Herkese merhaba hikayem

Merhaba all of sins , hikaye çok güzel ilerliyor. Bende çanakkaleyi gecen sene adım adım karıs karıs 6 gun bısıkletle gezdıgım ıcın yazdıgın yerler gozumun onune gelıyor.

Devamını bekliyoruz.

Sevgiler.

Barb.

Hikayenizin buraya kadar olan bölümünü okuduktan sonra topla pılını pırtını çık yola diyesi geliyo insanın. Ama işte hayat bazen izin vermiyor istediğini yapmaya. Hayalimi gerçekleştirmişsizniz. Çok çok teşekkür ediyorum ve devamını sabırsızlıkla bekliyorum. Şiirlerde çok güzel..
Sevgiler...

ya ikisinide okudum hayran kaldım gerisinide bekliorum bunları paylaşmanız gerçekten çok güzel eee ne zaman gelio yenisi insanı alıp götürüo başka yerlere ...

Hergün merakla bakıyorum. Bu anlattığınız hikayenin sonunu görmek , okumak ,öğrenmek için. Ya ben bulamıyorum. Ya da siz halen yazmadınız. Eğer ben bulamıyorsam ; Lütfen nerede yazdığınızı banada bildirinde okuyayım.

henüz yazmadım hikayemin devamını..... arkadasımın kucuk bi teknesi var...onunla iki gundur denizdeydik,balık tutmak için cıktık,balık tutamayınca gezmeye basladık... buralardaki adaları tabi,fazla ilerlemedik...yaw benım butun işlerim boyle oluyo...başlangıctaki niyetimle,işin gelişimindeki olaylar birbirini hiç tutmaz

ama zaten onemli olan yapilan yolculuk degil mi a noktasi ile b noktasi cok da fazla onem tasimamali bence

kendimi eleştirmiyorum, hatta cok sevdigim bişey bu...belirsizliği hep sevdim... mavi sakaldan "iki yol" sarkısını dinliyorum....biryerlere gitme istegi var gene içimde....bu sarkı bana bu hissi uyandırıyo.... en cok istedigim şeylerden birini hemen yapmak istiyorum, bisikletle güney amerikayı dolaşma sevdamı gerçekleştirmek istiyorum.... italyanca kursuna giderken herkesin farklı ülkelerden birileriyle tanışma ve italyancasını ilerletmek için seçecegi bir mektup arkadası listesi verdiler elimize....bende hem coğrafyasını sevdigim, hemde hayat tarzlarını sevdigim şov adamlarından oluşan Jamaica memleketinden birini sectim,Ezequiel Watkiss.... aklıma,guney amerikayı bisikletle dolaşma fikrini jamaicalı bu herif soktu.... içimde bu sene yeniden ve birdenbire başlayan ve bir daha sönmeyecegini umdugum,küllerinden alev alan bisikletle yolculuk tutkum sayesinde para biriktirmeye başladım bu yolculuk için,2007 yazına kadar kendimi yetiştirecegim bi aksilik olmazsa,bi aksilik olursada ikinci aksiliği de ben yaparım ve cıkar giderim,sorun degil... zaman acısından bi sınırım olmayacak bu yolculukta, dolayısıyla vakit bollugundan ulkeyi karış karış gezebilirim.... Ezequiel inde parayla işi olmadıgından onun giderlerinide ben karşılıycam.... herhalde bu tecrubeyi yaşadıktan sonra size bu hikayeyle ilgili mesaj degilde kitap yazar yollarım arkadaşlarım .... dusuncesi bile beni bu kadar mutlu eden birşey karşısında bu dusunceyi yaşamak olağanustu bişey olacak benım için....

bu akşam gene walter salles ın " motorsiklet gunlugu" filmini izliycem herhalde

eheheheh hadi bakalim iki yol guzel sarkidir nedense benim de kararsiz donemlerimde epey yardimci olmustur isin guney amerika kismina gelince de, kesinlikle sizi destekliyorum, hatta ispanyolca konusunda yardima ihtiyaciniz olursa da elimden geldigince yardim ederim.. super bir fikir, mutlaka yapin!

