Ölmek İstemiyorum! Lütfen!

Biliyorum ya da hissediyorum. İstanbul'da bisiklet sürmeye devam edersem bir ya da bir kaç sonraki kazada öleceğim.
Defalarca bisiklet kazası geçirdim. Kendi kendime yaptığım kazalarda en fazla dirseğim yara oldu jant telim kırıldı. Ancak bunlarla bitmiyor. Defalarca araba çarptı bana. Her seferinde arkadan çarptılar. Hatam yoktu hiç birinde ama hepsinde haksız olduğum söylendi maddi manevi fiziksel hasarlar bana çarpan insanların yanına kaldı. Yeter artık, lütfen! Kendimi haklı çıkarmama gerek yok, çünkü haklıyım! Sadece yasal hakkım olan sağ şeridi kullanıyorum bisikletim ile. Hatta o kadar ki beni tanıyanlara sorun, bisikletli bisikletsiz kırmızı ışıkta ge çmem, kasksız sürmem, insanlara yol veririm. Hatta bir keresinde Kadıköy rıhtımda yayalara yol verdim diye arkamdan gelen kadın sürücünün taciz ve küfürlerine maruz kaldım. Dedim ya, kırmızı ışıkta bile geçmem, aslında çokta kuralcı değilim ama yaşadığım olaylardan sonra kırmızı ışıkta geçmeye gerçekten korkuyorum.
Geçirdiğim önemli kazaları yazayım, anlatmak istiyorum, rahatlamaya ihtiyacım var. Aslında sayamayacağım kadar çok kaza geçirdim, çünkü neredeyse her gün İstanbul'da bisiklet kullanıyorum.
-----
Önem verdiğim ilk kaza Rami'de eski edirne asfaltında oldu. Bisikletimle arabalarla birlikte kırmızı ışıkta bekledim. Trafik sıkışıktı. Önümde arkamda arabalar vardı. Yeşil ışık yandı, önümdeki araba gazladı gitti, ben ise hız almak için pedala bastığımda arkamdaki kadın sürücü çoktan gaza basmış bir iki metre bisikletimle beni sürüklemişti. Bu da yetmezmiş gibi arabadan inmesini, polis çağıracağımı söylediğimde bana küfredip gitti. Karakola gidip şikayetçi oldum... Sonuç ne mi; geldi, benim ona küfür ettiğimi söyledi(bir kadına, hem de tanımadığım bir kadına küfür ettiğimi söyledi), benden şikayetçi olmak istedi. Karşılıklı olarak birbirimizden şikayetçi olduk, bir kaç hafta sonra savcılıktan gelen kararda önemsiz bir şey olduğu için olayın mahkemeye çıkmayacağı söylendi ve bir şekilde kapandı gitti. Sonuç ; 400 lira jant takımı.
-----
İkinci önem verdiğim kaza ise Unkapanı köprüsünde Karaköy istikametine giderken oldu. Yine sağ şeritte ilerliyorum, Karaköy'e gidiyordum, öğrenci pasosu çıkaracaktım. Köprünün ortalarına doğru bir şey oldu, kendimi önce iki üç metre havada sonra ise yerde sürüklenirken buldum. Arkadan araç çarpmıştı yine, o kadar hızlıydı ki bisikletimin arka jantı aracın tamponuna sıkışmıştı ve bisikletin üstünden uçmuştum. Bisiklet ise aracın tamponunda köprünün sonuna kadar yoluna devam etmişti. Kendime geldiğimde gözlerimden yaş geliyor kuyruk sokumum tarif edilemez bir acı ile kaplanmıştı. Havalanıp yere düştüğümde kalçamın üstüne düşmüş ve sürüklenmiştim. Motorcu bir abimiz sağ olsun hemen arkamda yolu kesmiş yanıma gelmişti. Ambulansı çağırdı, sakin olmamı söyledi, ne mümkün! Çantamı çıkarmak istediler, çıkaramadılar, keselim dediler ama çantamı bir önceki akşam satın almıştım, kesmelerine izin vermedim. Ambulansa aldılar beni, bisikletim orada kaldı, polis geldi mi gelmedi mi bilmiyorum. Hastaneye