Tura çıktığınız arkadaşınız, zor anınızda sizi yalnız bırakırsa ne yaparsınız???

d) Sağlık olsun deyip, kafama tokadan başka bir şey takmam. Haftaya yine onunla tura çıkarım ; ama sırf intikam alıp benim ne duruma düştüğümü anlamasını sağlayana kadar yaşasın kötülük

bir kez dahi olsa ihaneti affetmem.kendi başıma kendi derdimi çekerim.bir daha hiçbiryere gitmem o kişiyle.ancak o bana takılır gelirse,farkettirmeden bisikletinin vidalarını gevşetirim ki yolda kalsın(=
ama benzer bir durum benim de başıma geldi.yaptığımız Aydın Çine turunda dağın başında lastiğim patladı.bizim bisiklet sürdüğümüz yerde bizden başka kimse sürmüyordu.herkes bisikletleri bir yere bırakmıştı topluca ve biz 2 kafadar yolun sonuna dek bisikletle gittik.derken işin cefası nüksetti ve lastiğim patladı.hazırlıklı olduğumdan iç lastiğim yanımdaydı ve hemen oracıkta bisikleti ters çevirip lastiği değiştirmeye koyuldum.ama yanımdaki arkadaş sağolsun herzaman yaptığını yaptı ve beni bırakıp yola devam etti.ancak daha önce bu tarz satışlarına nasıl tepki verdiğimi iyi bildiği sonradan aklına gelmiş olucakki ben işimi yarılamışken çıkıp geldi yardıma.bende gönül koymadım bu kez de ama tur sonu aşağı inerken yapıcağımı yaptım(=

Bu şıklardaki olaylara maruz kalmamak için tura çıkacağım arkadaşımı iyi seçerim,o yavaşsa ben de yavaşlarım o hızlıysa ben de hızlanmak çaba sarfederim,asla satmam satanı da tanımam...

@fletcher
Bu; sizin iyi niyetinizin bir göstergesidir. Yarışlarda pek çok defa bisikletinde mekanik sorunu olan veya düşen bisikletçi gördüm. Zamana karşı kaybetmek ve tur yemek pahasına dahi olsa, hemen hemen hepsine; "yardım lazım mı?" diye sormuşumdur. Hiç unutmuyorum; Geçen seneki ilk bisiklet yarışımda (Kaçkar antrenman yarışında) susuz kaldığımda bir rakibimin (o zatı tanımasam da ben onu rakipten ziyade bir arkadaşım olarak değerlendiriyorum) bana su uzattığını fark ettiğimde çok ama çok duygulanmıştım.
Eğer benim değil de, o beraber tura çıktığımız arkadaşın pedalı kırılmış olsaydı; Ben aynı gönül rahatlığı içinde kesinlikle tura devam edemezdim. Onunla beraber 5 dk. gerideki en yakın tamirciye gider, bisikletin tamirini yaptırdıktan sonra nasipse, tura devam ederdim. Aksama uzun sürse, ya bekler ya da başka bir gün için sözleşip evime giderdim. Ama büyük konuşmayayım; Asla, asla ama ASLA aynı gün ve onsuz tura gidemezdim. Lakin her insanın öncelikleri farklı farklıdır. Sevgilerle!

@cedrick41
Anlatmadığım ayrıntılar, size sanki malum olmuş!!! Belki de neredeyse tamamen aynı düşünce ve kafa yapısındayız!
O gün ben de aynı şekilde sustum. Hiç bir şey söylemedim. Çünkü 40 yaşında bir insan olarak doğruyu ve yanlışı ayırabilecek yaştaydı. Ve ben o ayrımı yapabilmesini beklerdim. O gün, o arkadaştan ayrıldıktan sonra, tek pedal sürerek gerideki bisikletçiye kadar geldim. Ama inanın ki; isterse reis-i cumhur olsun, o zat-ı muhterem benim gözümden düştü. Bundan sonra da selam vermeyi ve görüşmeyi kesinklikle düşünmüyorum.
Bu konuyu buraya açmakta 2 amacım vardı:
1. Yaşadığım ve maalesef efkarlandığım ama yaşımın ölçüsünde kabullendiğim ve aynı zamanda üzüldüğüm bir olayı siz kıymetli forum arkadaşlarımla paylaşmak;
2. Sizlerin, başıma gelen bu konuda değerli görüş ve düşüncelerinizi öğrenmek.
Ben ilahi adalete inanan bir insanım. Yabancı bir atasözü vardır: "Men dakka dukka!" Manası: "Çalma kapımı, çalarlar kapını!"
Benim inancıma göre; hayattaki bir çok şey; bumerang gibi bir süre sonra bize döner. İyilik yaptıysak, illaki hiç bilmediğimiz bir yerde ve zamanda belki de hiç tanımadığımız bir insandan iyilik olarak, kötülük yaptıysak yine aynı şekilde kötülük olarak geri döner. Sevgilerle!