PS.. ama once bize su canakkalenin geri kalanini anlatin

selamlar herkese;

hikayeme kaldıgım yerden devam ediyorum.....

ayvalık cunda adasındakı meyhaneden bozma balık restoranında tam bir ay on gün çalıştım...tek garson,tek ahçı ve tek bulaşıkçı vardı restoranda...ahçı haricinde diğer iki işi yapan bendim,dolayısıyla tip boxta biriken bahşişin çoğu bana kalıyordu....çalışma dönemlerime ait birkaç resimde aşağıdaki linklerde







bu resimde sarıldığım şahıs,ağlak insan annem jale

resimler kalitesiz ama idare edin işte...




Herneyse bir ay on gün süren restoran işinden sonra cebimde 350 milyon lira birikmişti...Kendimi bildim bileli sürekli kamp yapan dayımdan mat,uyku tulumu,çadır ve sırt çantası aldım....Bisiklet çantası almak için yeterli param olmadıgından,içindekilerle birlikte 35 kiloluk bir sırt çantasıyla annemin gözyaşlarına aldırmadan sabah 6 30 da yola çıktım....Bu sefer cebimde bu mükemmel yolculuk için paramda vardı ve heryeri geze geze gidecektim...
Kabakuma geldim ilkönce,sabah saatlerinde Kabakumda denize girmenizi tavsiye ederim...Kahvaltımıda burda yaptım,önceden hazırladıgım 7 adet sandiviçlerimden birini yedim....Ayrıca paradan tasarruf etmek istiyorsanız bir kalıp beyaz peynir,domates,biber ve ortadan ikiye kesilmiş yarım ekmeklerin arasına bu malzemeleri yerleştiriniz...Daha sonra sitreç folyo ile iyice sarınız...malzemeler birsure sonra koksada,miğdenizi bozmadan afiyetle yersiniz.
Herneyse ilkgünkü enerjimle pedallara asılarak tam 175 km. katederek İzmir'e vardım....geceyi bir arkadasımda gecirecektim....Ertesi gün birazda karşıyaka şehrinin etkisiyle akşamdan kalma bir şekilde birazda geç uyandım...zevksiz bir yolculugun ardından 130 km. ilerleyerek Aydın'a vardım o günün sonunda...sırtımdaki cantanın baskısını yavas yavas hissetmeye baslamıştım fakat şimdi yolculugumun sonunda yasayacagımın olayı düşündükçe iyiki o ağırlık sırtımdaymış diyorum kendi kendime.... Geceyi Aydın'da bir pansiyonda gecirdim,ertesi günkü yolculugum bodrumaydı...Bodrum'a daha öncede gitmiştim fakat bisikletle gidildiginde daha ilginç bir görüntüsü olabilecegini dusunuyordum....Bodrum kalesini gezdim,birsürü fotograf cektim,ardından akyarlara kadar pedal bastım...çadırımı kurdum bodrum için izbe sayılabilecek biryerde....bakkaldan aldıgım favori şarabım olan bir adet beyaz dimitriukapulou ( herhalde boyle yazılıyordu )ve kasaptan aldıgım birparça eti bir güzel pişirdim ....Ertesi günkü yolculugum datça ilçesineydi...eski datçayı görmemişseniz mutlaka gormelisiniz derim,huzurun kol gezdigi,huzursuz insanlar için son derece tehlikeli olan biryer...knidosa gidin sonra,gozunuzde canlandırmaya gerek kalmayacak kadar sağlam kalmış cok guzel bir antik şehir....datçadan ayrıldım ve o geceyi örende yaşadım....ertesi gün muğlanın milas ilçesinde kısa bir gezinti yaptıktan sonra Muğla merkeze doğru yoluma devam ettim....öğleden sonra Muğlaya varmıştım,herzaman marmarıse veya fethiyeye gitmek için transit olarak gecilen bu sehri bir gezin derim size...Muğla'nın saburhane ilçesi o yörenın en eski yerleşim yerlerinden biridir,bütün gün gezseniz bile sıkılmayacagınız biryer ve bilmece gibi yollarıyla bir muğlanının bile kaybolabildigi, yazın ortasında yayla havası alabileceginiz sehrin merkezine 3 km. uzaklıktaki "karabağlar" ilçesini ziyaret etmenizi tavsiye ederim.Muğla'ya giderseniz pideli köftesini mutlaka yemelisiniz...
