Valla ben yol bisikleti kullaniyorum, genelde de gordugum her arkadastan selamimi esirgememeye calisiyorum.
Gecen dolmabahcenin onunde lastik patladi hava da sicak, cevirdim bisikleti soktum tekerlegi yama yapmaya calisiyorum. Mtbli bir arkadas geldi "abi bi ihtiyac var mi" dedi. Kanka suyum yok dedim, gitti benzinlikten aldi getirdi. Sagolsun. Hepimizin birbirine ihtiyaci var.
Aga bir de ben 41 yasindayim. Yol bos oldumu 35, trafik oldu mu 25'in altina dusmemeye calisirim. Bisikletimin sadece masasi karbon ve grupsetim claris'in bir alti shimano 2200.
Bazi denk geliyoruz "yol"cu arkadaslarla, grupsete jantsetine falan boyle alayci asagilayici bakislar, onunla nasil gidiyosun tarzinda yaklasimlar. Neden spd kullanmiyorsun gibi sorgulayici ifadeler. Ya ben mutluyum be aga, gidiyoruz da iste, bi iddiamiz da yok. Herkes kardesimiz dagcisi da yolcusu da. Sende var olanlara sahip olmayanlari neden asagiliyor ve senin sahip olamadiklarina ulasmis olanlari neden ilahlastiriyorsun? Lan bin git pedalla iste. Nedir bu kendini asma hirsi. Yarisci miyiz biz?
Usagi olmusuz kapitalist tuketim kulturunun, hep daha iyisi, hep daha iyisi, sonu var mi aga bu islerin, var mi dibini bulan? Var desin biri, yakarim bu gezegeni.
O yuzden iste, sahip oldugunla mutlu olmak demek kendinle barisik olmaktir. Rahmetli babamin 124'u vardi. Benim mercedesim bu derdi. Tingir mingir giderdik iste, ben cocuktum o zaman daha. Sahip olabildigimiz oydu. En degerlimizdi.
Ilk yol bisikletimi 1992'de almistim bianchi caurus 837... O bisikleti alabilmek icin o zama 4 ay hammallik yapmistim. Her gun gider bakardim vitrine, orada duruyor mu diye. Durdugunu gorunce rahat rahat uykuya dalar ve insallah yarin da satilmaz diye dua eder yatardim. Bi tane gelmişti koca balıkesire be aga. Sonunda aldim. Seni daha ailen krese bile yazdirmamisken balikesirden edirneye o bisikletle giderdim ogrenciligimde. Ne pedli tayt, ne kask, ne shimano bilmemne grupset, ne bilmemne marka canta, ne forma ne teri ucuran tshirt... Ahanda boyle at seyi gibi bir pompa yanimda, cogunuz bilmez sicak yama presi cantamda kütük gibi, giderdim bir sekilde. Ulasirdim hedefime.
Karbonlusu da karbonsuzu da, yollusu da daglisi da, hepsi kardesimdir, yeterki iki tekerlek uzerinde pedallasin, hepsini sirtimda tasirim. Ama aga bana deme be stravada onu yaptim, gidon bogazim soyle sele borum boyle. Ezmeye calisma beni. Suskunum, susarim, utanirim bazen, ama anlatmaya basladim ezerim, fena ezerim, sana karbonunla, 105inle, gironla, mavicinle basarilar dilerim. Umarim bir gun keyifle bakina bakina pedallamayi ogrenirsin.