- Kayıt
- 26 Haziran 2016
- Mesaj
- 584
- Tepki
- 5.653
- Şehir
- Samsun
- İsim
- Serhat C
Bildiğiniz üzere peletonun ağzı var dili yok, tüy sıklet yarışçısı 30 yaşındaki Fransız bisikletçi Romain Bardet, sezon başında eski adı Team Sunweb olan Team DSM'e geçti.
Ben de bir şekilde bu yeni takımın sponsorlarından biri olan Weldtite'ın e-posta listesine kayıt olmuşum; ve geçenlerde 2021 sezonu öncesi yaptıkları bir röportajlarını gönderdiler
Hoşuma gitti, sizler için çevirdim.
RB: Bugün rahat bir gün. Sponsorlarla bazı randevularım var ve iki antrenman kampının ortasındayız, yani Tenerife’ye gitmeden önce memleketteyiz.
Bisikletini en son ne zaman temizledin?
Dün. Şu anda her antrenman sürüşü sonrasında bisikletimi temizlemek zorundayım. Piyasada bulunabilecek en iyi malzemelerle sürüş yaptığınızda, bisiklet üzerindeki her şeyin doğru düzgün çalıştığından emin olmak önemli bir hâl alıyor. Her antrenmandan sonra bisikletin temiz olduğundan emin olmak için 10 dakikamı ayırıyorum ve bir sonraki güne hazır olmuş oluyor.
Bisiklete nasıl başladın?
Aslında başlangıcında aileden geliyor çünkü babam da bir bisikletçiydi. 7-8 yaşlarındayken küçük yarışlarda ben de yanında gidiyordum ve sonra bisiklet işim oldu. Futbol oynayıp yüzme de yapıyordum fakat üniversiteye başladığımda bir spor seçmem gerekti ve bu bisiklet oldu.
Bisiklet kahramanların kimler?
Çocukken Fransız tırmanıcı David Moncoutie’ydi. Onunla pelotonda beraber vakit geçirme şansına vakıf olabildiğim için çok şanslıyım. Tırmanış stiline, dürüstlüğüne, sağlamlığına ve bisiklet sporu kötü bir dönemden geçerken kazandığı büyük başarılarına bayıldığım için fankulübüne de üyeydim. Karakter olarak da seviyordum kendisini. Oldukça sessiz fakat yetenekli birisiydi. Eskiden idolüm O’ydu.
Bu sezon en çok hangi yarışları iple çekiyorsun?
Bu yıl büyük hedeflerim arasında Büyük Turlar var fakat yarışma formumda dengeyi sağlamam için sezon başlarındaki parke taşlarından geçen klasiklere de katılacağım. 3 haftalık Büyük Turlar’da istikrarlı gidebiliyorum fakat bazen bir etapta tüm her şeyimi ortaya koymayı da seviyorum. Strade Bianche’de sadece bir defa yarıştım fakat bir tırmanışçı olarak orada çok iyi Flandralı uzmanlara karşı yarışma fikri beni en çok cezbeden şey. Büyük yarışçıların hepsi orada ve Toskana’nın güzel manzarası eşliğinde onlara karşı mücadele vermek takvimdeki en heyecan verici tarihlerin başında geliyor.
Favori tırmanışın hangisi?
Col d’Iseran. Neredeyse her yıl oraya antrenman kampına giderim. Fransa’daki en yüksek geçitlerden bir tanesi ve Val d’Isere’den geçen yolu sessiz ve dar olmasından dolayı çok seviyorum. Ayrıca, 8-9 kilometre kadar 2000 metre irtifanın üstünde sürdüğünüz için talepkâr da bir yol.
Kahveni nasıl içiyorsun?
Her bisikletçi gibi ben de ağır kahve içiciyim! 2 tür makinem var. Biri küçük bir Bialetti, diğeri ‘aeropress’; böylelikle gün içindeki durumuma göre birini seçiyorum. Bavulumu hazırlarken listenin en başlarında kahvem gelir! Bununla ilgili yaşadığım en iyi tecrübe geçen yıl Avustralya Turu’ndan önce orada geçirdiğim 1 aylık süreydi. Kahve gerçekten muazzamdı. Kahve kültürü gerçekten çok iyiydi ve bu kültürü Fransa’da biraz özlüyorum ama burada da zamanla olacak.
Sele dışında güzel bir tecrübeymiş. Peki sele üzerindeki en iyi tecrüben neydi?
