Merhaba sevgili kardeşlerim, aslında kızlarım ya da bebelerim desem daha doğru olur sanırım.. Sizlere ne söylemeliyim bilemiyorum. Bazen sözler kifayetsiz kalır ya.. işte öyle bir an yaşanılan. Baba sevgisi ile dolu, onun sevgisine doyamamış olan, yüreklerinize sizin yaşlarda iki evladı olan bir baba olarak sizleri anlıyor ve bu duygular içersinde sonsuz sevgilerimi yolluyorum. Benim çocuklarım bildiğiniz gibi erkek kızım yok. Bir tarafta kızım olsaydı ancak bu kadar severdim heralde diyebileceğim sevgili Deniz. Diğer tarafta ise yeni tanımakta olduğum ve kızlarım diyebileceğim Naz ile Derya var.
Hepinize bir baba şevkati ile sarılıyor ve yanaklarınızdan sevgiyle öpüyorum. Yakın çevremde hep bana sorarlardı o zamanlar çocuklarımız henüz ufaktı. Özellikle annemin arkadaşlarından çok duymuşumdur; "Babalar erkek evlat ister ama kızlarını sever" "Kız evlat başkadır" diye, ben pek anlam veremezdim bu sözlere sonuçta evlat ikiside, kız ya da erkek ne farkeder ki diye düşünürdüm. Halende öyle düşündüğümü söyleyebilirim.
Fakat şimdilerde ise kızım yok bilmiyorum ona özlemdenmidir? Bu sözlere sanki biraz hak veriyor gibiyim. Ben yaşamadım ama bir baba için kız evlat ve bir kız evlat için de baba, çok farklı değerler taşımakta. Bunu rahmetli babamın ablam ve kız kardeşimle olan ilişkilerinde ve eşimin ablası ile birlikte babalarıyla olan ilişkilerinde de izlemekte ve yakınen görmekteyim. Erkek kardeşlerinin ise babasıyla olan ilişkisi kötü.
Nedense erkek evlatların babalarıyla ilişkileri pek iyi olmuyor. Allah Rahmet eylesin bende babamla ilişkimin iyi olduğunu söyleyemem. Son olarak daha öncede bir konuda söylediğim sözleri tekrarlamak istiyorum. Sevdiklerimizi ihmal etmeyelim. Unutulmamalı ki yaşamın en güzel yanı sevgidir Ve şunu da hiç unutmamalıyız ki; "Yarın hiçkimseye vaad edilmemiştir"