Şeffaf
Forum Bağımlısı
- Kayıt
- 3 Nisan 2018
- Mesaj
- 1.077
- Tepki
- 2.424
- Yaş
- 49
- Şehir
- İstanbul
- İsim
- Burak
- Başlangıç
- 2017—18
- Bisiklet
- Giant
- Bisiklet türü
- Diğer
En delikanlı mevsimdir Kış.
Yüzüne yüzüne vurur insanın yalnızlığını.
Bir garip. Orhan Veli tabii ki. Bugün doğum günü. Aynı zamanda benim de doğum günüm. O yüzden zaten yazıyorum buraya. bugün başka kimler doğmuş diye baktığımda Tatiana matiana bişeyler de varmış
Google bir doodle yapmış bugün Orhan Veli için, oradan gördüm. Ve bir kaç şey yazmak istedim.
“Bir çocuk ne anlar sevmekten?
Ne anlar ki sevgi uğruna ölmekten
Ne anlar yaşam nedir, dünya ne?
Herşey tozpembedir onun gözünde
Hep umut vardır o küçük yüreğinde…
Karanlıkta aydınlık hisseder
Olmayacak sevdaya olur der..
Ben de çocuğum ve cezalıyım…
cezam sevilmemek
Tek suçum ise seni be canım seni sevmek….”
Ve biz bir gün büyüdük, sevdiklerimiz gitti. Bazı sevdiklerimiz ise bizi sevmedi. Biz ya sevmeye devam ettik gizlice, ya da gömdük içimize acısını gizlice. Belki senelerce yaşadık ara ara hep geldi aklımıza. 40 yaşına gelirsin de hatırlarsın hala 30 sene önceki çocukluk aşkını, 20 sene önceki ilk büyük aşkını. Ve belki dersin, onunla olsaydım nasıl olurdu? Veya tam tersi, iyi ki onunla olmamışım dersin haline şükredersin.
ama ortak noktası budur işte. 30 sene de geçse, 40 sene de geçse hatırlarsın onu...
Bugün Orhan Veli Kanık'ın doğum günü. Yazmış üstat pek çok şey, döktürmüş. Gerçek bir beyefendi gibi yaşamış zaten. Kimse laf edemez ki. Arkasından güzel eserler bırakmış.
Bir gün biz de göçeceğiz bu dünyadan peki arkamızdan neler bırakacağız? Orhan Veli gibi tarihte bir gün doğmuş ve gelecek bir gün ölecek herhangi bir insan olarak, Orhan Veli gibi güzel eserlerle mi anılacağız? veya arkamızdan küfürler mi edecekler? Bazı insanlar anısıyla anılır, bazı insanlar anasıyla anılır.
Soruyorum kendime, bir de fikir yerleştireyim bu yazıyı okuyan o güzel beyinlerinize.
Bir gün göçeceğiz bu dünyadan. Peki bizi nasıl anacaklar? Geride ne bırakacağız? Çoluk çocuk tamam da ya efendilik, saygı, dürüstlük, insan olmayı da öğretebildik mi ? Peki biz insan olabildik mi?
Ya gittiğimiz yere ne götürüyoruz ahirete? Gideceğimiz yerin yolculuğu da buradan başlamıyor mu zaten? Cennetlik de olsan cehennemlik de olsan buradan yola çıkılmıyor mu? Burada yaptıklarınla gitmiyor musu o gittiğin yere? Ahireti insan kendisi hazırlamaz mı.
Doğum günüde bu kadar karamsar olabilmek? Derin düşüncelere dalabilmek..
Nice mutlu yıllara bugün doğan herkese, güzel anılarıyla anılacak her güzel kişiye
Yüzüne yüzüne vurur insanın yalnızlığını.
Bir garip. Orhan Veli tabii ki. Bugün doğum günü. Aynı zamanda benim de doğum günüm. O yüzden zaten yazıyorum buraya. bugün başka kimler doğmuş diye baktığımda Tatiana matiana bişeyler de varmış
“Bir çocuk ne anlar sevmekten?
Ne anlar ki sevgi uğruna ölmekten
Ne anlar yaşam nedir, dünya ne?
Herşey tozpembedir onun gözünde
Hep umut vardır o küçük yüreğinde…
Karanlıkta aydınlık hisseder
Olmayacak sevdaya olur der..
Ben de çocuğum ve cezalıyım…
cezam sevilmemek
Tek suçum ise seni be canım seni sevmek….”
Ve biz bir gün büyüdük, sevdiklerimiz gitti. Bazı sevdiklerimiz ise bizi sevmedi. Biz ya sevmeye devam ettik gizlice, ya da gömdük içimize acısını gizlice. Belki senelerce yaşadık ara ara hep geldi aklımıza. 40 yaşına gelirsin de hatırlarsın hala 30 sene önceki çocukluk aşkını, 20 sene önceki ilk büyük aşkını. Ve belki dersin, onunla olsaydım nasıl olurdu? Veya tam tersi, iyi ki onunla olmamışım dersin haline şükredersin.
ama ortak noktası budur işte. 30 sene de geçse, 40 sene de geçse hatırlarsın onu...
Bugün Orhan Veli Kanık'ın doğum günü. Yazmış üstat pek çok şey, döktürmüş. Gerçek bir beyefendi gibi yaşamış zaten. Kimse laf edemez ki. Arkasından güzel eserler bırakmış.
Bir gün biz de göçeceğiz bu dünyadan peki arkamızdan neler bırakacağız? Orhan Veli gibi tarihte bir gün doğmuş ve gelecek bir gün ölecek herhangi bir insan olarak, Orhan Veli gibi güzel eserlerle mi anılacağız? veya arkamızdan küfürler mi edecekler? Bazı insanlar anısıyla anılır, bazı insanlar anasıyla anılır.
Soruyorum kendime, bir de fikir yerleştireyim bu yazıyı okuyan o güzel beyinlerinize.
Bir gün göçeceğiz bu dünyadan. Peki bizi nasıl anacaklar? Geride ne bırakacağız? Çoluk çocuk tamam da ya efendilik, saygı, dürüstlük, insan olmayı da öğretebildik mi ? Peki biz insan olabildik mi?
Ya gittiğimiz yere ne götürüyoruz ahirete? Gideceğimiz yerin yolculuğu da buradan başlamıyor mu zaten? Cennetlik de olsan cehennemlik de olsan buradan yola çıkılmıyor mu? Burada yaptıklarınla gitmiyor musu o gittiğin yere? Ahireti insan kendisi hazırlamaz mı.
Doğum günüde bu kadar karamsar olabilmek? Derin düşüncelere dalabilmek..
Nice mutlu yıllara bugün doğan herkese, güzel anılarıyla anılacak her güzel kişiye




