five
Part time turcu
- Kayıt
- 29 Temmuz 2005
- Mesaj
- 1.453
- Tepki
- 3.960
- Yaş
- 52
- Şehir
- İstanbul-Bostancı
- Başlangıç
- 1995—96
- Bisiklet
- Diğer
- Bisiklet türü
- Şehir - Tur
3. Gün (26 Eylül Salı)
Erken hareket hedeflediğimiz ve akşama Kaş'a varmayı düşündüğümüz için kalkış saatimizi 07:30 yaptık. Kaldığımız otelin görevlisi kahvaltımızı erken hazırladı ve önceki iki günün aksine 08:30 civarında yola çıktık.
Hemen anayola çıkmayıp Fethiye'nin içinden devam ettik. Sabahın erken saati insanların işe gitme telaşının olduğu bir zamandı ve trafik yoğundu. Anayola çıkıp gideceğimiz istikamete döndüğümüzde yolun bir bölümünün önceki güne göre çok daha düz olacağını biliyorduk. Yol almak kolaydı ve ova diyebileceğimiz bir bölümde ilerlerken uzaktan Fethiye'nin ünlü Babadağ'ını görüyorduk. Burdur istikametine ayrılan yol kavşağına kadar yolumuz 20 kilometreydi. Hava harika, trafik az ve etraf yemyeşildi.
Burdur ayrımına geldiğimizde hepsini daha önceden görmüş olduğum (ama fırsatını bulduğumda mutlaka tekrar gideceğim) yerleri gösteren eskiden sarı (ki çok hoştu bu sarı levhalar) şimdi kahverengi olan lavhalar gözüme çarptı. Saklıkent (kanyon olan), Tlos, Patara... Eşimle oralara yaptığımız gezileri hatırladım ve yine gidelim dedim içimden...
Ayrımı geçtikten sonra, zaman da kuşluk vaktiyken, birşeyler atıştırmak konusunda midemdem çok ciddi öneriler geliyordu. Bu önerilere uymaya karar verdim. Alpay'a da "Bir yerlerde duralım." dedim. Hayalim tost ve çaydı. Herhangi bir benzinlikte... Ama gel gör ki yok. Olmasını umut ettiğim bir çok yer çöldü bizim için... Yol kenarındaki bazı benzinlik harici tesislerin (!) de henüz sahipleri teşrif etmemişti. Sonuç, suya talim...
Biraz ileride yine yol kıyısında bir köy kahvesi gördük. En azından çay içip soluklanalım diyerek daldık içeriye. Kahvenin müdavimi köylüler dışarıda bir masanın etrafında laflıyorken bizi görünce şaşırdılar tabi. Biz de içerideki bir masaya oturduk. Bir önceki gecenin son oyunu sanki yeni bitmiş gibiydi. Dört ıstaka ve ters çevrilmiş taşlar masada aynen duruyordu.
Kahveci bize hoşgeldiniz dedi ve çay siparişlerimizi aldı. "Tost var mı ?" diyerek şansımızı denedik. Ve Bingo! Kahve usulü salçalı, kaşarlı, sucuklu bir tost. Hem de yarım ekmeğe... Çöldeki vaha bu olsa gerek. Büyük çaylar ve muhteşem bir tost gövde ile bütünleşti . Yola çıkmaya hazırdık artık. Kahvecinin tadı muhteşem suyunu da yanımıza almamak olmazdı tabii...
Letoon ayrımından sonraki iniş ve dik yokuşların sonunda seralarla kaplı Kınık beldesine tepeden bakıyorduk. Seraların arasından geçen anayol dümdüz bir çizgi çiziyordu taa Patara ayrımına kadar. İşte bu dümdüz yol bizim felaketimiz oldu. Deveye sormuşlar: "İnişi mi seversin yokuşu mu ?" diye. O da :"Düze ne oldu ki." demiş. Bisikletçi önce inişi sever belki ama düze de hayır demez. Hatta aramızda yokuşu da çok sevenler var. Ama Kınık'ın düzü bize yol boyunca yaşamadığımız zulmü yaşattı. Müthiş bir karşı rüzgar düz yola indiğimiz meterden itibaren bizi hem sersemletiyor hem yoruyor hem de mesafe almamızı engelliyordu. Tam anlamıyla iki ileri bir geri... "Keşke yokuş olsa da bu rüzgar olmasa." dedik. "Ah o orman içi yollar ne kadar güzeldi." dedik. Ve sadece burası için "Bitsin artık." dedik. Yol bitip Patara ayrımına geldiğimizde rüzger kesildi ve rahatladık. Bu noktadan itibaren yol çalışması vardı ve 5 Km. kadar da bozuk yol devam ediyordu. Artık Kalkan'a da yaklaştığımızdan, yokuşlar artmıştı. Yeşilköy'den hemen sonra dik yokuş ve inişler arka arkaya sıralanıyordu. Ve güzergahın en "yokuş" yokuşu Kalkan çıkışına gelmiştik. Vitesleri küçülttükçe küçülttük -ki artık küçültecek vites kalmamıştı- dar yolda ve darlıktan kaynaklanan yoğun trafikle birlikte çıkışa başladık. Yolun eğimi giderek artıyordu. Biz daha önceki tecrübelerimizden yokuşun bittiği noktayı tahmin etmeye çalışıyorduk. Şu virajın arkası, bu eğimin arkası, orası, burası... Ama her virajın her eğimin arkasından bir yenisi geliyordu. Kaslar ve dizler artık imdat demeye başlamıştı. Dinlenmeliydik. Kısa molalarla devam etmeye çalıştık ama yüklü bisikletlerin ağırlığını iyice hissedince pes etmekten başka yol kalmamıştı. Son bir kaç yüz metre bisikletleri itmek bile bize ağır geliyordu. Açlık ve
yorgunluk son safhasında iken tepenin ucu göründü. Kalkan'a inen yolun başında, tam tepede, Lykia yolunun kavşak noktasında mola verdik. Gözlemecideki küçük ziyafet ve dinlenmenin sonunda yolun son bölümüne başlamış olduk.
