasını verdıler .

buna bu kadar para vermişim, şimdi tutup da benim 2000 tl lik telefonum senin 1000 tl lik telefonundan aşağımı olacak? bunda bu var şu var diyecek, tabiki telefonunu övecek. sonuçda oda telefon, buda telefon, ama orada bir kazık yemedim duygusunu karşısına hissettirecek, o malın o parayı hak ettiğini karşıya ıspatlamaya çalışıcak. ikinci konuda ise cübbeli hocadan bir örnek vereyim. benim için mersedese biniyormuşum neden tofaşa binmiyormuşum diye laf ediyorlarmış diyor, oda şöyle demişdi neden tofaşa bineyim 1000 km yolu 10000 kilo metre kadar gitmiş gibi yorulayım eziyet çekeyim. tofaşa binmek eziyet. ben vaaz vermek için ora senin, bura benim devamlı seyah ediyorum, arabam iyi olursa rahat olursa dinç vede yorulmadan giderim vaazlerimide dinç bir şekilde yaparım demişdi. oradan aklıma geldi. mekanik firen alırsan parmakların ağrır, hidrolik alırsan ağrımaz ağrısada kalıcı olmaz. mesala düşük vites sistemi alırsan bir yerden atladığın zaman zincir atar. vites değiştirirsin çıkan sesden kafan atar. çelik kadro alırsın hamallık yaparsın, karbon alırsın uçmaya kalkarsın. yani demek istediğim nekadar para okadar köfte bunuda anlattıklarını anlayabilene anlatırsın siz dostlarım gibi anlamayana deveyi hendekden atlatmaya çalışırsın. bisiklete olan sevgiye gelince sevmesek kimse burada olmazdı zaten saygılar.

@mehmetsunu

katılıyorum

daha geçen gün mediamarkt'ta gördüm, hala dış görünüşüne bakarak elektronik cihaz alan insanlar var bu ülkede, neyin ne olduğunu bilmiyorlar anlamıyorlar ama geri de kalmak istemiyorlar.. satıcıların yönlendirmesiyle aldıkları ürünlerin en doğru olduğuna inanıyorlar, halbuki bu zamanda araştırmadan etmeden birşey alınır mı, o satıcılar stok durumuna göre yönlendiriyor insanları, satıcı "bunu alma bekle" der mi demez.. almışken en iyisi olsun zihniyeti de buradan geliyor, "en iyisi üzmez uzun süre idare eder" diye düşünüyorlar halbuki kullanmayacakları birçok özellik için fazladan para bayılıyorlar farkında değiller..

bilinçli tüketici olmak kolay değil, okumaktan anlamaktan geçiyor bu işler, okumayı öğrenmeyi sevmeyen bir toplumda yaşıyoruz ne yazık ki, herkes elindekinin en iyisi olduğuna inanmak istiyor, aksini söyleyen olursa tartışacak bilgisi yok, dolaylı yoldan savunmaya geçiyor, hata yaptığı ortaya çıkarsa rezil olacak, kompleksli bi milletiz ya rezil olmaktansa ölelim daha iyi, toplum baskısı da buradan geliyor sanırım, yeter ki rezil olmayalım kimse çaresizliğimizi anlamasın gülmesin..

Eğitim.

Sadece okul değil, aile içi eğitim de önemlidir.

Dolayısı ile iyi eğitilmemiş bir birey, topluma iyi bir eğitim almış birey kazandıramaz.

Bu sebeple tüm gücümüzü eğitime harcamak mecburiyetindeyiz. Tabii bu işin teorisi.

Pratikte ne oluyor? Aslında hepimiz biliyoruz ne olduğunu. Türkiye'de iki kutup var, bunlar büyük çoğunluğu oluşturuyor. Görevleri ise birbirini yemek. Biri laiklik elden gidiyor der, diğeri vay efendim din düşmanları falan feşmekan... Bunu fırsat bilen bölücüler at koşturur.

Siyasi mevzu açmayayım diyorum da bu ülkedeki her şey siyasi. Sokağa atılan çöp bile bu ülkedeki siyasi çarpıklığın sokağa yansımasıdır.

