Anadolu şehrimde kaskla bisiklete binen birkaç okul öncesi/ilkokul çağı çocuk hariç kimse görmediğim için ilk başlarda kask taktığımda çekinerek bisiklete biniyordum, görenler bana gülüyormuş hissiyatı taşıyordum

ama sonradan hiç umursamamaya başladım çünkü söz konusu benim güvenliğim. Hatta artık çocuklara/gençlere örnek olduğumu düşünerek daha özgüvenliyim, umarım beni görenlerin de aklının bir köşesine kask işliyordur.
Yanlış hatırlamıyorsam ortaokul çağlarımda olması lazım, yan apartmanımızdaki bir çocuk arkadaşıyla (2 kişi) bisiklete bindiklerinde düşmüşler, bizim komşu çocuk kafasını kaldırım kenarına çarptığından beyin kanaması geçirip vefat etmişti. Kendi kendime bile her kask konusu olduğunda bu olay aklıma gelir, çok kısa mesafe hariç kasksız çıkmıyorum.