Bu tür şeyi yapıcak arkadaşım yok iyikide yok

Sayın mkaptanbasi,

Aynı olayın benzeri(hatta daha kötüsü) bu konuyu açtıgınız gün ve saatte benim başımdan geçmiştir.
Duygularım şuanda kontrol altına alınmış bulunmakta fakat konunuzu sıcagı sıcagına olay gecesi görüp yazmaya kalksaydım eğer agzımdan(yani klavyemden) çıkacak kelimeler beni satan daha dogrusu o büyük kazayı yaptıktan sonra beni hertürlü(Maddi-manevi en önemlisi manevidir) yarıyolda bırakan adam hakkında inanılmaz pislikleri ortaya dökmeme sebebiyet vericekti.. Şuanda aklım yerinde ve gayet sakinim. Umarım bu sakinliğimden bile ders çıkarmasını bilir bu şahıs (zaten aramızda 3 yaş fark var olayların farkında olabilecek yaşta üstelik hayatı Formula F1 hızında yaşamış biri bana anlattıgına göre.. ama önemli olan insani değerinin olmayışıydı ne yazıkki!)
Kaza'dan bahsetmem gerekirse yaptıgım kaza korkunçtu. Nasıl oldugunu anlatırsam benim çılgın biri oldugum ortaya çıkacak ama bu kişiliğim beni diğer insanlar üzerinde olumsuz etki yaratıcak birşey değil sadece bisikletle macera arayan bir kişiyim. Düşünün ki bu olay gece yarısı olmuş ve aileniz sizi sabahın köründe oğlunuz Antalya'nın en serin göletinde güzel bir bisiklet aktivitesi yapsın diye erkenden uyandırıp bir de kahvaltı hazırlıyor ve dualarla yolcu ediyor, bunun üzerine siz de macera olsun diye gece yarısı arkadaşların istekleri üzerine(yine aynı zatla beraberiz) Kundu-Aksu yolundaki macerayı (pardon aptallığı) elinizin tersiyle itmiyor aksine grup olmanın ve gruptaki insanlara güvenmenin verdiği şerefle bu talebi kabul ediceksiniz ve böylece grupla o karanlık(yolu iyi bilen birisine güveniyorum burada) ve köpek sürüsü olup olunmadıgı başta bilinmeyen yolda ilerleyeceksiniz fakat sonradan köpeklerin saldırısına ugrayacaksınız..
Evet başıma gelen olayda çıkarmam gereken dersler tabiki var...
Başta niye böylesine yorucu bir günün ardından tekrar 80 km lik bir yol alma isteği duydum! ve neden bu yolu kendisine güvendiğim adamla almak zorunda hissettim. Demekki o zat dış görünüşünden belli ediyormuş kendini..(Haysiyetsiz!) Diğer grup üyelerine diyecek bir sözüm yok gayet sıcakkanlı bir şekilde kazayı yaptıgımda bana ayaga kalkmamda yardımcı olup üstelik bir "geçmiş olsun" bile dediler. Ama diğer zat onun adını almaya gerek yok bile, o zat bir geçmiş olsun neren de ne var gibi bir kelime dahi etmedi, üstüne üstlük bir de tehdit aldım desem bu kişiden ne yapardınız ! Çok üzücü değil mi? Ama böyle saçma bir olay o gece beni bulmuştu. Ve güvendiğim dağlara kar düşmüştü. Yapacak bişey yoktu! Alper sus sesini çıkarma şu çocucuga dedim içimden sesimi kestim (üstelik ben de panikatak var yol boyunca havaya haykırdım içimden dışımdan agzımı tutamadım küfürü bastım ama ne fayda o beyni olupta düşünemeyen insancıga uzatılacak yardım eli artık benden gelemezdi! zaten yardım eline benim ihtiyacım var!) ve o geriye kalan 70 km yi kırık çıkıklı halimle tamamlayıp evime yani ailemin yanına varmaktı bütün mesele! ve yol boyunca bizi sürekli köpekler kovaladı üstelik cünkü karanlık ve köy yoluydu ama anladım ki ben bana deger veren gerçek kişilere aittim onlar da ailem!