O gün Muğla şehrini karış karış gezdikten sonra,pedallara sabaha kadar asılmak kaydıyla yoluma devam ettim,Marmarise olan antipatim nedeniyle orayı es geçip sabaha karsı 04 00 gibi Köyceğiz'e vardım....Çok yorgundum ve çadırımı kurup hemen uyudum....Çok açık biryere kurmuşum çadırımı,dolayısıyla ertesi gün pişerek uyandım sabaha karsı 7 30 gibi....uykusuzluk halimi cabuk atlatmak için hemen toparlanıp yola cıktım,sandıgımından daha zor bir yolculukla ekincik koyuna vardım...bir güzel kokmuş sandiviçlerimden birini yedim, daha sonra denize girdim uzun uzun...yaklaşık 2 saat yüzdüm....birazda güneşin altında sereserpe uzandıktan sonra geldiğim yolu geri donerek dalyana gittim....benim için fazla gezilmesi gereken biryer değildi ve oradan bir saat içinde ayrıldım...ortaca ve dalamanı transit geçip sarıgermeye ulaştım...Sarıgerme'de gezilecek pek fazla yer yok fakat uzun uzun yatılacak cok yer var, cok geniş ve uzun bir kumsalı var,hayatımda ilk defa gece denize girdim,su cok sıcaktı fakat "jaws" filminden kalma paranoyalarım nedeniyle denizden erken cıktım Geceyi kumsalda gecirdim fakat ertesi sabah 7 30 gibi kötü bir uyandırılmayla uyandım...İşgüzar animatörler sabahın 07 00 sinde ağızlarında düdüklerle otel müşterilerine spor yaptırıyorlardı...önümden "dü dü dü" diye sabit bir metronomla düdüğünü öttüre öttüre koşarak geçti animatör manyağı....sinirlenmiş bir şekilde uyandım dolayısıyla,apar topar eşyalarımı toplayı hemen oradan uzaklaştım....Kahvaltımı yapmadan Fethiye'ye kadar hiç durmadan pedal cevirdim,litrelerce su içtim açlıktan....Geceyi ölüdenizde gecirdim fakat ben gittigimde pekte ölü degilde dalga vardı biraz...ayrıca gece hayatı adı altında bir gürültü hakimdi ortama....acıkcası pek sevmemiştim ölü denizi.... gece yarısı ağaçların arasında kurdum cadırımı,yemegimi ve sarabımı migdeye indirip uyudum....ertesi gün çadırımın için bisikletimi koydum ve dolmuşla saklıkenti gezmeye gittim...bence mükemmel biryer insan kendini indiana jones gibi hissediyor...geri döndügümde deniz çarşaf gibiydi,cok cekici gelmişti o anda...ellerim buruşana kadar yüzdüm denizde,o günü dinlenme günü ilan ettim mecburen,deniz ve guneş yormuştu benı....butun gun kumsalda yattım,gezdim,müzik dinledim........bu degişiklik iyi gelmişti bana...ertesi gün dinlenmiş bir sekilde uyandım,bakkaldan aldıgım bir kutu cokolatayı yedim ve bir kahve içerek oradan ayrıldım....kalkana vardıgımda ilk işim kendimi patara plajına atmak oldu fakat çok geniz bir kumsal oldugundan denize ulaşana kadar ayaklarınız pişiyo ve bir süre sonra denize bir an