Dİk ve keskin virajları olan Kalkan inişinde oldukça dikkatli olmamız gerekiyordu. Çünkü yoğun bir trafik de bizimle bereber akıyordu yokuşlardan aşağı. Kalkan geçildi. Eğim azaldı ve deniz göründü. Şimdi solda duvar gibi dağ, sağda masmavi deniz akşam üstü muhteşem bir görüntü sunuyordu. Kınık'taki o hain rüzgar da burada arkadaş olmuş bize azar azar destek oluyordu arkamızdan eserek. Kaputaş plajındaki küçük moladan sonra uzaktaki Meis adasının yavaş yavaş büyümesi ile Kaş'a yaklaştığımızı anladık.
İleride soldaki taş ocağına geldiğimiz de Alpay'a daha önce Kaş'tan buralara kadar bisikletle gelip geri döndüğümü anlattım. İleride gördüğümüz Kaş levhası da sona ulaştığımızı bize müjdeledi.
Kaş'ın artık adı bilinen restoranlarında Karavan Restoran'ın sahipleri olan arkadaşlarımız Mehmet ve Elif'in evlerine doğru yol alıyorduk etraftaki insanlara baka baka.... Mehmet'le karşılaştığımızda bizlere hoşgeldin dedikten sonra Elif'in bizi karşılamak üzere Kaş'ın çıkışına doğru arabayla gittiğini öğrendik.....
Bu maceranın sonu.
(Köprülü Kanyon'da rafting ve Kocain Mağarasında küçük bir keşif gezisi ile haftanın kalan günlerini geçirdik.)
3. Gün ::Fethiye'den (Çalış Plajı) çıkış : 08:32
Kaş'a varış : 19:00
Ortalama hız : 15,6 Km/s.
Maksimum hız : 53,2 Km/s. (Kınık inişi)
Alınan mesafe : 117,72 Km.
Bisiklet üstündeki Süre : 7:33:57
Notlar :
1. Yedek 2 iç lastik, yama takımı vs. almış olmamıza rağmen hiç lastiğimiz patlamadı. (Kalın ve dişli lastiklerimiz sayesinde olabilir. Ya da talihimiz yaver gitti.) Ayrıca fren teli, zincir vs. hiçbir problemimizin olmaması da moralimizi yüksek tuttu.
2. Forma ile yola çıkmış olmamızın çok büyük faydasını gördük. Terle ilgili hiç problem yaşamadık. Tayt için aynı şeyi söyleyemem ama formanın olmazsa olmaz olduğunu düşünüyorum.
3. Bisiklet çantası ile yola çıkmanın avantajı da büyük oldu. Denge sorunumuz hiç olmadı.
4. Tek noktada köpeklerle ilgili problemimiz olmasına rağmen köpek kovucu istediğimiz sonucu vermedi. Ciddi panik yaşadık. Ama köpek kovucuya (Dazer II) tekrar iş düşmediği için test edemedik.
5. Daha zorlu parkur isteyenlere aynı parkuru testten öneririm. Çıkışlar daha uzun, inişler daha dik.
6. Kaş'tan Antalya'ya araba ile devam ederken Kaş'tan sonraki çıkıştan itibaren 15 Km.'lik iniş levhasını görünce gözlerime inanamadım. Antalya'ya kadar güzergah da oldukça eğlenceli.