Strade Bianche. 1 hafta kadar oradaydım ve ailem de benimleydi. Siena’nın görüp görebileceği en kötü hava muhalefetleri yaşanıyordu, her gün kar yağıyordu ve yarış boyunca çok çamur vardı. Yarış daha en başından çok zordu; herkes daha 1. kilometreden limitlerindeydi. Ailemle oraya geri gidip Eroica’yı sürmek istiyorum böylelikle Siena civarındaki tüm şehirlerde durup gastronomi ve şarabın tadını çıkartırken aynı zamanda eski bisiklet ekipmanları ve modasını da tadabiliyorsunuz. Benim bisikletten anladığım şey bu yönde.
Bir dünya şampiyonu olarak gökkuşağı mayoyu mu tercih edersin yoksa bir Olimpiyat altını almayı mı?
Gökkuşağı mayo. Sarı mayoyla beraber pelotondaki en ikonik mayo. Bence bu mayonun olimpiyat madalyasından daha büyük bir prestiji var çünkü 1 yıl boyunca sporunun gerçek kralı sen oluyorsun.
Trainerda mı antrenman yapmak istersin dışarıda ıslak ve soğuk şartlarda mı?
Bazen ikisi de fakat kesinlikle tercihim dışarıda sürmekten yana. Fikrimi değiştiren şey geçen yıl karantinada iki buçuk ay kadar evden çıkamamak değiştirdi. Bulabileceğiniz uygulamalar konusunda bayağı şaşırmıştım; daha eğlenceliler ve form seviyenizi yukarıda tutmak için iyi bir yöntem. Dışarıda hava gerçekten berbat olduğunda kapalı ortamda sürüş yapıp kendinizi ve sınırlarınızı zorlamanız güzel fakat ben manzaranın tadını çıkarmak için pedal çeviriyorum. Bu yüzden, eğer dışarı çıkmak mümkünse ilk tercihim bu yönde oluyor.
Instagram’da kros kayağı yaptığına şahit olduk. Antrenmanının bir parçası olarak ne sıklıkta kayak yapıyorsun?
Yapmak istediğimden çok daha az kayak yapabiliyorum. Kariyerimde bisiklete daha fazla odaklanmam gereken bir noktadayım. Daha öncesinde kros kayağı müsabakalarına katıldım ve her tür kar türüne göre birçok kayak takımım var; yani seviyorum bu sporu. Eğer Kasım’da bisiklet sezonu bittiğinde kar varsa haftada 1-2 defa kayağa çıkıyorum fakat Aralık geldiğinde tüm antrenmanlar bisiklet üzerinde oluyor. Bisiklet kariyerimden sonra ana hedeflerimden bir tanesi kayak.
Bu Weldtite’ın takıma sponsorluk yaptığı ilk yıl. Aynı zamanda senin de takımdaki ilk yılın. Team DSM’ye seni ne çekti?
DSM’yi hep takip ediyordum. Genç sürücüleri geliştirme şekillerindeki istikrar ve takımın kalitesi ve gençleri geliştirme tercihleri çok önemli. Bu gerçekten güçlü prensiplere dayalı bir felsefe ve takım performans için sürekli yeniliklerin peşinde. Benim açımdan burası parçası olmak istediğim bir organizasyondu ve DSM’de kendime yeni bir meydan okuma bularak kariyerimin geçiş noktasında kendimi geliştirmek ana hedefimdi.
Peki, bir Fransız takımından Alman takımına yaptığın bu geçişle fark ettiğin en büyük kültürel değişim neydi?
Bayağı farklı. Fransa’da takımdaki herkes Fransızca konuştuğu için konfor alanınızdan çıkmak zordu ve yabancı sürücülerin Fransız takımlara katılmasını zorlaştırıyordu. DSM’e katıldığımda gördüğüm kadarıyla ekip dünyanın farklı yerlerinden geliyor ve bu kültür karışımı sayesinde daha açık görüşlüler. Böylelikle takımın içine dahil olmak ve rahat hissetmek daha kolay.
Takımda bunca genç sürücünün arasında bu kadar tecrübeli birisi olarak, takımdaki rolün senin kendi hedeflerini gerçekleştirmek doğrultusunda onlardan destek almak için gençleri geliştirmek mi, yoksa gençlerin hedeflerinin gerçekleşebilmesi için onları doğrudan geliştirmek mi? (Yani sen mi gençlere çalışacaksın onlar mı sana çalışacak?)