önce ulaşmak için carl lewis gibi koşmaya başlıyorsunuz....O gün birde Antiphellos antik şehrini gezdim,bence en güzel bölümü ise bir tiyatro,tam 4000 kişilik oturma kapasitesi olan bir tiyatro hemde....sanat icra etmek için taşları,kayaları delerek yıllar süren emeğin ürünü olan bu tiyatroyu gördükten sonra,bugunun teknolojisine rağmen yapılmayan bir konser ve tiyatro salonumuzun olmayısı ne acı dimi....O günü Antalya'nın kaş ilçesinde gecirdim,yolculugum için pahalı sayılabilecek biryerdi burası...fakat dar sokakları ve evleri cok hoşuma gitmişti...o gün dayım aradı biraz konustuktan sonra,kaşta oldugumu duyunca, kekova yakınlarında tekne turu yaptıklarını söyledi...istersem onlara katılabilecektim....ertesi gün beni Üçağız'dan aldılar...dalış yapmak amaçlı kiraladıkları tekneyle en güzel koyları ziyaret ettik....tam bir hafta teknede yaşadım,en güzel koylarda denizin tadına vardım.... bir hafta sonra, yolculuga basladıkları beldibinde karaya ulaştık....onlar araçlarına bindiler ve uzaklaştılar,bende iki tekerlekli aracımla yola devam ettim...Kemer'e vardıgımda neredeyse herseyin sabitleşmiş oldugunu gordum,ertesi gün ne yaşayacagınızı bileceginiz bir yer bence Kemer....bu da benim için cok sıkıcı....bir-iki saat turladıktan sonra,hayran kalacagım biryere geldim,phaselis koyuna....dünyada antik bir şehrin içinde yüzebileceginiz belkide birkaç yerden biridir...phaselis antik şehrini uzun uzun gezdim,herhangi bir yerleşim yerinin olmadıgı phaselis koyu sonderece bakir kalmış ve korunmuş,birgün yolunuz düşerse son derece keyif alarak gezeceginiz biryer kısacası.... phaselis koyunda gece kamp yapmak yasak oldugundan, gozum arkada kalarak ayrıldım ordan...phaselis koyu cıkısından Olympos'a doğru yaklasık 10 km. ilerleyince büyük bir süpermarket goreceksiniz....işte tatilimin efsaneleşmiş anılarından biride bu supermarkette baslıyor...dondurulmuş ürünlerden biftek ve kutu kola aldım ve oradan ayrıldım...biraz ilerledikten sonra bir kamp alanı tabelası gözüme çarptı,olymposa gitmeye niyetim vardı fakat teknede gecirdigim günlerden kalma bir yorgunluk olsa gerek o geceyi orada gecirmeye karar verdim....Kamp alanının girişindi "kendi pişir,herkes yesin" yazılı bir tabela vardı fakat o tabelayı pekte ciddiye almadım fakat bir gün sonra ne kadar ciddi bir tabela oldugunu anlayacaktım....denize sıfır,çam ağaçları arasında cennetten bozma biryerdi....birsürü karavan ve birsürü çadır vardı....karavanlılar ailecek gelmiş,yanlarında da televizyonlarını bile getirmişlerdi.... onlardan birinin yanına yanaştım ve kamp kurmak istediğimi söyledim... istedigin yere kur dediler ve herkes birden televizyona yöneldi tekrar....bende kendime biryer begendim ve cadırımı kurdum.... etrafı gezmeye basladım ve tek katlı küçük bir taş bina gördüm...bir tarafı erkekler ve kadınlar için ayrılmış iki tuvalet diger tarafıysa kocaman ocakları olan ve 3 tane buzdolabı olan bir bölümdü.... marketten aldıgım eti ve kutu kolayı bir poşete iyice sardım ve dolaplardan birine yerleştirdim....