Buna fikir sahibi olmadan bilgi sahibi olmak denir. Ben aldım, ben her şeyin iyisini bilir, iyisini alırım tamamen mantık bu. İyi olmasa niye bu kadar para olsun diye de kendisini savunur!
Sonra önemli olan iyisini almak değil, onun hakkını verebilmek, kullanabilmektir.

benim en gıcık kaptığım olay ''kaça aldın ?'' herkez bunu soruyor bu sorudan nefret ediyorum,ne yapsanda, ne etsende boş birşey değişmez bu ülkede ,beyin tembeliyiz bir kere o nedenle kimseyi takmayıp istediğin gibi hayatığını yaşayacaksın ,milleti takarsak kafayı yeriz

Herkesin farklı bakış açıları olmuş, gelelim benim düşüncelerime. Eğitim, aile gibi temel parçalar insana şekil veriyor tabi katılıyorum. Bu tip kişiler öncelikle paranın sahip olduğu tüm şeylerin; otomobildir, evdir, telefondur vs. kendilerini tanımladığını düşünürler. Beni bir ferrari yada pinarello tanımlıyorsa ben onlarsız hiç birşey etmiyorsam insanlık üzerine hiç bir değerim yoktur olay %50 bunla ilgili.

Diğer %50'lik kısım egoyla kaynaklı, egoda basitçe bir insanın içindeki çocuktur diyebiliriz. İnsanlar örnek verdiğin gibi bu şekilde çocukca davranır, aklı başında olan bir adamda bunun farkına varır ister kale alır ister uğraşmaya değmez der sallar karşısındakini. Einstein egoyu şöyle tanımlıyor; Ego=1/Bilgi. Yani Bilgin ne kadar az ise o kadar çocuksun. Buna hayatın her alanındaki insanlarda denk gelirsiniz. Annenizden babanıza en yakın arkadaşınıza kadar herkes saçmalayabilir, bilgisi olan adam bazı şeylerin, düşüncelerin, fikirlerin farkındadır saçmalamaz, canınızı sıkmaz. Gelipte o jant o kadar para etmez, o paraya araba alırsın, herşeyin iyisini ben alır ben bilirim, samsung iphone dan daha iyi muhabbeti yapmaz, yapsa da konu çok uzamaz bir çocuk gibi diğer kişinin fikrine saygı göstermemezlik yapmaz, bilgili adam zaten saygısızlık yapmaz. Benim fikrim bundan ibaret.

düşüncem kısaca; ne yazık ki ortalama maddi gelirlerimiz aynı seviyede olmasa da onyıllardır batı lüksü peşindeyiz her madde kaynaklı durumlarda, ama ne hikmetse bir türlü yaklaşamadık soyut mevzularda bir arşın bile. Sosyallik, sanat,spor,kültür,bilim ve benzeri soyut kavramlar hep yapay bizde, işte elimize geçince madde boyutunda gösterebileceğimiz biz sahibiz buna diyebileceğimiz şeyler, şımarıyoruz da şımarıyoruz. İnsana verilen değer yaptığı işe giydiği kıyafete endeksli bir ülkede daha ne beklenebilir ki "Ye kürküm ye" misali.

Umutlar gelecek nesillerimizde, gelişen teknoloji ile paylaşma ve sosyallik bilincinin de gelişmesi sonucunda en büyük rol bize kalıyor, aktarmak elle tutulamayan güzellikleri çocuklarımıza,torunlarımıza

saygılar...

insanlar amaçlarına aşık olurlar...
bu gelişmiş veya gelişmemiş her ülkede aynıdır.
bizim ülkemizin Avrupa'dan temel farkı;
alım gücümüz çok düşük olduğu için, bizim için hiçbir şey "araç" olamıyor.
bugün bir ayfon5 yeni işe başlayan bir mühendisin maaşı kadar.
o parayı ona veren insanda "ne kadar eğitimli olursa olsun" idolune kavuşmuş gibi hissediyor kendisini.
kendisine bir araç almış gibi göremiyor. ve bu yüzden hemen bir duygusal bağ oluşturuyor aldığı şeyle ve onu sanki bir futbol takımının taraftarıymış gibi savunmaya başlıyor.
çünkü 1 aylık maaşını verdiği birşeyi araç olarak görüp onun kötü taraflarını farketmek herkesin yapabileceği iş değil.
insanlarımızın bunu aşacak olgunluğa ulaşabilmesi maalesef daha çoook vakit alacak gibi.