gittiğimde zedelenmelerden başka bir şeyim olmadığını kalçamın zamanla düzeleceğini söylediler. Hastanede yatarken bana çarpan aracı kullanan adamın babası geldi ve ''Kader böyle şeyler, sen şikayetçi olma.'' dedi, ''Ne demek kader! Ölüyordum ben! Şikayetçi olacağım tabiki.'' deyince hastaneden çıkıp karakola gitmiş ve benden şikayetçi olmak istemiş. Şikayetçi olmak istediği şey ise ''Araç yolunda bisiklet kullanıyor olmam.'', bre kafir! Sağ şeritte sürüyorum! Adamın şikayetini kabul etmemişler, ifade vermeye gittiğimde öğrendim. Neyse hastaneden çıktım ifade vermeye gittim, hastanede alınan ifademdeki yanlışlıkları düzelttim ve maddi hasarımın karşılanması ile uzlaşabileceğimi söyledim. Maddi hasarım ise =3000TL= kadardı. Karşı taraf kabul etmedi. Giden benim bisikletim oldu tabiki. Şimdi ne mi oldu... 2015 in 5inci ayında olan olayın mahkemesini 2016 3üncü ayına verdiler. Hala hasarımın karşılanmasıyla uzlaşacağımı söylüyorum. Ama adamlar kabul etmiyor, çünkü biliyorlarki mahkeme bu tür konuları önemsemeyecek ve olan yine bana olacak. Onlar bir şekilde yırtacak.....
-----
Son olayım ise 30.10.2015 yani geçtiğimiz Cuma günü yaşandı. Bir gün önce 70km.lik bir antreman yapmak istediğimi yazdım facebook grubumuza, Fatih'ten Beylikdüzü'ne gidip geri gelecektim. Gittim, geri gelemedim. Kaza günüyle ilgili hiç bir şey hatırlamıyorum. Çünkü hafıza kaybı yaşadım. Olay gününü kesinlikle hatırlamıyorum, hatta o kadar ki antreman yapacağımı facebook a yazdığım durum güncellemesinden hatırladım. Fatih'ten Beylikdüzü'ne gitmişim. Dönüşte Torium AVM karşısında yine araba çarpmış bana. -mış olarak anlatıyorum çünkü ben hatırlamıyorum, sonradan öğreniyorum. Ambulans çağırılmış, hastaneye kaldırılmışım. Vücudumdaki morlukların yaraların haddi hesabı yok. Bir gün hastanede yattım. Hastaneden çıkınca ilk işim bisikletimin nerede olduğunu ve bana kimin çarptığını öğrenmek olacaktı. Öğrenemedim. BİSİKLETİM ŞU AN NEREDE BİLMİYORUM. KAZA ANINDA BİRİSİ ALMIŞ. GÖTÜRMÜŞ. KİM BİLMİYORUM. Polis gelmiş mi bilmiyorum. Hastanede adli olay raporu yazılmış, Beylikdüzü Merkez'e göndermişler... Gittim dedim böyle böyle bir olay var. DALGA GEÇTİLER. Diretince ilgilendiler, evet var böyle bir olay ancak bize hastaneden bir belge gelmedi, ayrıca kaza raporu da yok dediler. Yaşadığım kazayla ilgili hiç bir belge hiç bir tutanak tutulmamış. Olay yerine giden polis var mı yok mu belli değil... Şikayetçi oldum ama kimden olduğumu bilmiyorum. Bana çarpan araç diye şikayetçi oldum. Aslında bir plaka var, ambulans raporunda kazaya karışan araç olarak yazılmış ''34 ACD 91'' plakalı araç. Karakoldan ulaştılar sahibine, adam bana çarpmadığını aksine yardım etmek için durduğunu söyledi. Ne kadar yalan ne kadar doğru bilinmez. İfade verecekmiş yarın... Kim bilir ne diyecek... Bisikletim Corratec Dolomiti 105-5800 siyah kırmızı...
----
Kim bilir bisikletim nerede
Kim bilir beni ezip geçen insan nerede
Kim bilir adalet nerede
Kim bilir yaşamım nerede
Kim bilir neredeyim ben
Neredeyim ben!
Nerede!
Yeter artık, lütfen.
Ölmek istemiyorum!

