Bisikleti verdiğim kişinin bedeninde bir sıkıntısı olmasın da bisiklet hurdaya çıksın, umursamam. Uzun süre kullanacaksa vitesleri doğru kullanması, birden ön frene yüklenmemesi konusunda bilgi veririm, gerisi kendisine kalmış. Bununla birlikte arkadaş çevrem genel olarak yaşıtlarımdan oluştuğu için, onlar da 18-20 yaşındaki genç gibi ateşli, coşkulu kullanmayacaklardır zâten

Gerçi çocukken de esirgemezdim.
Hor kullanmak bana şu iki bakımdan sıkıntılı geliyor:
Birincisi; üretilen herhangi bir eşya, hammadde tedâriğinden üretim aşamasına, üretimden son kullanıcıya ulaşma aşamasına değin birçok ve zahmetli işlemden geçiyor. Her malda kıymetli bir işgücü, bir emek, belki yoğun da bir his var. Şimdi böyle bir eşyâyı pek değersizmişçesine hor kullanmak benim hoşuma gitmiyor.
İkinci olarak, bizim şu kadar para vererek aldığımız ve beğenmediğimiz, hor kullandığımız bir eşyâyı belki ömrü boyunca bulamayacak olan insanlar var. Bu bakımdan da, malımızı bence iyi, temiz kullanmalı, artık ihtiyâcımız kalmadığında da bir başkasına vermeliyiz.
Bunların yanı sıra değer bilenden malı esirgemek de bence yanlış.