Kendi bisikletimi uzaktan gelen kuzenlere vermiştim. Ah keşke vermeseydim çünkü bana kardeşimin dandik bisikleti kalmıştı. Malum misafire kötü bisiklet verilmez
Neyse sonra kuzenleri ordu boztepe ye çıkardım
Bilenler bilir Ordu boztepe biranda yükselen dik bir tepe
Çıktık çıkmasına şimdi bide inişi var tabi
benim elimdeki bisikletinde yola çıkmadan kontrollerini yapmıştım ama papuçların o kadar dandik olacağını tahmin edememiştim
İniş sırasında 3 virajdan sonra en keskin ve dik olan viraja gelmiştik ki herkes biranda yavaş diye bağırmaya başladı. Tabi bi ben yavaşlayamıyordum
Fren kolları elciklerin üsttüne kadar yapıştırdım
hatta elciğin üstüne kadar geldi ki virajda gelmişti
Tabi ben o hızla viraja o kadar yakınken hayatım film şeridine dönmüşken ayağımı kaldırıp arka tekere sürtemeden viraja girmek zorunda kaldım.
Viraj o kadar keskin ki araba gelip gelmediği de görünmüyor o yüzden viraja da yatamadım.
Virajın ucu uçurum ve tam dibinde bir tel direği
önünde de bir çöp konteynırı
yani konteynır direkten destek alıyor mantığıyla bütün hızımla konteynıra girdim
Gözümü açtığımda etrafımda bizimkiler ve başka yardım sever vatandaşlar vardı ben fena yaralandım tabi ama biran o dandik bisikleti aradım.
Bisiklet mi desem yoksa soba borusumu bilemiyorum
ama bisiklet tam anlamıyla zumuk zumuk olmuştu
O günden sonra kendi bisikletimden başkasının bisikletine asla binmemeye karar verdim.
Ne kadar bakımı ve kontrolleri yapılmış olursa olsun benim olayda benim gibi kurtulamayacak kişi çookk.
Ben düşme konusunda o kadar uzmanlaştım ki artık ne olursa olsun iki ayağımın üstüne düşüyorum
reflex gibi bişey oldu
Biraz uzun bir anlatım oldu ama ancak işte
sabırla okuduğunuz için teşekkürler
