D. Oğuz
Daimi Üye
- Kayıt
- 26 Mart 2014
- Mesaj
- 274
- Tepki
- 600
- Şehir
- İzmir
Herkese merhabalar, yepyeni bir yolculuktan.
Önceki yazıma buradan ulaşabilirsiniz: (link)
Öncelikle yolculuk 15 saat sürdü, molaları, goygoyu çıkartırsak bu süre tam 10 saate düşüyor. Ortalamamız 22 kilometre oldu. (Çine rampaları çok uzun olmasa idi belki iyi bir şeyler yapabilirdik
)
Yol hakkında bilgi: (link)
Önce ilk durduğumuz yerden bir fotoğraf ile başlayalım:
Aslında yolculuğa başlarken 4 kişi idik. İzmir'den Selçuk'a kadar.
Selçuk'da çok değerli bir abimize bir telefon açtık, sağolsun kırmadı geldi hemen, bir çayını içtik Orada biraz tartışma oldu, Muğla'ya mı gideceksin, tek mi gel bizimle ada yapar geri döneriz boşver. Fakat bendeki de inat ya, illa da gideceğim. Sonra Gökhan benimle beraber geldi, bu da ziyaret sonrası bir fotoğraf.
Sonra Selçuk kavşaktan ayrıldık, yol zaten gelene kadar güzel değildi, saat olmuş 2. Çamlık rampasına geldiğimizde yolun soğuk asfalt olduğunu görüyoruz. (HEM DE AYDIN'A KADAR!) Otoyol olduğu için o bölgede yol çalışmalarına değer verilmiyor tabi. Rampayı çıkarken kamyon arkasına takıldık, rüzgarına girdik. Fakat belli bir süre sonra hızlanınca koptum ben baktım bizimki tutunmuş. Neyse pedala kuvvet diyip 2 dakika sonra Çamlık köyünde tekrar buluşup devam ettik. Çamlık'tan inerken hemen il sınırı tabelası bizi karşılıyor:
Demir yolu da bu yola paralel seyretmekte, kayalıkların, ağaçların arasından az bir trafik (otoyol sağolsun) eşliğinde yolumuza devam ediyoruz.
Çok fazla vakit kaybettiğimiz için seri bir şekilde Aydın'a 1 saat 20 dakikada varıyoruz Selçuk'tan.
Burada tabi pilimiz bitiyor, şehir içini bilmediğimizden biraz dolandık ettik, burada da bi 2 buçuk saat oyalandık, yemek yedik ihtiyaçlarımızı giderdik derken saat 6 olmuş hava kararmış. Gökhan bana Tuğrul'un aradığını ve geri dönmemizi istediğini söyledi fakat yine sonuç olumsuz.
Biz de ne yaptık Muğla'ya doğru çıktık. Aydın yolu baya bi kötü idi asfalt kalitesi bakımından fakat burada bizi sıcak asfalt karşıladı 100 kilometre boyunca, bayağı bir rahat ettik. Bu bölümde fotoğraf yok, sadece yazı olacak malesef Havanın kararmış olması nedeniyle, aslında yol boyunca etrafımızda çok güzel manzaralar mevcuttu fakat gece görülmeyince bir anlamı yok tabi
Gittiğinizde bi Çine köfte yemeden dönmeyin, bu da burada dursun.
Bu yoldaki eğim grafiği biraz dalgalı idi, bir in bir çık şeklinde, özellikle Çine'den sonra 22 kilometre bu şekilde idi, %6-10 arası değişen eğimler vardı. Burayı durmadan çıkmak benim için ayrı bir başarı oldu, normalde yokuşta yorulur biraz durur öyle devam ederim. Fakat burada Gökhan sağolsun, birbirimize su ve yiyecek konusunda hareket halinde yardım ederek bu işi çözdük vakit kaybetmeden. Fakat o çevredeki kayalık ve orman manzaraları çok güzeldi, tadı damağımızda kaldı gece olmasına rağmen ışık tutup izledik
Derken Muğla il sınırına gelmişiz fakat tabela fotoğrafı almak için ters yerdeydi, rampa aşağı giderken tabela koyarsan yok sana fotoğraf. oradan da tam gaz devam ederek saat 10 da Yatağan'a varıyoruz. Baktık, içeri girmemiz gerekiyor, 20 bin nüfus varmış yea, pek bir şey yoktur diyerek devam ediyor ve soluğu benzinlikte alıyoruz. Burada biraz dinlendikten sonra merkeze doğru yaklaşık 21 kilometre tatlı yokuş kıvamında bir yol mevcut. Tabi biz artık seleye oturamayacak duruma geldik, Aydın'a gelene kadar tüm titreşimi yediğimiz için acısı şimdi çıktı. Derken Gökhan ufak bir kaza yaptı, neyse ki çok bir şey olmadı, Allah korudu. Yolumuza devam ettik sakin sakin
Bu da yolun sonu:
İşte bu da yol arkadaşım, can ciğer kuzu sarması GÖKHAN.
Ne güzel merkeze gelmişiz, burada da yol bozuk. Yine çılgınlar gibi titriyoruz. Ne eklem kaldı ne döt kaldı bir şey kalmadı.
Daha sonrasında hemen soluğu otogarda alıp biletlerimizi kestiriyoruz, sonra bakıyoruz geldiğimiz yerde çorbacı vardı. Hemen iki çorba içip otogara dönüyoruz, üstümüzü klima karşısında kurutup otobüs gelene kadar bir uyku ve ardından, sabah 5:30 da tekrar kendimizi İzmir'de buluyoruz.
