En sevmediğim birinci geyik; "sanatçı anası/babası ölse dahi o akşam sahneye çıkar/çıkmalı" dan sonra "profesyonel sporcu, hiç bir şeye bakmaz, sadece bisikleti nerde daha hızlı sürebilir, ona bakar, oraya gider"e döndü biraz bu olay; tamam, ülkemiz onun gelişimi için yeterli şartları sağlamıyor olabilir, ama keşke biraz daha beklese, biraz daha çalışsa belki başka bir yerden bu kadar iyi olmasa da yine onun için bir fırsat çıkardı diye düşünüyorum. Ben profesyonel sporcu olsam açlıktan ölmediğim sürece daha iyi şartlar sağlıyor diye yıllarca masum insanlara zulmetmiş, deniz kenarında oynayan çocukların üzerine bomba atmış bir milletin takımına gitmeyi düşünmezdim. Sonuçta yapılan bir spor faaliyeti, bu ülkemizde insanların çok değer verdiği futbol olsa bile, futbol da sonunda 22 tane adamın topun peşinde koştuğu bir seyirlikten başka bir şey değil, çocuklarının ekmeği için sabahın köründe kalkıp işe giden bir annenin / babanın alın terinin yanında hiçbir önemi yok nazarımda... Evet, ülkemizden çok iyi bisikletçiler, sporcular çıksın, ama vicdanımızı, hissiyatımızı yaralayan şeyler de olmasın, gönül bir türlü razı olmuyor bu tarz haberlere...
Suudi araplar, katar, veya diger musluman ulkeler cok mu serefli, cok mu duzgun? Hic biri birbirinden az degil. Israil olmasaydi demek sacma bir muhabbetten ote degil. 
