Antoine Demoitié hayatını kaybetti!

Profesyonel bir sporcunun bu şekilde hayatını kaybetmesi çok vahim bir olay ve kabul edilemez. Ortalama 150-200 km uzunluğundaki aksiyon ve atak dolu yarışlarda izleyici için sağlıklı ve ideal bir yayının drone ile sağlanması pek mümkün görünmüyor. Bunun yanında yarış çekimlerinde eğitim ve koordinasyon eksikliği çok net görünüyor. Geçtiğimiz katalunya turunda bazı etaplarda sporcuların motorcuları yolu açmaları konusunda uyardıkları ve bazı sporcuların ezilme tehlikesi atlattığı görüldü. Motordaki adamın bisikletçinin reflekslerini maksimum düzeyde öngörmesi gerekir, bu da iyi bir eğitimle ve işini hakkıyla yapan insanlarla mümkün. Bir şeylerin değişmesi için ünlü takımların liderlerinin ölmesi mi gerekiyor acaba ? Eğer böyleyse, işler Türk kafasıyla yürüyor demektir.

@yaboga malesef bizzat yarış ekipleri neden oluyor bu kazalara

Drone'dan kastım model uçakçılardaki 5-10 bin liralık modellerden değil..
Dediğim drone fiyatları 250.00 $ civarından başlıyor.
Hd yayın ve 72 saat uçabiliyor.Ordu ve Nasa bunları kullanmakta.Eğer federasyon parayı insan hayatından önde tutuyorsa motorsiklete devam etsin..

pisi pisine ölmek bu olsa gerek

@Kazuya
vay arkadaş shimano dan soğudum ne öküz herifler var hayır niye geçiyon geçeceksen arabayla niye arkada kalıyon.

Vay arkadaş. Gerçekten de pisi pisine ölüm. Yarışlardaki motorlu araçların ( motor olsun otomobil olsun) çok ama çok dikkatli olmaları gerekir. Böyle ölümler çok ama çok yazık. Gencecik sporcu ! Rabbim günahlarını affeder inşallah.

Saygılarımla.

Bir ölüm daha
(link)

Geçtiğimiz hafta sonunda düzenlenen Critérium International yarışında kalp krizi geçiren 22 yaşındaki Daan Myngheer dün gece hayatını kaybetti

Drone kullanımı çok kısa sürede yaygınlaşacak bisiklet yarışlarının çekiminde.
Motosikletler ve helikopterler hem yetersiz kalıyor, hem de can alıyor.

Yazık oldu... Giden gitti yine...
Takip mesafesi, yandan cekim icin uygun yol genisligi ve takip mesafesi gibi pek cok kriter olmalı ve kurala baglanmalı. Kamera ve guvenlik ekiplerinin bu is icin egitimli olmasi veya yaris oncesi egitimsiz ekibe on bilgilendirme-egitim verilmesi bir zorunluluk.
Tour of Turkey de egitimsiz yaya gorevlilerin dahi sacma sapan uygulamalarini gorduk. Belki kameralara yansimiyor ama...

Bunun yanısıra bisiklet yarisi motorlu araclar kazaya karismadan da oldukca tehlikeli kazalar yasanan bir spor turu. Kask haricinde sizi koruyan hicbirsey yok. Yuksek hizda hareket eden metal, disli, tel ve zincirler bir kaza aninda ust uste yigilan bisikletciler icin ciddi yaralanmalara neden oluyor. Kaldiki yol kenarindaki demir bariyerlerde yuksek hizda carpmak icin hicde uygun materyaller degil!

Yarışlarda kullanılan motorların küçültülmesi de çözümler arasında olabilir. Boş ağırlığı 350 kg olan motorlar yerine daha küçük cüsseli ve daha küçük hacimli motosikletlerin kullanılması hem çarpışma durumunda verilecek hasarı azaltır hem de motosikletlilerin ani hareketler yapmasını engeller.

Çok acı bir ölüm. Formula 1 izleyen arkadaşlarımız bilirler, orada güvenlik her şeyden önce gelmektedir. Bisiklet yarışında bir kişi bu şekilde can veriyorsa bu işin gerekliliği sorgulanmalıdır. Zaten çok büyük bir ironi var. Hiç bir zaman aklım bisiklet yarışında motosiklet görmeyi idrak edememiştir.

Ölen yarışçının ailesine sabır diliyorum. Bu yaşta böyle bir ölümü kimse hak etmiyor. Allah ailesine sabır versin. Görünen o ki bisiklet kullanan insanların hayatı her yerde çok ucuz.