Bence her iki durum için de bu takımdayım. 24 yaş ortalamasına sahip birçok genç ve yetenekli arkadaş var. Takımda şu an hâli hazırda yarışabileceklerle o seviyeye gelmeleri için gelişmesi gereken sürücüler arasında bir denge sağlamanız gerekiyor. Ben kendi en iyi sonuçlarımı elde etmeyi istiyorum fakat aynı zamanda genç sürücülerin de gelişip en yüksek seviyelerinde performans gösterebilmelerini sağlamaya çalışmak istiyorum. Genç sürücüler bana itici güç oluyor, zorluyorlar. Ve benim gibi, Chad Haga gibi, Nicholas Roche gibi sürücülerin olması gençlerin gelişimi ve bazı şeyleri hızlı öğrenebilmeleri için oldukça yararlı bir durum.
Beyin sarsıntısı rugby ve Amerikan futbolunda gündemde bir konu. Geçen yıl Tour de France’da büyük bir kaza yaptın. Kazayla ilgili neleri hatırlıyorsun?
Bisiklet yarışlarında olan birçok kazadan bir tanesiydi. Daha önce kaza yaptım, gelecekte yine yapacağım fakat şunu da kabul edeyim bu kaza gerçekten kötüydü ve beklenmedik anda oldu. Beslenme noktasını yeni geçmiştik ve peloton rahatlamıştı. Ve önümdeki sürücünün bir hatası kaza yapmama sebep oldu. Yere tepe üstü düştüm yani ilk kafam çarptı ve bu çok riskli bir durum. Fransa’da bu tip rehabilitasyon konularında en iyilerden biri olan Clermont Ferrand’daki rugby kulübü ile hızlı bir iyileşme süreci geçirdiğim için şanslıyım. 12 gün sonra hiçbir semptom göstermeden tekrar bisiklet sürebilecek duruma gelebildim fakat formunuzun en üst seviyesindeyken bir anda 5-6 gün hiç sürmemek büyük bir şok tabii. Sese tahammül edemiyorsunuz, ışığa tahammül edemiyorsunuz. Kötü bir dönemdi fakat asıl önemli olan şu an her şey yolunda ve geçen yılki Fransa Turu’nun en favori etabımda başıma böyle bir şey gelmesi kötü bir hatıra olarak kalacak fakat bazen bisiklet böyle bir şey işte. Fransa Turu o yıl inanılmaz zordu ve mücadelenin içindeydim; savaşarak podyumda olmaya yetecek kadar formdaydım fakat olan oldu. Fakat daha fazlası için yine orada olacağım.
Birçok sporcu çocuk sahibi olduktan sonra bir metal yorgunluğundan ve böyle bir bakış açısından bahsediyor. Oğlun doğduktan sonra böyle bir değişiklik fark ettin mi?
Bir bisikletçi olabilmek ve en üst seviyede mücadele edebilmek için hayatta bazı sorumlulukları çok erken alabilmeniz gerekir. 25 yaşımda üniversiteden mezun oldum; yani 7-8 yıl boyunca en üst seviyede mücadele ederken, Fransa Turu’nu koşarken eğitimime devam edip bir de aile kurdum. Adam olmak konusunda bisiklet çok yardımcı oldu çünkü hem bağımsız olmanızı hem de yaşam şeklinizde gerçekten katı olmanızı gerektiriyor. Oğlum bir dahaki ay 1 yaşında olacak ve geçen yıldan beri bu büyük bir değişimdi ve insan olarak bir sonraki adım bağlamında iple çektiğim bir şeydi. Seleye atladığınızda bir motivasyon kaynağı.
Tour de France’daki hangi etap zaferi size en çok şeyi ifade ediyor?
Zor soru. Üçü çok özel. İlkinden önce, 23 yaşındayken Tur’u 6. bitirmiştim ve bu da Fransızların umutlarını yükseltiyor. Tur’a bayağı kötü bir başlangıç yapmıştım ve her gün bir etap zaferi avına çıkıyordum. Üçüncü bitirdim, ikinci bitirdim, derken Tur bitmeden bir etap zaferi alabilmiştim. Bu kadar yoğun baskıda zihinsel dayanıklılık en önemli şeydi. İlk zafer çok özel.
Bizim yerel yarışımız Tour de Yorkshire’ın izleyici kitlesi bayağı kalabalık. Fransa Bisiklet Turu’nun dışında taraftarlar en çok hangi yarışta sana itici güç oluyor?