ne yazsam bilemiyorum...

Hocam lütfen bu yazdığımı kötü algılamayın ama bence bir psikiyatriste görünün.

Belki sizi biraz daha moralman yukarı çeker,ama sözün bittiği yerdeyiz işte.

@Rotinda A.
+1

Bazen küçük şehirlerde olduğuma dua ediyorum, burada trafik lambası bile yok şehir içinde. Ama seneye bende İstanbul'a taşınacağım ve şimdiden korkuyorum orada bisiklet sürmeye. Burada 2 kaza yaşadım, sizinkine göre çok basitti biri ama diğerinde kafama darbe aldım kask olmasaydı ne olurdu bilemiyorum.

Böyle olmamalı ya...

U*an yorum yazamıyorum! Nasıl birşey bu.

@Tolga Çelebi Haklısınız...

Çok geçmiş olsun kardeş. Önce sağlık tabi ki. Yola çıkmaya korktum şimdi yazdıklarınızı okuyunca

İstanbul'da,hele de karayolunda bisiklete binmek gerçekten çok tehlikeli.Ne yazık ki bisiklet yolları da çok yetersiz.Otomobil sürücülerinin birbirlerine saygısı yok.Bisikletliye mi olacak?Zaten kanunlar,mahkemeler,hukuk sistemi evlere şenlik.Ceza olmayınca,suç bir anlamda teşvik ediliyor.Orman kanunu....en zayıf olan,zarar gördüğü ile kalıyor.Çok geçmiş olsun.Allah beterinden saklasın.

Geçmiş olsun öncelikle. İlk kazayı okuyup bıraktım. Devamını okusam daha fazla küfrederdim çünkü. Yaşadığım ve yetiştiğim yer itibariyle biz asla yenilmeyiz. Yani birebir çıkar ve kapışırsın. Döversen sorun yok ama dayak yersen tenha bi yerde beklenmedik bi ortamda, fiziksel yada sayısal üstünlük ile yahut beklenmeyen hamleyi yapma üstünlüğü ile gene kazanırsın.

Kısaca bana bu tarz bi durum olsa öyle yada böyle hıncımı alırdım. Kesinlikle en doğrusunu yapıyorsun ve elimden geldiğince bende sonuna kadar insanlara olan sayımı koruyorum. Ama bazen sınırı aşmamız için zorluyorlar. Ve her zaman gitmemiz gereken yol bize doğru,daha doğrusu adil sonuçlar vermiyor. Ne yazık ki hala sığ görüşlü, empati ve insaniyet yoksunu insanlarla dolu her yer..

Bunların seni yıldırmasına izin verme. Hakkını ara ve gereken her yola başvurup suçluysan cezasını çekip suçsuzsan hakkın olanı elde et Ve o kadını kırık bisikletçilerden birinin karşısına çıkartda iftiranın ve bi bisikletçiye zarar vermenin ne demek olduğunu öğrensin

Gecmis olsun...
Birsey diyemiyorum...
Diyecegim cok sey var cogu kisi gibi ama...
Kliseler iste; yok olan insanlık, kuralsizlik, duyarsizlik, bencillik, cehalet ve bunlarin kaynagi olan sistem ve sistemin hakimleri...
Gecmis olsun...

Hayat olmamalı bir kafadan ibaret ve de olmalı 1 bedene emanet demiş üstad, hayırlısı ya..

Cok gecmis olsun hocam
aslında toplanıp eylem yapsak ardından 1.köprüye çıkıp şu tarz bi pankart assak
http://www.damone.it/wp-content/uploads/2014/07/bikeIcon.png

Son 3-4 yılda ölüm o kadar normalleşti ki gerçekten berbat bir noktaya geldik. Kadın cinayetlerinin ayyuka çıkması, maden faciaları, canlı bombalar, asker ölümleri. Hangi birisini sayıcaksın ? Resmen ülkede sokağa çıkmaya korkar olduk. Bu kadar "sıradışı" ölüm arasında böyle sıradan ölümleri, sebebiyetleri kimse umursamıyor bile. Bana kızar mısınız bilmiyorum ama işin garibi biz dün bunca şey olurken, olmuşken seyirci kalmış veya bu problemleri çözememiş insanları "aferin, sen çok güzel işler başardın" dercesine tekrar seçtik. Siyasetle ne ilgisi var diyebilirsiniz, demeyin, bu olayların bununla ilintili.

Peki bu bahsettiğim, yakındığım durum neden böyle ? Sebebi çok açık, berbat bir milletiz. Kimse kusura bakmasın, berbatız. Öyle insanların söylediği gibi koyun falan değiliz, bildiğiniz kötüyüz işte.