dolapta bulunan bir tencerenin içindeki harika görünümü salçalı ve sosisli makarnadan birkaç kaşık çaldım ve çadırıma döndüm....ertesi gün kamp sahibi Ömer amcayı buldum,köpegini besliyordu...Üzerinde, görünce bile sırılsıklam terleyebileceginiz bir oduncu gomlegi vardı....Ömer amcaya, geceyi burda gecirdigimi soyledim...O da "iyi yaptın" , "rahat uyudun mu?" dedi...benden dün gecenin ucretini de istemedi bile.....günlük beş milyondu kamp ücreti ve denizi,ormanlık alan olması,elektrigi,umumi tuvaleti(gerci bu benı pek ilgilendirmiyo),suyu ve mutfagı olmasını dusundugunuzde cok uygun bir fiyattı...herneyse beş milyonu verdim ve yanından uzaklaştım....Çantamdaki erimiş cokolatamı yalayarak kahvaltımı yaptım,kitap okudum kozalakların arasında tertemiz bir havada...Kıyı seridi,deniz kestaneleriyle dolu olan biryerdi fakat atlaya zıplaya denize girmeyi basardım nihayet...orada bulunan daimi kampçı arkadaşların kıyı seridinin bir bölümünü deniz kestanelerinden temizledikleni,birkaç saat sonra denizden cıkmaya cabalarken fark ettim...karnım acıkmıştı,önceki akşam dolaba koydugum etimi pişirmek üzere mutfağa gittim...bayanlar coktan öğle yemegi hazırlıklarına baslamıslardı bile...kocaman mutfakta hummalı bir ekip çalışması vardı....kıyıdan köşeden biryerden ocaklardan birini kapıp eti pişirmeye basladım...normalde çay ısıtılan bir ocak oldugundan eti pişirmem birhayli zamanımı aldı...bu arada bayanlar yaptıkları yemekleri servis yapmak için dısarı cıkmışlardı...bir süre sonra kolamı ve pişmiş etimi alarak benden mutfaktan cıktım,tam cadırıma dogru ilerlerken " - hooopp! bilader " diye bir ses duydum...kafamı cevirip baktıgımda ise kocaman ve upuzun bir ahşap masanın etrafında onlarca kişi gordum...benı yanlarına cagırıyorlardı el hareketleriyle...bende yanlarına gittim...beni biryere oturttular....insanlar kendilerinden gecercesine yemek yiyorlardı bende elimdeki nacizane et parcasını ve kolamı onume koydum ve birden olan oldu... benı yanına cagıran adam çatalını o kadar guclukle pişirdigim etime batırarak,ağzına götürdüikolamı da alıp cocuguna verdi...şaşırmıştım,aptal aptal adama bakarken,adam yüzünü bana döndü ve " -kamptan girerken okumadın mı tabelayı " dedi..." kendin pişir,herkes yesin" yazısını kasdediyordu..."-buyur koçum,herkese yetecek kadar yemek var burada" dedi...hanımlardan biri bana bir tabak yaptı... o tabagı 3 dakikada sildim,süpürdü,ikinci tabagıda sildim...daha sonra karpuz yedim çatlayana kadar....manasız bir mutluluk vardı bende....cok hoş bir ortam vardı orada ve anladıgım kadarıyla işleri yolunda giden ve kendi işlerini yapan insanlar daimi olarak her sene geliyorlardı oraya...herkes birbirini cok iyi tanıyordu... o kamp alanında tam iki hafta kaldım...param olmasa o beş milyonuda almıycak olan Ömer amcaylada harika dialoglarım oldu.... cok guzeldi ya,anlatarak nasıl yaşatayımki size o yaşadıklarımı...o kamptan bir resmide aşağıdaki linkte gorebilirsiniz....