Yorkshire’daki ‘Grand Depart’ (Fransa Turlarının ilk etabı) ile ilgili anılarım var. Daha önce hayatımda bir yolda bu kadar büyük bir kalabalığı bizi desteklerken görmemiştim. İnanılmaz büyüktü ve çılgıncaydı. Tour de Yorkshire ve Britanya’da bisiklet coşkusu çok büyük; bu yüzden o an benim için en hatırlanası anlardan bir tanesiydi. Tamam, Alp d’Huez de var ama o Fransa Turu’nda, Britanya’da geçirdiğimiz 3 gün kesinlikle kalabalıktı. Tüm gün boyunca. Gerçekten muazzam.
Bir yarışta rakamlarla mı sürüyorsun hislerinle mi?
Hislerimle sürmeyi tercih ediyorum fakat yarışa etki edebilecek birçok etken olduğunun da farkında olmamız gerekiyor. Tecrübeniz sayesinde içgüdüyle iyi kararlar alabilirsiniz fakat bazen büyük turlarda hislerle yarışmakla gücünü kontrol etmek arasındaki dengeyi sağlamanız gerekir çünkü büyük bir turu iyi bir sıralamayla bitirmenin uzun bir yolculuk anlamına geldiğini aklınızda bulundurmanız gerekir.
Çok fazla verinin olduğu bir çağda, profesyonel arenada kariyer sahibi olmak isteyen bir bisikletçiye ne gibi tavsiyelerde bulunursunuz?
Çok gençken verilere çok bakmayın. Çevrenizde bir uzman olsun. Yaşlı birisi gibi görünebilirim fakat 24-25 yaşlarıma kadar verileri takmadım fakat şu anda 18 yaşında çocukları birçok veriyle boğuşurken görüyorum. 10 yıl sonra bu kadar veriyle ve baskıyla başa çıkabilecekler mi merak ediyorum. İlk Fransa Turu yarışımda güç verilerim yoktu; tamamen hislere dayalıydı. Bu yüzden şimdiki gençlerin benim o zamanlar olduğumdan daha profesyonel olduklarını düşünüyorum. Profesyonel bisikletçilikte müthiş bir değişim var. Sürüşün zevkini devam ettirmek de önemli. Sürüşten zevk alın, dışarıda olup manzaranın tadını çıkarmaktan zevk alın ve istediğiniz zaman tam gaz basın.
Orijinal metin: (link)
Ben de bir şekilde bu yeni takımın sponsorlarından biri olan Weldtite'ın e-posta listesine kayıt olmuşum; ve geçenlerde 2021 sezonu öncesi yaptıkları bir röportajlarını gönderdiler
Hoşuma gitti, sizler için çevirdim.
Bisikletini en son ne zaman temizledin?
Dün. Şu anda her antrenman sürüşü sonrasında bisikletimi temizlemek zorundayım. Piyasada bulunabilecek en iyi malzemelerle sürüş yaptığınızda, bisiklet üzerindeki her şeyin doğru düzgün çalıştığından emin olmak önemli bir hâl alıyor. Her antrenmandan sonra bisikletin temiz olduğundan emin olmak için 10 dakikamı ayırıyorum ve bir sonraki güne hazır olmuş oluyor.
Bisiklete nasıl başladın?
Aslında başlangıcında aileden geliyor çünkü babam da bir bisikletçiydi. 7-8 yaşlarındayken küçük yarışlarda ben de yanında gidiyordum ve sonra bisiklet işim oldu. Futbol oynayıp yüzme de yapıyordum fakat üniversiteye başladığımda bir spor seçmem gerekti ve bu bisiklet oldu.
Bisiklet kahramanların kimler?
Çocukken Fransız tırmanıcı David Moncoutie’ydi. Onunla pelotonda beraber vakit geçirme şansına vakıf olabildiğim için çok şanslıyım. Tırmanış stiline, dürüstlüğüne, sağlamlığına ve bisiklet sporu kötü bir dönemden geçerken kazandığı büyük başarılarına bayıldığım için fankulübüne de üyeydim. Karakter olarak da seviyordum kendisini. Oldukça sessiz fakat yetenekli birisiydi. Eskiden idolüm O’ydu.
Bu sezon en çok hangi yarışları iple çekiyorsun?
