Reşit,madem uyandırdın buradan devam edelim.Ben kendi açtığım başlıktan ilerliyordum onun için sonradan gördüm.Onun için yanlış anlaşılma olmazsa oradaki yazımı ekleyeyim:
"Geldi çattı Milan- San Remo.107 yıllık bir tarih ve bisiklet sporunun yaşlı ama güçlü çınar’ı.Üç yıl,(1916-1944-1945),o da, birinci ve ikinci Dünya savaşı sebebiyle koşulmayan üç yılı saymazsak ,bisiklet tarihinin en eski ve devamlılığı olan;buna paralel olarak da en prestijli günlük yarışlarından biri.Hadi kişisel kanaatimi de ekleyeyim ve en sevdiğim bahar klasiği diyeyim.
Neden? Zor.Yaklaşık 300 km ve göze batmasa da;yani büyük turlarda bisikletçilerin çok daha zorlarını gördüğünü düşündürebilecek zorlu tırmanışlar,tehlikeli inişler,çok teknik parkurlar içermese de-İçerdiğini düşünenler de olabilir,saygı duyarım-Bana göre Milan-SanRemo’nun en önemli özelliği,yüksek prestiji.Tüm takımların,hemen tüm esas çocuklarını(sprinter ağırlıklı diyelim) buraya getirmeleri;yarışın tansiyonunun baştan sona kadar hiç düşmüyor oluşu zaten klasiklerin tipik özelliği.Hele hele geçen yıl olduğu gibi işin içine bir de yağmur girerse,izleyenleri koltuklara tünetir cinsten bir yarış.
Elbette turların sprint finishlerinden farklı olarak burada durum biraz farklı.300 km boyunca takımların sprinterlerini taşıyan trenleri onları ancak son on km’ye getirebiliyor.Hiç kolay değil öyle 2-3 adamıyla son km’lere gelmek.Geçen yıl Sagan tecrübesizliğinin kurbanı olarak Ciolek’e tekerlek farkıyla geçildiğinde hiç şaşırmamıştım,çünkü bana göre yarışı 2-3 km kala gücünü tüketerek kaybetmişti-ki geçen yıl formunun zirvesindeydi.Hatırlarsanız 7-8 favori son 1 km’ye birlikte girdiler ancak son 100’de kimsenin Ciolek’den bir gram fazla barutu kalmamıştı.Sürpriz miydi? Evet; tam sürprizdi,en azından benim için.Tıpkı 2012’deki gerrans gibi.
Bu yıl yine favori adayları üç aşağı beş yukarı belli.Sagan, Degenkolb,Cawendish;eski halleri olmasa da Gilbert ve Cancellara...Boasson Hagen’li SKY takımı göz korkutuyor.Elbette bunlar uluslararası medyada yazılan çizilen favoriler.Bana göre ne BMC Gilbert’i ne de Trek CAncellara’yı son km’lere hasarsız getirebilecek bir takım.Şu an sprint treni olarak en göze batan takım Omega Pharma Quick step ve Cawendish.Ama o da yenilmez armada değil.
Bu tip yarışlarda daima takımların domestic ve süper domestic’lerine bakmak lazım.Sprinterler ve güçleri belli.Asıl soru onları son km’lere kim getirecek? Açıkcası gününde bir Cawendis’i son 100’de geçebilecek birini tanımıyorum ancak Cawendis’in en büyük dezavantajı oraya kadar hasarsız gelebildiği yarışların çok az oluşu ve bu bir klasik.Yani son km de önünde ne Bakelands olacak ne de Kiwiatowsky.Zaten onlar yoksa önde Pettachi vardır ki,onun,takımın B planı olacağından kuşkum yok.Aynı sorun Boasson Hagen için de tıpa tıp geçerli.
Uzatmayalım,göreceğiz"
