Ölmek İstemiyorum! Lütfen!

@Engin er.
Doğru hocam, haklısınız.

Geçmiş olsun. Ben de ciddi bir kaza atlattım. Ne yapılmalı bilmiyorum.

Geçmiş olsun. Adamı bisiklet almaktan soğutuyorlar.

Çok geçmiş olsun, 2 gün önce ablamın karşı komşusunun eşini Bağcılarda trafikte tartıştığı kişiler bıçaklayarak öldürdüler. Adam siz haklısınz deyip alttan aldığı halde...

@selo06sarac

oha artık başka bir şey demiyorum ya kardeşim ben buraya ölmek için mi kaydoldum ya bu devletle iletişime geçmek lazım bu nedir ya

Herkese herşeye inat yaşasın PEDALİZİM!!!![emoji605]

Ve Emre abimiz bize aslında hepimizin bildiği ama başımıza gelmeden hatırlamakta güçlük çektiğimiz bir şeyi hatırlattı. BU ÜLKEDE İNSAN YAŞAMININ DEĞERİ YOK!!!!
Bisikletli, motorlu, yaya, araç sürücüsü hiç fark etmez BU ÜLKEDE İNSAN YAŞAMININ DEĞERİ YOK!!!
Emre abi başına gelenler için çok üzgünüm. İnşallah sen hakkını alırsın sana bunları yapanlarda ettiğini bulur.

Yazınızı geç gördüm.Geçmiş olsun.Pes etmiş gibisiniz.Etmeyin.Ben 20 yaşındayım.Bu yaşıma kadar 2 kez kanserden kurtuldum.Kurtulurum dedim kurtuldum.Kazara nasıl olduğunu anlamadan bıçaklandım.On'da da kurtuldum.Geçenler'de araba çarptı onda da kurtuldum.Geçen sene araba çarptı on'da da kurtuldum.Pes mi ettim? Yoo tam tersine kazadan sonra zarar gören parçaları tam tersine, yükselterek sürmeye devam ediyorum.Türkçesine ne derseniz işte 'nervous breakdown' binlerce kez yaşadım.Ama şimdi buradayız işte.Siz de öyle.Hayattasınız hala.Bilmiyorum ne yapabilirsiniz bu kazaları engellemek için ancak umudunuzu kaybetmeyin, pes etmeyin.İyi olacağını düşünün, iyi olsun.Hala bisiklet sürüyorsanız, kazasız pedallamalar.Tekrar tekrar geçmiş olsun.

Edit: Daha önceden de görmüşüm konuyu.Unutmuşum.

öncelikle kaza yapan herkese geçmiş olsun. çok vahim olaylar bunlar. kimsenin başına gelmez umarım.
istanbulla ilgili fikrime gelecek olursak ;
istanbulda yaşıyorum diyen birisi bana çok komik geliyor. çünkü insanlar istanbulda yaşamıyorlar, hayatta kalmaya çalışıyorlar bence.

@aradox

Hocam olayı özetlemiş geçmişolsun , diyecek laf bulaqmıyorum

Bu arkadasda baya kaza gecirmis. Sanirim tek farkimiz daha cok ben hataliydim. Arkadan carpan genelde ben oldum Ha birde sanirim duse duse guzel dusmeyi ogrendim