Bu yıl büyük hedeflerim arasında Büyük Turlar var fakat yarışma formumda dengeyi sağlamam için sezon başlarındaki parke taşlarından geçen klasiklere de katılacağım. 3 haftalık Büyük Turlar’da istikrarlı gidebiliyorum fakat bazen bir etapta tüm her şeyimi ortaya koymayı da seviyorum. Strade Bianche’de sadece bir defa yarıştım fakat bir tırmanışçı olarak orada çok iyi Flandralı uzmanlara karşı yarışma fikri beni en çok cezbeden şey. Büyük yarışçıların hepsi orada ve Toskana’nın güzel manzarası eşliğinde onlara karşı mücadele vermek takvimdeki en heyecan verici tarihlerin başında geliyor.
Favori tırmanışın hangisi?
Col d’Iseran. Neredeyse her yıl oraya antrenman kampına giderim. Fransa’daki en yüksek geçitlerden bir tanesi ve Val d’Isere’den geçen yolu sessiz ve dar olmasından dolayı çok seviyorum. Ayrıca, 8-9 kilometre kadar 2000 metre irtifanın üstünde sürdüğünüz için talepkâr da bir yol.
Kahveni nasıl içiyorsun?
Her bisikletçi gibi ben de ağır kahve içiciyim! 2 tür makinem var. Biri küçük bir Bialetti, diğeri ‘aeropress’; böylelikle gün içindeki durumuma göre birini seçiyorum. Bavulumu hazırlarken listenin en başlarında kahvem gelir! Bununla ilgili yaşadığım en iyi tecrübe geçen yıl Avustralya Turu’ndan önce orada geçirdiğim 1 aylık süreydi. Kahve gerçekten muazzamdı. Kahve kültürü gerçekten çok iyiydi ve bu kültürü Fransa’da biraz özlüyorum ama burada da zamanla olacak.
Sele dışında güzel bir tecrübeymiş. Peki sele üzerindeki en iyi tecrüben neydi?
Strade Bianche. 1 hafta kadar oradaydım ve ailem de benimleydi. Siena’nın görüp görebileceği en kötü hava muhalefetleri yaşanıyordu, her gün kar yağıyordu ve yarış boyunca çok çamur vardı. Yarış daha en başından çok zordu; herkes daha 1. kilometreden limitlerindeydi. Ailemle oraya geri gidip Eroica’yı sürmek istiyorum böylelikle Siena civarındaki tüm şehirlerde durup gastronomi ve şarabın tadını çıkartırken aynı zamanda eski bisiklet ekipmanları ve modasını da tadabiliyorsunuz. Benim bisikletten anladığım şey bu yönde.
Bir dünya şampiyonu olarak gökkuşağı mayoyu mu tercih edersin yoksa bir Olimpiyat altını almayı mı?
Gökkuşağı mayo. Sarı mayoyla beraber pelotondaki en ikonik mayo. Bence bu mayonun olimpiyat madalyasından daha büyük bir prestiji var çünkü 1 yıl boyunca sporunun gerçek kralı sen oluyorsun.
Trainerda mı antrenman yapmak istersin dışarıda ıslak ve soğuk şartlarda mı?
Bazen ikisi de fakat kesinlikle tercihim dışarıda sürmekten yana. Fikrimi değiştiren şey geçen yıl karantinada iki buçuk ay kadar evden çıkamamak değiştirdi. Bulabileceğiniz uygulamalar konusunda bayağı şaşırmıştım; daha eğlenceliler ve form seviyenizi yukarıda tutmak için iyi bir yöntem. Dışarıda hava gerçekten berbat olduğunda kapalı ortamda sürüş yapıp kendinizi ve sınırlarınızı zorlamanız güzel fakat ben manzaranın tadını çıkarmak için pedal çeviriyorum. Bu yüzden, eğer dışarı çıkmak mümkünse ilk tercihim bu yönde oluyor.
Instagram’da kros kayağı yaptığına şahit olduk. Antrenmanının bir parçası olarak ne sıklıkta kayak yapıyorsun?
Yapmak istediğimden çok daha az kayak yapabiliyorum. Kariyerimde bisiklete daha fazla odaklanmam gereken bir noktadayım. Daha öncesinde kros kayağı müsabakalarına katıldım ve her tür kar türüne göre birçok kayak takımım var; yani seviyorum bu sporu. Eğer Kasım’da bisiklet sezonu bittiğinde kar varsa haftada 1-2 defa kayağa çıkıyorum fakat Aralık geldiğinde tüm antrenmanlar bisiklet üzerinde oluyor. Bisiklet kariyerimden sonra ana hedeflerimden bir tanesi kayak.