Marcell Kittel'in bu konuyla ilgili yazısını paylaşayım. Yazıda dikkatimi çeken kısım sadece motorlu araçların yarattığı tehlike değil, seçilen yolların yarışçılar için ne kadar uygun olduğu konusu. Bu açıdan aklıma TUR geliyor. Önceki yılların rotaları yarışçılar/kulüpler/UCI tarafından iyi şekilde biliniyordu. Şimdi örneğin Kapadokya gibi henüz rotası kesinleşmemiş bir etabın yüksek tempolu bir yarış için ne kadar güvenilir olacağını hiç kimse bilmiyor. Yazısında dikkatimi çeken kısmı kalın harf yaptım.



A comment on safety in professional cycling

With the death of Antoine Demoitie we reached a new and very sad lowpoint in the history of cycling and safety. Many people say it´s part of our job to take risk and that crashes are part of this sport. And I agree. But not completely. Every rider that gets injured, because of a crash that he is not responsible for, is one too much. There is a difference between riders crashing in the last hectic kilometres of a race, fighting for the right wheel before the sprint and riders crashing because of unsafe road furniture, reckless driving of motorbikes or cars, extreme weather conditions and unsafe race routes.

When the peloton goes into a final or passes a crucial, race deciding point of a race, then every rider knows that it is potentially dangerous. We brake late before the last important corner, we fight for wheels, don´t hesitate to go into a gap that might be too small, we even push each other away to hold or get a better position in the bunch – all that at highspeed and not only our own physical and mental limit, but also at the limit of our tires and brakes. That risk is calculated and, I don´t want to lie here, also one of the reasons why I love cycling. There is this action going on and it´s a real fight for the win! It makes you proud when you win a race, come back to the bus and you talk with your team mates about how good it worked, how well you defended or conquered the position in the final that brought you the win in the end. And you start to talk about those dangerous moments where you almost crashed but somehow you avoided the pile up in front of you or you got you bike straight again after you almost lost it in a corner. The moments of adrenaline, the rush of speed and the victory as reward afterwards are one of the components that make our sport so interesting.
But in the last years it became more and more obvious that cycling has an increasing problem with safety. Here a little reminder from the last 2 seasons: Greg van Avermaet (San Sebastian), Peter Sagan (Tour of Spain), Taylor Phinney (US Nationals), Stig Broeckx (Kuurne-Brussel-Kuurne), Jesse Sergent (Tour of Flanders) and Jakob Fuglsang (Tour de France) have been all involved in crash with a motorbike or neutral car. Peter Stetina (Vuelta Pais Vasco), Tom Boonen (Tour of Abu Dhabi) or Matt Brammeier (Tour of Utah) crashed because of an unsafe race route.

Many of them ended up in hospital with heavy, career influencing injuries and had a long, painful rehabilitation ahead of them. But the crashes also influenced the outcome of the race – something that is not in the interest of anyone. Not the teams, organiser, sponsors, media and the cycling fan at home. And think about it: there are no winners in those situations. The rider is hurt. The car driver or motorbike rider has this lifelong burden of having injured a rider or worse. The races don´t get a result that comes purely down to physical and tactical strength. Cycling as sport but also as means of transportation for everyone will be associated with such tragic events.
It´s clear: Cycling´s biggest problem was doping and still has to be fought. But the safety issues that are obvious, should get the same attention and priority as the fight for clean sport. Not only because lives can be lost but also because there wasn´t done much until now. Last major change was the Extreme Weather Protocol that was introduced this year. And before that, and only after the death of Andrei Kivilev, the UCI made helmets compulsory in 2003.

But from that year till now cycling has made also a tremendous change. The globalisation of cycling created many new races in countries around the world and the fight against doping shifted the focus of improvement more to a focus on training, equipment and nutrition. Riders train harder, are more efficient and look for every improvement that is possible. We get the best support from our teams to be better and faster, our bike sponsors are striving for faster and lighter bikes, we are doing aerodynamic tests to be 0.5 seconds quicker over 10 kilometers, electronic shiftings help us to shift faster and since 2016 we are allowed to ride on disc brakes so we can brake later. That all leads to a situation where the peloton rides faster and takes more risk. Pressure is on everyone to perform and be in front.

It´s part of this evolution process in modern cycling to improve not only the rider and bike but also the race course where the peloton is racing on. It´s necessary to set higher and better standards for professional bike races and that´s not up to the riders but to the organisers and the UCI. It´s easy to say that the riders are doing the race and therefore have the responsibility for it. But it´s simply not true. There are so many things in a race that are beyond the control of a rider: dangerous finishes, all the other vehicles that follow the race, spectators and weather for example. The riders are busy enough with concentrating on the race and need to trust organisers and the rules that they will be guided safely by experienced people on carefully chosen roads.

