Dün belediye binasında Atatürk'ün bir sözünü okudum bir türlü hatırlayamadım, hatırlayan varsa düzeltsin: "Sürekli karar veren değil icraat yapan kazanır." gibisinden. İşte bu sözü gördükten sonra bu ve bu tip konularda herkesin aslında ne kadar boş konuştuğunun farkına vardım. Hepimiz (ben dahil) sadece konuşuyoruz hede hede hödö hödö. Düzeltilmesi gereken birşey olunca İsa bekliyoruz gökten ki zamanında yaşarken M. Kemal onu insan yerine koyup başarılarını takdir edip iyi yanlarını örnek almak varken Kemalizm ve Putatürkçülük (Atatürkçülük öyle olmaz) gibi şeylerle yüceleştirmişiz. Atatürkün istediği fikirlerinin alınıp yaşatılması ve mümkünse bu fikirlerin geliştirilmesi, evrilmesi bu sayede kendinden daha iyi liderlerin hatta kendinden daha iyi olabilecek toplumların yetişmesi olurdu, kendinin sonsuza kadar anılması ve koyduğu kurallar sabitmiş gibi sonsuza kadar tapılması değil...
İşte bu yüzden bu ülkede ne sağcı ne solcu ne Atatürkçü nede diğerlerini, kimseyi sevmiyorum. Kendimide sevmiyorum çünkü tüm bu yanlışlara göğüs gerip icraate koyulmuyorum, bende herkes gibi konuşuyorum, yazıyorum. Hede hede, hödö hödö...
Birbirimize laf edip dakikaları, günleri, ayları, seneleri yok ederken afedersiniz ama kendi pisliğimizde boğulacağız. Boğuluyoruz zaten...