Merhabalar herkese. İyi dileklerde bulunan herkese teşekkür ederim.
Bu konuyu açtığımda geçirmiş olduğum kazayla ilgili savcının kararı belli oldu. Tabi öncesinde uzlaşmak için talepte bulundum ve karşı taraf kabul etti. İstediğim şey sadece ödünç alarak kullandığım bisikletin tamir masrafının karşılanmasıydı. Bana çarpan kişi isyan ede ede bu talebimi kabul etti. Ancak şikayetimi geri çektiğimde parayı vereceğini söyledi. İyi niyetine inandım(kendimi kandırdığımı bile bile) ve şikayetim savcılığa gittiğinde uzlaşacağımızı ve geri çekeceğimi söyledim. Şikayetim geçtiğimiz aylarda savcılığa gitti ve uzlaşmak için benim talebim resmi olarak karşı tarafa iletildi. İletilmesinden sonra resmi ara bulucunun belirlediği tarihte Büyükçekmece'de adliyede buluşmak üzere anlaştık. Buluştuğumuzda bisikletin tamir masrafı olan ''1150TL'' yerine ''1000TL''yi alacaktım ve şikayetimi geri çekecektim. Ne mi oldu? Belirlenen günde belirlenen saatte(10:00) adliyede olmak için 3 saatlik yolu alıp geç kalmamak için sabah 06:00'da uyandım. Kahvaltı bile etmeden yola çıktım. Sonrasında otobüs ile Avcılar'ı geçtikten sonra saat 09:00 sularında resmi ara bulucudan telefon geldi. Şikayetçi olduğum kişi parayı denkleştirememiş, ancak sonraki hafta denkleştirip verebilecekmiş. Ben sabahın köründe kalkayım o kadar yol gideyim, sen ise bir gün önceden arayarak haber verebilecekken buluşmaya bir saat kala ara. Oldu güzelim, oldu cigerim... Adliyeye gittim, tekrar şikayetçi oldum ve iyi niyetimin suistimal edildiğini söyledim. Sonrasında ise şikayetim savcılığa iletildi. Savcının kararına da fotoğraftan bakabilirsiniz.
Şimdi ne mi yapacağım, en son ana kadar sakin ve saf davranmama rağmen bana bunları yaşatan insanın en ağır cezayı alması için elimden gelen her şeyi yapacağım. Maddi ve manevi tazminat talebinde bulunacağım. Ve söz veriyorum hakkımı savunmaya yeni başladığım bu davadan eğer kazanırsam elime geçecek paranın %90'ı ile çocuk bisikleti satın alarak hediye edeceğim. Edeceğim ki böyle insanlar gelmesin dünyaya. Böyle insanlar yürümesin aramızda. Böyle insanları kazanmak için yaptıklarımızı suistimal edecek vicdanları olmasın.
Son olarak, kaza anıyla ilgili elimde kamera kayıtları var. Yaşadığım ama hatırlamadığım kazayı kamera kayıtlarından izledim, paylaşmayacağım burada kusura bakmayın, mahkeme süreci olacak çünkü. Ama kayıtta geçenleri söz ile anlatayım. Torium AVM karşısındaki hafif yokuşu orta hızla tırmanıyormuşum. Ve şikayetçi olduğum kişi kasalı ve geniş aracı ile orta ve sol şeritte ilerleyen araçların en az iki üç katı hızla sağ şeritte bana çarpıyor. Far kısmı sol kalçama ve kasa kısmı sırtıma çarpıyor. Aracın aynası kapıdan 30-40 cm sağa doğru uzandığı için ayna kaskıma çarpıyor. Kaskım arkadan patlamış, henüz atmadım o da bir delil sonuçta ne olur ne olmaz, polise de güven yok. He bir de çarptıktan 100-200 metre sonra fark etmiş bana çarptığını, kendi ağzıyla söyledi ifadesinde... Unutmadan bana çarptıktan sonra kendi sağıma doğru savrulup bağlantı noktasına düşmüşüm ve orada da siyah renkli başka bir araç çarpmış ama adam zaten yavaşmış ve görüp de frene bastığı için bana bir zararı olmamış.
Uzadı yine yahu, kusura bakmayın. Herkese saygılarım var. Gelişmeleri de paylaşırım.

insallah adalet sizden yana olur bu kez, iki tekerlekli hic bi araca saygi yok motor almak bisiklet almak istedigini soylediginde bile intihar edecekmissin gibi bakiyorlar insana artik. Gecmis olsun tekrar.

@Emre Sefa SEFER vazgeçmeyin.böyle insanlar cezasını çekmeli.tekrar geçmiş olsun

Sırf bu yüzden bir motosiklet almayı düşünür oldum, bu memlekette bisiklete binmek çok zor....

@Emre Sefa SEFER kardeşim, tekrar geçmiş olsun. Hukuk mücadelende Allah yardımcın olsun, sonucu merakla bekleyeceğim. Bize bir emsal zafer lazım, çünkü her an hepimiz bu hastalıklı yaratıklarla muhatabız. Allaha emanet ol.

Tam da bu olaylardan dolayı yol bisikletimi satıyorum. Son zamanlarda o kadar çok duymaya, okumaya başladım ki... Hele en son Kurtköy Sabiha Gökçen yolundaki kaza sonrasına canlı şahit olunca artık bir dah ya da şehir bisikleti alıp mümkün olduğunca trafikten uzak durarak gezinti yapmaya karar verdim.
Kaza olacağı varsa tabi ki önüne geçilmez ama kendimce tedbir alıyorum işte. Çünkü korkuyorum!