Bu Weldtite’ın takıma sponsorluk yaptığı ilk yıl. Aynı zamanda senin de takımdaki ilk yılın. Team DSM’ye seni ne çekti?
DSM’yi hep takip ediyordum. Genç sürücüleri geliştirme şekillerindeki istikrar ve takımın kalitesi ve gençleri geliştirme tercihleri çok önemli. Bu gerçekten güçlü prensiplere dayalı bir felsefe ve takım performans için sürekli yeniliklerin peşinde. Benim açımdan burası parçası olmak istediğim bir organizasyondu ve DSM’de kendime yeni bir meydan okuma bularak kariyerimin geçiş noktasında kendimi geliştirmek ana hedefimdi.
Peki, bir Fransız takımından Alman takımına yaptığın bu geçişle fark ettiğin en büyük kültürel değişim neydi?
Bayağı farklı. Fransa’da takımdaki herkes Fransızca konuştuğu için konfor alanınızdan çıkmak zordu ve yabancı sürücülerin Fransız takımlara katılmasını zorlaştırıyordu. DSM’e katıldığımda gördüğüm kadarıyla ekip dünyanın farklı yerlerinden geliyor ve bu kültür karışımı sayesinde daha açık görüşlüler. Böylelikle takımın içine dahil olmak ve rahat hissetmek daha kolay.
Takımda bunca genç sürücünün arasında bu kadar tecrübeli birisi olarak, takımdaki rolün senin kendi hedeflerini gerçekleştirmek doğrultusunda onlardan destek almak için gençleri geliştirmek mi, yoksa gençlerin hedeflerinin gerçekleşebilmesi için onları doğrudan geliştirmek mi? (Yani sen mi gençlere çalışacaksın onlar mı sana çalışacak?)
Bence her iki durum için de bu takımdayım. 24 yaş ortalamasına sahip birçok genç ve yetenekli arkadaş var. Takımda şu an hâli hazırda yarışabileceklerle o seviyeye gelmeleri için gelişmesi gereken sürücüler arasında bir denge sağlamanız gerekiyor. Ben kendi en iyi sonuçlarımı elde etmeyi istiyorum fakat aynı zamanda genç sürücülerin de gelişip en yüksek seviyelerinde performans gösterebilmelerini sağlamaya çalışmak istiyorum. Genç sürücüler bana itici güç oluyor, zorluyorlar. Ve benim gibi, Chad Haga gibi, Nicholas Roche gibi sürücülerin olması gençlerin gelişimi ve bazı şeyleri hızlı öğrenebilmeleri için oldukça yararlı bir durum.
Beyin sarsıntısı rugby ve Amerikan futbolunda gündemde bir konu. Geçen yıl Tour de France’da büyük bir kaza yaptın. Kazayla ilgili neleri hatırlıyorsun?
Bisiklet yarışlarında olan birçok kazadan bir tanesiydi. Daha önce kaza yaptım, gelecekte yine yapacağım fakat şunu da kabul edeyim bu kaza gerçekten kötüydü ve beklenmedik anda oldu. Beslenme noktasını yeni geçmiştik ve peloton rahatlamıştı. Ve önümdeki sürücünün bir hatası kaza yapmama sebep oldu. Yere tepe üstü düştüm yani ilk kafam çarptı ve bu çok riskli bir durum. Fransa’da bu tip rehabilitasyon konularında en iyilerden biri olan Clermont Ferrand’daki rugby kulübü ile hızlı bir iyileşme süreci geçirdiğim için şanslıyım. 12 gün sonra hiçbir semptom göstermeden tekrar bisiklet sürebilecek duruma gelebildim fakat formunuzun en üst seviyesindeyken bir anda 5-6 gün hiç sürmemek büyük bir şok tabii. Sese tahammül edemiyorsunuz, ışığa tahammül edemiyorsunuz. Kötü bir dönemdi fakat asıl önemli olan şu an her şey yolunda ve geçen yılki Fransa Turu’nun en favori etabımda başıma böyle bir şey gelmesi kötü bir hatıra olarak kalacak fakat bazen bisiklet böyle bir şey işte. Fransa Turu o yıl inanılmaz zordu ve mücadelenin içindeydim; savaşarak podyumda olmaya yetecek kadar formdaydım fakat olan oldu. Fakat daha fazlası için yine orada olacağım.