Sana da geçmiş olsun kardeşim, açıkçası ben senin bahsettiğin şeylerin hiç birini şanş eseri yaşamadım. Kime ne diyicen ki ? Dövsen sinirin geçicek, 2 gün sonra gene aynı şeyi tekrar yaşıyıcaksın. Süt bozuk yapcak da birşey yok.

Çok büyük geçmiş olsun. Umarım tez zamanda iyileşirsin.
Başına gelenler bir Avrupa ülkesinde birine gelseydi neler olurdu acaba... Malesef katetmemiz gereken çok yol var.
Ne demek arkadan çarpıp da seni maddi zararla bırakmak. Sadece maddi zararı ödemesi yetmemeli, bir şekilde ceza da almalı. Bu yanına kalmamalı.
Diğer iki kazada ise söylecek söz bulamıyorum. Yani... Yok.

Kesinlikle hakkını sonuna kadar aramalısın. Şikayetçi olup geri çekilmekle yetinme. Mahkemelerden sonuç alamayacağından ya da uzun süreceğinden çekinme. Bir avukat edin, her türlü tazminat davasını aç. Yüzde yüz haklısın, avukatın parasını da ödeyecekler. Şahitler bulunur, kamera görüntüsü çıkar. Avukat sonuna kadar peşine düşer bunların. Fazla fazla tazminat alırsın hatta ceza ödetirsin.Burda resmen insan canına kast var. Hapse kadar yolu var bu işin.
Tamam mükemmel değil ama hukuk kanallarımız var. Bize hakkımızı aramak düşer.

Biz uğraşmak istemeyip Allah'a havale ettikçe iyice tepemize binerler/bindiler. Hakkımızı aramalıyız sonuna kadar.

Ayrıca, başınıza gelenleri okuduktan sonra bisiklete ön ve arka olmak üzere iki ayrı kamera yerleştirmeyi ciddi olarak düşünmeye başladım.

Yanlış anlama akıl vermek için söylemiyorum ama bi kamera alsan iyi olabilir.ufak kazalarda daha kolay sonuca götürür diye düşünüyorum.yaşadıkların çok üzücü, geçmiş olsun.devlet eliyle bu farkındalık yaratılmalı.insanları eğitmek gerekiyor ama malesef insan hakları bakımından geri kalmış bir ülkede yaşıyoruz

Gecmiş olsun. Yol bisikleti sürmekten korkuyorum. Dag bisikletini biraz da bu yüzden tercih ettim. Yolu ters şeritten kullanıyorum. Olur da bi hayvan gelirse bisikletten atlamaya fırsatım olsun istiyorum

Geçmiş olsun kardeş. Söyleyecek söz yok malesef....
Yapılabilecek birşey var mı dersen ona da emin değilim. Adalet, hak, hukuk bu aralar gündemimizde yok malesef.

Her şeyden önce büyük geçmiş olsun bunları okumak gerçekten çok ama çok üzücü son kazam adlı başlıkta bahsetmistim yaptığım kazadan ama gercekten bu kadar saygısız insanlar oldukça bisikleti kullanmak rus ruleti oynamak gibi bir sey oldu ne yazık ki denilecek bir sey yok kullansanda satsan da haklısın ne yapsan haklısın Allah hepimizin yardımcısı olsun

Emin olun sizin yaşadığınızın çoğunu birçok kişi yaşıyordur. Bak ben işitme engelliyim. Araçların sesini duyma şansım yok. Karadeniz sahil yolu üzerinde bulunan ordu perşembe ilçesiinde yaşıyorum. Bende senin gibi dikkatli kullanırım. Üstelik milli bisikletçiyim. Zerre kadar can güvenliğimiz yok. Ben ayrıca motosiklette kullanıyorum. Bisiklet ve motosiklet trafikte adam yerine koyulmuyor. Arkayı sık kontrol etme refleksi geliştirmeni öneririm.

Yaşadıkların yüzünden fobi gelişmiş. Yanlış anlamaman temennisiyle bence bir psikiyatriye gözük. Uyku ve dinlendirici ilaç verecektir. Bir süre kullan. Rahatladığını hissedeceksin. Biraz ara ver bisiklete. Geçmiş olsun.

Ben artık şu karara vardım, bu cahillik falan değil. Bu ülkenin insanının ekseriyeti "kötü"