bu gün büyük sevaba girdiğime inanıyorum.
eminönün de 6 kişilik ufak çocuk grubu vardı.
bisikletlerimize bakıyolardı. ( ele dümdük )
tramvay yolundan camii nin önünde ağaç altına sürdük..
ortalama 150 metre. dinlenirken 3 dk sonra çocuklar gene 10 metre dibimizde bittiler ve gene bisikletlerimize bakıyolardı.
biz 1 saat dinlendik. çocuklar ayrılmadı ama bizi koloçan ediyolardı.
kalkarken ben biraz seslice dedim ki.
"az yukarı çıkarım da bisikletleri oraya koyar arka sokakta yemek yeriz.
bisikletlere de hiç bişe olmaz"
işte o an çocukların yüzünde derinden bi gülümseme. mutluluk. sevinç artık ne derseniz. çok sevinmişlerdi.
bisikletle yola koyulurken arkamıza bi baktık çocuklar seke seke peşimizden koşuyolardı. o kadar çocuğu sevindirdiğim için sevaba girdiğime inanıyorum. çok mutluyum...
. bunu facede paylaştım burada da yazayım dedim

acaba gerçekten sevaba girdim mi

sonuçta çocukları sevindirdim