We need to work together to keep this sport safe and give sense to the tragic accident of Antoine Demoitie. It would be great if we can see some major changes and development out of a discussion over safety. We need to start talking openly about it now. That´s what I expect from my governing body and rider association. For starters it would be good to see more experienced, well trained drivers in cars and on motorbikes, a yearly statistic that keeps track of crashes in races in order to see a positive or negative development and more signs/flashing lights that indicate sharp corners or dangerous points.
Tomorrow at the start of the 3 Days of De Panne we will mourn the loss of Antoine and pay respect to him, his family and team after this horrible accident. We owe it to Antoine that we do everything to let that never happen again.

Gerçekten üzücü bir durum Ne diyelim, huzur içinde yatsın.
#EnoughisEnough

Genel olarak motorlar yarislarda cok dikkatsiz ve sporcularin hayatlarini tehdit ediyorlar. Ancak bu olayda motorcunun sucu yok gibi duruyor , kazayi gorenler motorcunun yapabilecegi bir sey olmadigini soylediler. Ufak bir yagmur/ruzgar da motosiklet kameralarindan merkeze yayin gelemiyorken ya da catalunya turu gibi cok kotu sekilde yayin yapiyorken drone kullanimi bana kalirsa cok mantikli bir is olmaz ki zaten motorlar yalnizca kamera icin orda degiller. Burada yapilmasi gereken motor sayisina bir sinirlama koyulmasi ve bu motorcularin ciddi sekilde denetlenmesi mesela bir sporcunun yaninda gececekken en fazla sporcunun hizinin %10 u kadar daha hizli gidebilirsin , sporcuyu arkadan takip edeceksen en az 20 metre mesafeden takip etmelisin gibi.

@Kazuya Video için çok teşekkür ederim. Bakın bu görüntülerdeki manzara ilkelliğin ve cehaletin dikalasıdır. Trafikte bisiklet süren bir sürücüyüm. Hiç bir yarış deneyimim yok. Sürdüğüm bisiklet bir çoğunuz tenezzül etmeyeceği giriş seviyesi bir mtb. Lakin ben İstanbul trafiğinde dahi araçlara bu kadar yakın seyretmek zorunda kalmıyorum. Bu insanlar çok daha yüksek hızlarda çok daha dar bir mesafede motorlu taşıtların tacizi altında yarışmak zorunda bırakılıyor. Bu tam bir saçmalık ve ilkellik.

Drone konusu nereden çıktı bilmiyorum ama yakın gelecekte olasılık dahilinde değil, motorsikletin yerini tutamaz, zaten yapılabilir birşey değil mevcut teknoloji ile böyle uzun soluklu yarışlarda. Hayal kurmadan yapılması gereken şey motorsikletlere katı kurallar koymak ve akıllı planlamalarla motorsiklet sayısını azaltmaktır ki muhtemelen bu yola gidilecek.

Maalesef Belçikalı bir bisikletçi daha vefaat etmiş.

22 yaşındaki Daan Myngheer, korsikadaki yarışın ilk turunda kalbinden rahatsızlanarak hastaneye kaldırılmış ama kurtarılamamış.

2011 yılında Belcika gencler sampiyonu olan sporcu, geçen sene profesyonellige geçiş yapmış.

Toprağı bol olsun

Yarışa kapalı yollarda istisnai de olsa böyle kazalar yaşanıyorken bizler otoyollarda Allah'a emanet gidiyoruz. Ailesi ve sevenlerine sabır dilerim.

Drone konusuna karşı çıkan arkadaşları ben anlayamıyorum.
Motosikletle yayın artık çok ilkel kalıyor, yollar darlaşınca çok sıkıntı yaşanıyor.
Pelotonun ya da kaçış grubunun parçalanmaya başladığı son kilometrelerde çok yetersiz kalıyor.
Çok kısa süre içinde bütün spor müsabakalarında görmeye başlayacağız drone denen bu şeyleri.
Buna benzer algoritmaları artık bilgisayar mühendisliği bölümlerinde ödev olarak veriyorlar.
İleri seviyede bir elektronikçi ve bilgisayar yazılımcısı birlikte bunun kitabını yazarlar.
Bir bilgisayar mühendisi olarak benim bile aklımı çelmeye başladı bu alandaki boşluk.

@yaboga Yarıştaki kayıt yapan motorbisiklet ezmiş.