Kamptan yola devam etmek için, kendimi nasılsa birdaha gelirim diyip avutarak ayrıldım...

Olympos'a vardıgımda günlüğü on milyon olan bir kamp alanı buldum ve yerleştim....orada da üç hafta kaldım....bütün gün geziyordum,denize giriyordum...bir arkadaş ortamımda oluştu orada....Olympostaki son günlerimden birinde dayımdan borç para istedim oradan bir arsa almak için...sonuç olarak bir arsam oldu Olympos'ta...dağ başında,elektriği,suyu olmayan biryer,bisikletle güney amerikayı dolaşma hayalimi gerçekleştirdikten sonra arsama ahşap bir ev yapmayı ve tatil boşluklarımı cogunlukla orada degerlendirmek istiyorum....

Ekim ayının ilk haftasıydı,Kemer'e gidip otobüsle istanbula dönmeye karar verdim..."kendin pişir,kendin ye" kamp alanını gectim,phaselis koyunu gectim,biraz daha ilerledikten sonra yol yokuş aşağı ve sağ tarafı ucurum ve deniz olan bir yola girdim....hızlı gidiyordum ve birden arkamdan acı bir kamyon kornası sesi duydum,sırtımdaki cantamdan ve uzerinde bulunan cadırdan dolayı arkamı dönüpte bakamıyordum...acı korna sesi gittikçe yaklaşıyordu....kamyonun freninin patlamış olabilecegini dusundum ve yandaki dar ve mıcırlı yola attım kendimi...hızımı dusurmek icin hafif hafif frene basıyordum fakat bisiklet kayıyordu..yanımda ucurumdu....kamyonun sesi kesilmişti,tam yanımdan gecerken tekrar kornasına asıldı ve refleksle bende frenlere asıldım...şiddetli bir şekilde kaydım,dengemi kaybettim...çantanın agırlıgı sayesinde sol yanıma doğru hızlı bir şekilde düstüm,bisiklet altımda sıyrıldı,sürüklendi ve ucurumdan asagı dustu,cantamın ustunde bulunan cadırda asagı uctu.ucmayan ben ve onun sayesinde kurtuldugum 35 kiloluk sırt cantamdı....sol bacagım nerdeyse parcalanmıstı,kolumda kanıyordu... olayın sokuyla birsure oylece oturdum....yaklaşık bir saat oturdum diye tahmın ediyorum....yanımdan gecen araclardan hiçbiri durmadı....daha sonra toparlanıp yürümeye basladım,yolda bir cep ve bir çeşme gordum...su içtim...bacagımı,kolumu ve yuzumu temızledim....bir pikap kamyonet yanastı yanıma su almak için...benı kemere kadar goturebilirmisiniz diye sordum...kabul etti,o halime aldırıs etmeden...kemerden otobuse bindigimde,o muhtesem yolculugumun muhtesem sonunu dusundum...alay etmek için bir kamyon soforunun yaptıgı manyaklıgı dusundum...bence yolculugum için acı da cekmiş olsam guzel bir sondu....o cok sevdigim bisikletimi kaybedisimden beri bisiklet almadım işte....fakat gecen haftalarda içimde yeniden büyüyen bisiklet tutkum
sayesinde bu aralar bir bisiklet alacagım...5 senedir bisiklete binmeyişimin beni tam olarak tatmın eden bir nedeni yok aslında fakat bir rahatsızlıkta hissetmedim bu yüzden......

herkese sevgiler;

kazasız,belasız günler hepinize....

kamyoncu güzel abi bir insanı öldürmeyi iyi bir şey sanıyor galiba ve bu uğurda çalışıyor. şoförün sana o kornayı çalarken ki surat ifadesi gözlerimin önüne geliyor ve cehaletten daha çok nefret etmemi sağlıyor.

teşekkürler allofsins, tekrar hoşgeldin..

Artık hikayeni yazmayacaksın diye düşünürken. Bölüm üç diye gördüm.

Hakikaten çok şeyler yaşamışsın. Sadece kamyoncu olayına kadar, hep güzel insanlarla karşılaşmış ve çok güzel anıların olmuş.


Malesef eğitim düzeyi memleketimizde çok düşük. Mesele ilkokul mezunlarına ehliyet verilmeyecek diye kanun çıktığında herkes ayağa kalktı. Araçları diplomamı sürüyor diye. Evet araçları diploma sürmüyor ama, işte senin başına gelen gibi, araçları böyle eğitimsiz kişiler sürüyor.:boese157:

Allahtan vucudunda kalıcı bir hasar kalmamış. Ve anladığım kadarıyla da artık bu korkunu yenip yeniden bisiklete dönmüşsün.

