Tahir dostum çok geçmiş olsun. Önemli olan şükürdür. Her şerde bir hayır vardır. Benim yürüyememem geçirdiğim psikolojik travmadan kaynaklanıyordu. Ayağa kalkmaya cesaretim yoktu. Lakin ufacık bir köpeğin bahçede top oynayan çocukları seyrederken bana doğru koşması beni ayağa kaldırdı

tazı gibi eve koşturmuştum

o Köpekten çok korkardım fakat ondan sonra hiç saldırmadı bana. Hatta herkese havlayan o minik Köpek bana gelip kendini sevdirirdi

bu yüzden şükrü hiç bırakmadım. Varsın izi kalsın. O yaraları her gördüğümde Sllaha şükrediyor ve o ufaklığı anımsıyorum

konu dağılmasın diye buraya yazdım