7. Dalyan çevresindeki parkurları herkese tavsiye ederim. Harika manzaralar eşiliğinde keyifli zamanlar geçirebilirsiniz. Bir tatil dönemini buraya ayırmayı düşünüyorum. Belki bisiklet belki moped ile....
Erken hareket hedeflediğimiz ve akşama Kaş'a varmayı düşündüğümüz için kalkış saatimizi 07:30 yaptık. Kaldığımız otelin görevlisi kahvaltımızı erken hazırladı ve önceki iki günün aksine 08:30 civarında yola çıktık.
Hemen anayola çıkmayıp Fethiye'nin içinden devam ettik. Sabahın erken saati insanların işe gitme telaşının olduğu bir zamandı ve trafik yoğundu. Anayola çıkıp gideceğimiz istikamete döndüğümüzde yolun bir bölümünün önceki güne göre çok daha düz olacağını biliyorduk. Yol almak kolaydı ve ova diyebileceğimiz bir bölümde ilerlerken uzaktan Fethiye'nin ünlü Babadağ'ını görüyorduk. Burdur istikametine ayrılan yol kavşağına kadar yolumuz 20 kilometreydi. Hava harika, trafik az ve etraf yemyeşildi.
Burdur ayrımına geldiğimizde hepsini daha önceden görmüş olduğum (ama fırsatını bulduğumda mutlaka tekrar gideceğim) yerleri gösteren eskiden sarı (ki çok hoştu bu sarı levhalar) şimdi kahverengi olan lavhalar gözüme çarptı. Saklıkent (kanyon olan), Tlos, Patara... Eşimle oralara yaptığımız gezileri hatırladım ve yine gidelim dedim içimden...
Ayrımı geçtikten sonra, zaman da kuşluk vaktiyken, birşeyler atıştırmak konusunda midemdem çok ciddi öneriler geliyordu. Bu önerilere uymaya karar verdim. Alpay'a da "Bir yerlerde duralım." dedim. Hayalim tost ve çaydı. Herhangi bir benzinlikte... Ama gel gör ki yok. Olmasını umut ettiğim bir çok yer çöldü bizim için... Yol kenarındaki bazı benzinlik harici tesislerin (!) de henüz sahipleri teşrif etmemişti. Sonuç, suya talim...
Biraz ileride yine yol kıyısında bir köy kahvesi gördük. En azından çay içip soluklanalım diyerek daldık içeriye. Kahvenin müdavimi köylüler dışarıda bir masanın etrafında laflıyorken bizi görünce şaşırdılar tabi. Biz de içerideki bir masaya oturduk. Bir önceki gecenin son oyunu sanki yeni bitmiş gibiydi. Dört ıstaka ve ters çevrilmiş taşlar masada aynen duruyordu.
Kahveci bize hoşgeldiniz dedi ve çay siparişlerimizi aldı. "Tost var mı ?" diyerek şansımızı denedik. Ve Bingo! Kahve usulü salçalı, kaşarlı, sucuklu bir tost. Hem de yarım ekmeğe... Çöldeki vaha bu olsa gerek. Büyük çaylar ve muhteşem bir tost gövde ile bütünleşti . Yola çıkmaya hazırdık artık. Kahvecinin tadı muhteşem suyunu da yanımıza almamak olmazdı tabii...
Letoon ayrımından sonraki iniş ve dik yokuşların sonunda seralarla kaplı Kınık beldesine tepeden bakıyorduk. Seraların arasından geçen anayol dümdüz bir çizgi çiziyordu taa Patara ayrımına kadar. İşte bu dümdüz yol bizim felaketimiz oldu. Deveye sormuşlar: "İnişi mi seversin yokuşu mu ?" diye. O da :"Düze ne oldu ki." demiş. Bisikletçi önce inişi sever belki ama düze de hayır demez. Hatta aramızda yokuşu da çok sevenler var. Ama Kınık'ın düzü bize yol boyunca yaşamadığımız zulmü yaşattı. Müthiş bir karşı rüzgar düz yola indiğimiz meterden itibaren bizi hem sersemletiyor hem yoruyor hem de mesafe almamızı engelliyordu. Tam anlamıyla iki ileri bir geri... "Keşke yokuş olsa da bu rüzgar olmasa." dedik. "Ah o orman içi yollar ne kadar güzeldi." dedik. Ve sadece burası için "Bitsin artık." dedik. Yol bitip Patara ayrımına geldiğimizde rüzger kesildi ve rahatladık. Bu noktadan itibaren yol çalışması vardı ve 5 Km. kadar da bozuk yol devam ediyordu. Artık Kalkan'a da yaklaştığımızdan, yokuşlar artmıştı. Yeşilköy'den hemen sonra dik yokuş ve inişler arka arkaya sıralanıyordu. Ve güzergahın en "yokuş" yokuşu Kalkan çıkışına gelmiştik. Vitesleri küçülttükçe küçülttük -ki artık küçültecek vites kalmamıştı- dar yolda ve darlıktan kaynaklanan yoğun trafikle birlikte çıkışa başladık. Yolun eğimi giderek artıyordu. Biz daha önceki tecrübelerimizden yokuşun bittiği noktayı tahmin etmeye çalışıyorduk. Şu virajın arkası, bu eğimin arkası, orası, burası... Ama her virajın her eğimin arkasından bir yenisi geliyordu. Kaslar ve dizler artık imdat demeye başlamıştı. Dinlenmeliydik. Kısa molalarla devam etmeye çalıştık ama yüklü bisikletlerin ağırlığını iyice hissedince pes etmekten başka yol kalmamıştı. Son bir kaç yüz metre bisikletleri itmek bile bize ağır geliyordu. Açlık ve
yorgunluk son safhasında iken tepenin ucu göründü. Kalkan'a inen yolun başında, tam tepede, Lykia yolunun kavşak noktasında mola verdik. Gözlemecideki küçük ziyafet ve dinlenmenin sonunda yolun son bölümüne başlamış olduk.