Siz siz olun her zaman insanlara insanca davranın ama insanlıktan nasibini almış olanlara.. "O istisnalar için kaide'yi bozmaya gerek yok! Siz kişiğinizi ve saygınlıgınızı koruyun! Bunlar kalıcı değerlerdir.." Hayat dersi volume 1 gibi oldu ama siz de faydalanın bu anlattıklarımdan dedim, hoşcakalın

Alper kardeşim geçmiş olsun. Ciddi bişeyin yoktur inşallah. Abi köpekler de hep seni buluyor anlamadım.

Benim de başımdan yeni bir olay geçti. Çukur yerlerini, trafik yapısını anlayıp daha güvenli gitmek için genelde aynı rotayı takip ediyorum. Artık ne denir bilemiyorum, ama gerçekten zeka seviyesinin çok düşük olduğunu düşündüğüm insanlar (bu kasislerin yerlerini, yüksekliğini kim tasarlıyorsa artık (kimsenin de tasarladığını düşünmüyorum, ben de inşaat mühendisiyim)) müthiş kamufle olmuş bir kasis yapmışlar her zaman gittiğim yola. Özellikle görünmesini zorlaştırmış da olabilirler. Ben de kavşağa yaklaşırken yavaşlıyordum. Bisiklet hiç anlamadığım bir şekilde beni bir anda üzerinden fırlattı, ben de yaklaşık 50 km hızla 2 m yükseklikten yere düşüp sürüklendim. Üstüne üstlük yaralar yüzünden enfeksiyon kaptım. Ateş ve titreme ile apar topar doktora gittim. O kazada hiç alakası olmayan kişiler hemen yardıma koştular. Beraber tura çıktığın birinin kesinlikle bir kazadan sonra refakatçi kalması gereklidir bence.

Ama diğer yandan kasklı eldivenli bisiklete binen birini gören ve beline kadar yandaki arabanın camından çıkıp "bas bas kaptır" şeklinde bağıra çağıra bişeyler söyleyen insanlardan benim artık hiçbir beklentim yok. Şunu söylemek istiyorum, boş zamanlarını bizim gibi geçirsin geçirmesin, benzer düşünceye sahip olalım olmayalım gerçekten bu toplumdaki insanlara çok dikkat etmek gerek. Çok büyük bir kendine güvensizlik var. Bütün bu sorunların da (trafik kazaları, kavgalar vs.) kendine güvensizlikten kaynaklandığını düşünüyorum. Yıllarımı geçirdiğim Ankara artık mahvolmuş, bitmiş. Kimsenin kimseye saygısı yok. Herkes içgüdüleriyle yaşıyor, inanılmaz bir bencillik var. Bütün arkadaşlık dostluk saygı sevgi (hep övündüğümüz misafirperverlik falan filan) hepsi göstermelik. Bunları yazarken amacım kimseyi aşağılamak veya öfke kusmak değil, üstelik sürekli bişeylerden şikayet etmeyi hiç sevmem. Ama artık bana yeşil yanarken bile geçmeye korkuyorum .

Tekrar geçmiş olsun Alper, kendine dikkat et.

ben olsam c şıkkını seçerdim ve ona ağır hakaretler ederdim en azından sinirimi yatıştırmak amacıyla sonrada tek başıma bisikletçiye döner işimi hallettikten sonra yoluma devam ederdim