Böyle kötü olayları hiç kimsenin yaşamaması dileğimle.İşlerinde başarılar dilerim.
Bize de hayatından bir kesit anlattığın için sana da teşekkür ederim.
Hoşçakal.

En kısa zamanda yeni bir bisiklet almanı ve BÖLÜM IV, V, VI diye devam etmeni diliyorum.

Sevgili arkadaşım inanki çok büyük zevkle okudum yazılarını. Çok güzel bir gezi. Bence tüm bisikletçilerin hayalindeki gezilerden biridir.
Sonunda yaşadığın şanssızlık kötü. Ama yinede dua etki şu an hayattasın. Buna şükür. Seni tekrardan buralarda görmek isteriz. Gezilerinle bizlere başka başka diyarları tanıtmanı isteriz.
Bu arada Muğla'yı çok güzel tanıtmışsın ağzına sağlık. Saburhane Mahallesi gerçekten görülmeye değer yer. Muğla'nın eski mimarisi denilebilir.
Ataruh hocamın dediği gibi. IV,V,VI....... bölümlerinizi bekliycez...

Sevgiler...

pis kamyoncu!!!!! :boese157: :boese157: :boese157:

yukarida soylenenlerin hepsine de katiliyorum.. hele kamyoncunun eblek surati! gorur gibiyim :boese157: hayvan herif, insan en azindan hatasini telafi etmek icin durur di mi!! senin yerinde olsam plakasini alirdim diyecegim ama o sokla bu ne mumkun cok uzuldum.. hele hele hikayenin sonlarina dogru koydugun fotografta bisikletini de gorunce, hikayenin sonunu bilmeden "guzelmis " demistim kendi kendime.. yazik olmus

ama kizdim :boese157: cok kizdim :boese157:

hayatim boyunca cok kilometre yaptim. bisiklet ile degil, uzun yol yolculuklarimin karadan olanlari hep araba ile oldu.. bir keresinde 3 bucuk hafta 2 arkadas bir kitayi gectik, bir yigin macera ile.. ama yol boyunca kamyon soforleri bize hep destek oldu.. biz iki kiz, onlar kocaman araclari icinde kocaman adamlar, hep selamlastik, hep bize rehberlik ettiler, kamyon soforleri ile ilgili o kadar guzel anilarimiz oldu ki bir ara onlar uzerine bir hikaye yapmayi bile dusundum.. ama iste burada ise sevgili nisan baklasinin soyledigi seyler giriyor. evet direksiyonun basinda diploma olmali maalesef. ilk okul, ortaokul, lise herneyse illa ki universite olmak zorunda degil (gerci siyasi bilimlerden terk bir kamyoncu arkadasim da vardi, o da baska ama ) ama EGITIM sart! koskoca aracla yapilan esek sakasinin birilerini ciddi anlamda incitecegini anlayacak kadar egitim. iki kulagimizin arasindaki yumusak et parcasinin televoleyle hucre oldurucu dizilerden daha fazlasini algilamaya yarayacagini anlatacak egitim..

offff cok uzuldum... neyse umarim en kisa zamanda bu aciyi telafi eder ve tekrar yollara donersin

hikayeni paylastigin icin de cok tesekkurler herkesin dedigi gibi 4,5,6sini bekliyoruz bunun

Guzel bir yolculuk, yasamissin, tebrikler.
Uzun yol kamyon soforleri genelde yolculuk yapanlara destek olurlar ama senin karsina cikan yaratik senin sanssizligin olmus.

çok duygulandım yaaa,böle hikayeler çok etkiler ztn vala tüyleirm diken diken oldu
geçmiş olsun ayrıca...

o kadar zevkli bi yolculuğun sonunda bi aksilik yaşamıssın ama şükürler olsun ki yine sağlığındasın ve hayattasın. ..paylaşımın için teşekkürler..