Dİk ve keskin virajları olan Kalkan inişinde oldukça dikkatli olmamız gerekiyordu. Çünkü yoğun bir trafik de bizimle bereber akıyordu yokuşlardan aşağı. Kalkan geçildi. Eğim azaldı ve deniz göründü. Şimdi solda duvar gibi dağ, sağda masmavi deniz akşam üstü muhteşem bir görüntü sunuyordu. Kınık'taki o hain rüzgar da burada arkadaş olmuş bize azar azar destek oluyordu arkamızdan eserek. Kaputaş plajındaki küçük moladan sonra uzaktaki Meis adasının yavaş yavaş büyümesi ile Kaş'a yaklaştığımızı anladık.
İleride soldaki taş ocağına geldiğimiz de Alpay'a daha önce Kaş'tan buralara kadar bisikletle gelip geri döndüğümü anlattım. İleride gördüğümüz Kaş levhası da sona ulaştığımızı bize müjdeledi.
Kaş'ın artık adı bilinen restoranlarında Karavan Restoran'ın sahipleri olan arkadaşlarımız Mehmet ve Elif'in evlerine doğru yol alıyorduk etraftaki insanlara baka baka.... Mehmet'le karşılaştığımızda bizlere hoşgeldin dedikten sonra Elif'in bizi karşılamak üzere Kaş'ın çıkışına doğru arabayla gittiğini öğrendik.....
Bu maceranın sonu.
(Köprülü Kanyon'da rafting ve Kocain Mağarasında küçük bir keşif gezisi ile haftanın kalan günlerini geçirdik.)
3. Gün ::Fethiye'den (Çalış Plajı) çıkış : 08:32
Kaş'a varış : 19:00
Ortalama hız : 15,6 Km/s.
Maksimum hız : 53,2 Km/s. (Kınık inişi)
Alınan mesafe : 117,72 Km.
Bisiklet üstündeki Süre : 7:33:57
Notlar :
1. Yedek 2 iç lastik, yama takımı vs. almış olmamıza rağmen hiç lastiğimiz patlamadı. (Kalın ve dişli lastiklerimiz sayesinde olabilir. Ya da talihimiz yaver gitti.) Ayrıca fren teli, zincir vs. hiçbir problemimizin olmaması da moralimizi yüksek tuttu.
2. Forma ile yola çıkmış olmamızın çok büyük faydasını gördük. Terle ilgili hiç problem yaşamadık. Tayt için aynı şeyi söyleyemem ama formanın olmazsa olmaz olduğunu düşünüyorum.
3. Bisiklet çantası ile yola çıkmanın avantajı da büyük oldu. Denge sorunumuz hiç olmadı.
4. Tek noktada köpeklerle ilgili problemimiz olmasına rağmen köpek kovucu istediğimiz sonucu vermedi. Ciddi panik yaşadık. Ama köpek kovucuya (Dazer II) tekrar iş düşmediği için test edemedik.
5. Daha zorlu parkur isteyenlere aynı parkuru testten öneririm. Çıkışlar daha uzun, inişler daha dik.
6. Kaş'tan Antalya'ya araba ile devam ederken Kaş'tan sonraki çıkıştan itibaren 15 Km.'lik iniş levhasını görünce gözlerime inanamadım. Antalya'ya kadar güzergah da oldukça eğlenceli.
7. Dalyan çevresindeki parkurları herkese tavsiye ederim. Harika manzaralar eşiliğinde keyifli zamanlar geçirebilirsiniz. Bir tatil dönemini buraya ayırmayı düşünüyorum. Belki bisiklet belki moped ile....