Dipnot: Birileri Çine rampalarında gizli buzlanma oluyormuş dedi ya, yav he he diyoruz buradan da
Okuduğunuz için teşekkür ederim, başka bir yolculukta görüşmek dileğiyle.
Önceki yazıma buradan ulaşabilirsiniz: (link)
Öncelikle yolculuk 15 saat sürdü, molaları, goygoyu çıkartırsak bu süre tam 10 saate düşüyor. Ortalamamız 22 kilometre oldu. (Çine rampaları çok uzun olmasa idi belki iyi bir şeyler yapabilirdik
)Yol hakkında bilgi: (link)
Önce ilk durduğumuz yerden bir fotoğraf ile başlayalım:
Aslında yolculuğa başlarken 4 kişi idik. İzmir'den Selçuk'a kadar.
Selçuk'da çok değerli bir abimize bir telefon açtık, sağolsun kırmadı geldi hemen, bir çayını içtik
Orada biraz tartışma oldu, Muğla'ya mı gideceksin, tek mi gel bizimle ada yapar geri döneriz boşver. Fakat bendeki de inat ya, illa da gideceğim. Sonra Gökhan benimle beraber geldi, bu da ziyaret sonrası bir fotoğraf.Sonra Selçuk kavşaktan ayrıldık, yol zaten gelene kadar güzel değildi, saat olmuş 2. Çamlık rampasına geldiğimizde yolun soğuk asfalt olduğunu görüyoruz. (HEM DE AYDIN'A KADAR!) Otoyol olduğu için o bölgede yol çalışmalarına değer verilmiyor tabi. Rampayı çıkarken kamyon arkasına takıldık, rüzgarına girdik. Fakat belli bir süre sonra hızlanınca koptum ben baktım bizimki tutunmuş. Neyse pedala kuvvet diyip 2 dakika sonra Çamlık köyünde tekrar buluşup devam ettik. Çamlık'tan inerken hemen il sınırı tabelası bizi karşılıyor:
Demir yolu da bu yola paralel seyretmekte, kayalıkların, ağaçların arasından az bir trafik (otoyol sağolsun) eşliğinde yolumuza devam ediyoruz.
Çok fazla vakit kaybettiğimiz için seri bir şekilde Aydın'a 1 saat 20 dakikada varıyoruz Selçuk'tan.
Burada tabi pilimiz bitiyor, şehir içini bilmediğimizden biraz dolandık ettik, burada da bi 2 buçuk saat oyalandık, yemek yedik ihtiyaçlarımızı giderdik derken saat 6 olmuş hava kararmış. Gökhan bana Tuğrul'un aradığını ve geri dönmemizi istediğini söyledi fakat yine sonuç olumsuz.
Biz de ne yaptık Muğla'ya doğru çıktık. Aydın yolu baya bi kötü idi asfalt kalitesi bakımından fakat burada bizi sıcak asfalt karşıladı 100 kilometre boyunca, bayağı bir rahat ettik. Bu bölümde fotoğraf yok, sadece yazı olacak malesef
Havanın kararmış olması nedeniyle, aslında yol boyunca etrafımızda çok güzel manzaralar mevcuttu fakat gece görülmeyince bir anlamı yok tabi Gittiğinizde bi Çine köfte yemeden dönmeyin, bu da burada dursun.
Bu yoldaki eğim grafiği biraz dalgalı idi, bir in bir çık şeklinde, özellikle Çine'den sonra 22 kilometre bu şekilde idi, %6-10 arası değişen eğimler vardı. Burayı durmadan çıkmak benim için ayrı bir başarı oldu, normalde yokuşta yorulur biraz durur öyle devam ederim. Fakat burada Gökhan sağolsun, birbirimize su ve yiyecek konusunda hareket halinde yardım ederek bu işi çözdük vakit kaybetmeden. Fakat o çevredeki kayalık ve orman manzaraları çok güzeldi, tadı damağımızda kaldı gece olmasına rağmen ışık tutup izledik
Derken Muğla il sınırına gelmişiz fakat tabela fotoğrafı almak için ters yerdeydi, rampa aşağı giderken tabela koyarsan yok sana fotoğraf.
oradan da tam gaz devam ederek saat 10 da Yatağan'a varıyoruz. Baktık, içeri girmemiz gerekiyor, 20 bin nüfus varmış yea, pek bir şey yoktur diyerek devam ediyor ve soluğu benzinlikte alıyoruz. Burada biraz dinlendikten sonra merkeze doğru yaklaşık 21 kilometre tatlı yokuş kıvamında bir yol mevcut. Tabi biz artık seleye oturamayacak duruma geldik, Aydın'a gelene kadar tüm titreşimi yediğimiz için acısı şimdi çıktı. Derken Gökhan ufak bir kaza yaptı, neyse ki çok bir şey olmadı, Allah korudu. Yolumuza devam ettik sakin sakin Bu da yolun sonu:
İşte bu da yol arkadaşım, can ciğer kuzu sarması GÖKHAN.
Ne güzel merkeze gelmişiz, burada da yol bozuk. Yine çılgınlar gibi titriyoruz. Ne eklem kaldı ne döt kaldı bir şey kalmadı.
Daha sonrasında hemen soluğu otogarda alıp biletlerimizi kestiriyoruz, sonra bakıyoruz geldiğimiz yerde çorbacı vardı. Hemen iki çorba içip otogara dönüyoruz, üstümüzü klima karşısında kurutup otobüs gelene kadar bir uyku ve ardından, sabah 5:30 da tekrar kendimizi İzmir'de buluyoruz.
Dipnot: Birileri Çine rampalarında gizli buzlanma oluyormuş dedi ya, yav he he diyoruz buradan da
Okuduğunuz için teşekkür ederim, başka bir yolculukta görüşmek dileğiyle.