Empati yapıyorum. (Ziyadesiyle kurgu)
Tüm yolları denedim, karşı taraf hem vurdumduymaz hem terbiyesiz hem ahlaksız hem suçlu hem güçlü... Davamı açtım. Sonuç almak ne yazıkki mümkün değil. Dava açmış olmam sayesinde elde ettiğim karşı taraf adres bilgisine istinaden beni neredeyse öldürebileceği aracı belirttiği adreste evinin önünde... elimde bir miktar yanıcı madde. Araç karşımda. Çok öfkeliyim... İçimde Kocaman bir çığ, önüne çıkan tüm canları yutuyor... İçimde bir yangın, bu cehennemden kimse sağ çıkmıyor...


Bir insanı neredeyse öldürüyor olmanın verdiği herhangi bir vicdani muhasebeye girişmediği gibi, şans eseri hayata tutunmuş o insana en azından kendi payına düştüğü öçüde maddi manevi yardımda bulunmamış. Kısacası umursamamış. Belki gelip affet dese... Hata oranımı indirgemez biliyorum ama anlık bir dalgınlık hocam gerçekten farkndayım ve çok üzgünüm dese... Dese ki asgari ücretle çalışıyorum, 3 çocuk bakıyorum benden talep ettiğin o tutar çocuklarımın, ailemin aç kalmasına sebep olur... Ufak ufak ödeyim.. minik minik karşılamaya çalışayım zararını dese... Sahtede olsa bir kaç damla gözyaşı ile "kendimi çok kötü hissediyorum, ya sana daha büyük bi zarar verseydim" dese... Demedi. Demiyor.


Oturmuş dizi izlerken dışarda bir koşturmaca... Bağırış çağırış. Pencerede sarımsı bir aydınlanış... Ne oluyor yahu diyerek cama doğru ilerledi. Çıkardığı terlikleri ayakları üşümesin diye tekrar ayağıyla buluşturarak. Hasta masta olsam çekilmez hayat dedi içinden. Sağlığı önemliydi nede olsa. İlerledi cama.. Arabasını koyduğu yer değil miydi o.. O alevler.. Dişinden tırnağından arttırarak aldığı o güzel arabası... Aklı gitti.. Apar topar giyinmeye çalıştı.. yarım yamalak.. gözleri yaşarmaya başlamıştı.. Işığa bile basmadan apartmanda koşmaya başladı.. Hoş istesede yanmayacaktı lambaları apartmanın.. Yanmaması istenmişti o an. Zemin kata inmek üzere 2 3 merdiven kalmışken, o karanlıkta, son adımı zemine basamadan ayakları mı birbirine dola yoksa bir şeye mi takıldı anlayamadan yüzünü yere çarptı... Alnındaki kanın ılıklığını hissedemeden önce bir kaç saniye nerede olduğunu anlayamadı... Eliyle yokladı... bir cisim ayaklarının dibinde... Dışarıda koşturmaca devam ediyor.. Alevlerin çıtırtıları o hengame de hernasılsa duyuluyor ama apartman kapısı tamamen açık olmadığından görülmüyor yada apartmanı aydınlatmıyordu. Ayaklarının dibindeki cismi aldı eline... Bir lastik... Bisiklet lastiği.. Alnındna kan dudaklarına dokunarak damlıyor.. Bisiklet lastiği mi? Yamuk bir bisiklet lastiği...
Arabam diyor.. Kalkmam lazım.. Sigorta pahalı diye yaptırmamıştım... Kahretsin.
Hatırlamıyor yada anlamıyor işte.. Neden böyle çizildiğini bilemedi yolun... Anlasa başka olurdu hayat. Anlayabilse başka bir yönden yürürdü zaman... Yürümedi.


Sevgili arkadaşlar, amaç hiç bir şekilde yöntem göstermek yada intikam öğütlemek değil. Okudum, içim acıdı, yazarak rahatladım. Sadece bu.

Geçmiş olsun.
Deveye sormuşlar, boynun neden eğri diye. Nerem doğru ki demiş. Adalet, eğitim, trafik, altyapı vs. herşeyimiz bir sistemsizlik sistemiyle işliyor.
Bisikletliye saygı konusunda da durum farklı değil. Ortalık bisiklet vandallarıyla dolu. Pedalizme karşı Vandalizm galip geliyor.

Çare Şu kucultucu tapa ışıklarda aracın egzosuna sorarsınız tamamen tikanmaz sürekli istop eder egzoz emisyondan geçemez Vs. Vs. Zamanla motoru yer...