Spora reklam kafasıyla bakıyoruz ülke olarak, bir yaşam biçimi olarak algılayamıyoruz ki. Spora maddi bir destek veriyorsak bunun bize bir dönüşü olmak zorunda ve bu dönüşü alırken her şey mübah (2012 yılında bütün sporcularımızın dopingli çıkması) kafasıyla bakıyoruz. Sporcuların şikayetleri belli, maddi destek sağlanmıyor bunun yanında manevi destek de olunmuyor sadece engeller var önümüzde diyorlar. Geçenlerde büyük gururla yaygarayla açtığımız çok büyük bir spor kompleksinin içler acısı halini gördüm, abartmıyorum resmen bok götürüyordu salonu, bilmiyorum ben artık bizi ne akıllandıracak, Merve diye bir kız vardı hatırlarsınız, Londra Olimpiyatları'nda 800 metre yarışının hemen başında sakatlanmış ağlayarak bitirmiş, o ağladıkça biz ağlamıştık, o ağladıkça biz ağladık, bütün stadyum ayakta alkışlamıştı hatta bütün dünya ayakta alkışladı o kızı ama o kız şuanda nerede biliyor musunuz? Bilmeyenlere söyleyeyim survivor diye saçma sapan bir yarışmada yarışıyor, kimse öyle bir saçmalığa normalde katlanmaz, neden gidiyor oraya herkes biliyor çünkü hayatını sürdürebilecek parayı sadece spor yaparak kazanamıyor, bu iş bu kadar basit, sporcunun tek düşüncesi spor olmalı, ben bu faturayı nasıl ödeyeceğim, şu yiyeceği nasıl alacağım diye düşünür ise ondan başarı bekleyemezsiniz. Neyse çok uzattım, biraz da dağıttım ama içim çok yanıyor, herkesin yanıyor. Neden bu ülkede zaten zengin olan basketbolculara külçe külçe altınlar ve villalar dağıtıldı, aynı başarıyı kadın basketbol ve voleybolda da kazandık ama onlara bir çeyrek altın bile verilmedi, adalet olsun yeter ya ülkenin daha önemli sorunları var sonuçta değil mi...