Birçok sporcu çocuk sahibi olduktan sonra bir metal yorgunluğundan ve böyle bir bakış açısından bahsediyor. Oğlun doğduktan sonra böyle bir değişiklik fark ettin mi?
Bir bisikletçi olabilmek ve en üst seviyede mücadele edebilmek için hayatta bazı sorumlulukları çok erken alabilmeniz gerekir. 25 yaşımda üniversiteden mezun oldum; yani 7-8 yıl boyunca en üst seviyede mücadele ederken, Fransa Turu’nu koşarken eğitimime devam edip bir de aile kurdum. Adam olmak konusunda bisiklet çok yardımcı oldu çünkü hem bağımsız olmanızı hem de yaşam şeklinizde gerçekten katı olmanızı gerektiriyor. Oğlum bir dahaki ay 1 yaşında olacak ve geçen yıldan beri bu büyük bir değişimdi ve insan olarak bir sonraki adım bağlamında iple çektiğim bir şeydi. Seleye atladığınızda bir motivasyon kaynağı.
Tour de France’daki hangi etap zaferi size en çok şeyi ifade ediyor?
Zor soru. Üçü çok özel. İlkinden önce, 23 yaşındayken Tur’u 6. bitirmiştim ve bu da Fransızların umutlarını yükseltiyor. Tur’a bayağı kötü bir başlangıç yapmıştım ve her gün bir etap zaferi avına çıkıyordum. Üçüncü bitirdim, ikinci bitirdim, derken Tur bitmeden bir etap zaferi alabilmiştim. Bu kadar yoğun baskıda zihinsel dayanıklılık en önemli şeydi. İlk zafer çok özel.
Bizim yerel yarışımız Tour de Yorkshire’ın izleyici kitlesi bayağı kalabalık. Fransa Bisiklet Turu’nun dışında taraftarlar en çok hangi yarışta sana itici güç oluyor?
Yorkshire’daki ‘Grand Depart’ (Fransa Turlarının ilk etabı) ile ilgili anılarım var. Daha önce hayatımda bir yolda bu kadar büyük bir kalabalığı bizi desteklerken görmemiştim. İnanılmaz büyüktü ve çılgıncaydı. Tour de Yorkshire ve Britanya’da bisiklet coşkusu çok büyük; bu yüzden o an benim için en hatırlanası anlardan bir tanesiydi. Tamam, Alp d’Huez de var ama o Fransa Turu’nda, Britanya’da geçirdiğimiz 3 gün kesinlikle kalabalıktı. Tüm gün boyunca. Gerçekten muazzam.
Bir yarışta rakamlarla mı sürüyorsun hislerinle mi?
Hislerimle sürmeyi tercih ediyorum fakat yarışa etki edebilecek birçok etken olduğunun da farkında olmamız gerekiyor. Tecrübeniz sayesinde içgüdüyle iyi kararlar alabilirsiniz fakat bazen büyük turlarda hislerle yarışmakla gücünü kontrol etmek arasındaki dengeyi sağlamanız gerekir çünkü büyük bir turu iyi bir sıralamayla bitirmenin uzun bir yolculuk anlamına geldiğini aklınızda bulundurmanız gerekir.
Çok fazla verinin olduğu bir çağda, profesyonel arenada kariyer sahibi olmak isteyen bir bisikletçiye ne gibi tavsiyelerde bulunursunuz?
Çok gençken verilere çok bakmayın. Çevrenizde bir uzman olsun. Yaşlı birisi gibi görünebilirim fakat 24-25 yaşlarıma kadar verileri takmadım fakat şu anda 18 yaşında çocukları birçok veriyle boğuşurken görüyorum. 10 yıl sonra bu kadar veriyle ve baskıyla başa çıkabilecekler mi merak ediyorum. İlk Fransa Turu yarışımda güç verilerim yoktu; tamamen hislere dayalıydı. Bu yüzden şimdiki gençlerin benim o zamanlar olduğumdan daha profesyonel olduklarını düşünüyorum. Profesyonel bisikletçilikte müthiş bir değişim var. Sürüşün zevkini devam ettirmek de önemli. Sürüşten zevk alın, dışarıda olup manzaranın tadını çıkarmaktan zevk alın ve istediğiniz zaman tam gaz basın.
Orijinal metin: (link)