@Zeki.Alper
arkadaslar o arkadas benım ınsan kendı saglıgın dan once bısıkletıne bakarmı bı ınsan mal olması lazım kendı saglıgı nı gecıp bısıkletıne bakan kısıye ne denır bana bı bunun acıklamasını yaparmısınız vede bız tur sırasında 2 arkadasımız yanı yolu bılen 2 arkadasmız kopegın olucagını solemıstır bunu hıcbır sekılde aksını ıspatlayamaz butun bu yazdıklerı sacmalıktır ınsan bır kısının arkasından konusmayıp yuzune konusmalıdır bu arkadasımıza deger verıp turlarımıza alıp beraber gezıye cıkıyooduk takı kaza yapana kadar sonra arkamdan bole bır yazı ıle karsılasıyorum benım yerımde olsanız ne yaparsınız vede dedıgı kelıme sudur kendı saglıgından once benım bısıkletımı halledelım bı sekıl de kendı kolu kanıyo ( sadece darbe aldıgı yer sol dırsegı 70 km sakat gıtmemıstır arkadasımız belırtılır ) ayagındada olabılır ama onemlı olan kısmı sol kol dırsegıdır tek kanayan bolgesı odur kaza yaptıgı yer kundudan aksuya cıkarken dıkm yokustakı kopek sebep olmustur ve aksudan eve kadar sapa saglım gıtmıstır kendılerı bu yolda 70 km dedıldır ıyı gunler ıyı calısmalar

c şıkkını seçerim.ama içimden söylemem.onun duyacağı şekilde söylerim.

ben olsam ağzını burnunu kırarım :boese157:
hiç tanımadığın bir insana rica etsen bile bir olmasa iki olmasa üçüncü kesin yardımcı olur.
bunu yapan kişi insanlık dışı bişey yapmış. o arkadaş forumdansa ona açık bir dille söylüyorum.
bir insanın en sevmediği bir kişi bile olsa yolda kalmasına göz yumulmaz. ama sen yummuşsun. hemde tur arkadaşına yapmışsın bunu. kusura bakma ama insanlıktan nasibini alamamış birisisin sen.
hiç tanımadığım biri olsada benden yardım istese (hemde 5 dakikalık bir mesafeye gidip gelmemi) seve seve yaparım sonuçta yardım. ama o arkadaşa yazıklar olsun arkadaşını yolda bırakmış.
sen kafana takma boşver. şu an gerçekten kendimdende utanıyorum 40 yaşında birine insanlık anlattığım için. üzgünüm.

a,b,c şıklarının karışımı

Bu olayın benzerini ben yaşadım. Uzun bir yola gittiğim bir arkadaşım, ben yorulduğum için beni beklemedi ve gitti. Gerçekten üzüldüm ve şöyle düşündüm; Böyle bir hareketin yanlış olabileceğini düşünememiş olabilir veya bisiklete binme aşkı beni beklemesini engellemiş olabilir, aklına gelmiş ama nefsine yenilmiş olabilir veya sırf bana yönelik kini yüzünden böyle davranmış olabilir.. Ben bütün bu şıkları geri dönüş yolunda değerlendirip bir karara vardım ve ona hiçbir şey söylemeyip belli dahi etmedim. Sonuçta ne mi oldu ? biz yine o arkadaşla turlara çıkıyoruz, ama kendisi anlamış olacak ki anlatıp anlatıp pişmanlığını dile getiriyor. Bu da ona yeter sanırım. İşin en zor kısmı insanları olduğu gibi kabul etmektir. Kendimizin olduğu gibi herkesin hataları var, bilerek ya da bilmeyerek yapılan bu hataları bazen görmezden gelerek bir dost kazanabiliriz. Hani şairin dediği gibi " sevgi için bile yeterli zaman yokken, bu kadar nefret niye..." sevgi ve hoşgörü bütün şifreleri kırıyor, buna inanın.....

@Oğuz Budumlu
hımmmmmmmmmmmmmmmmm

@Mümtaz Öztürk


Sizinkide değişik bir yaklaşım tarzı hekez sizin kadar sabırlı ve yumuşak huylu olmayabilir , eğer beraber tura çıkılıyorsa insanlar birbirlerini beklemek zorunda en azından çıkılan tur bitene kadar, herkesin performansı bir olmayabilir kimisi daha hızlı sürmek isteyebilir kimisi daha çabuk yorulabilir eğer performanslar uyuşmaz ise bile beraber çıkılan tur tamamlanmak zorundadır bence, daha hızlı daha yüksek performansla sürmek istiyorsa arkadaşımız daha sonraki gezilerini kendine uygun arkadaşlarla yapabilir ama yarı yolda bırakmak asla yakışmaz, geçtiğimiz pazar 7 kişilik bir grupla 100 km civarı yol yaptık ve performansı düşük arkadaşlar vardı yer yer dinlenerek ortalama hızı düşürerek arkadaşlarımıza geziyi tamamlattırdık yarı yolda bırakmadık yani, bırakmalımıydık yoksa yarı yolda tur 2 saat erken biterdi