Anlamsiz...
Hayatin normalde bir anlami yok. Yeknesak devinirken dunya, dogru zaman ve sicaklikta bir araya gelen iki farkli cinsin hucresi embriyoyu olusturursa bir canli doguyor, büyüyor ölüyor. Hepi topu bu 🙃
Bu canlilik surecinde dusunme becerisi ve devaminda varolma, kalici olma kaygisi ile baslayan "hayatin anlami" kavraminda kendin bir anlam yukleyebiliyorsan hayatina ne ala!
Sen farkinda olmasanda hayata anlam kattigini, hayatlarina anlam kattigini dusunenler vardir bazen. Gercek anlam budur belki!
Kattigin bir anlam varsa eger, bu iyi yöndemi yoksa kötü yöndemi buna bakmak gerek asıl.
Geriye bakip takilip kalmamayi basariyorsan, hatalarindan pisman olup "ah keske" demek yerine önüne bakip devam edebiliyorsan anlam kazaniyordur belki de hayat.
Aslinda sabun köpüğü gibi cok ucari ve kisisel bir sey hayatin anlami bana gore;
Kah yuzunde hissettigin ruzgar ve filibirden gelen ahenkli ses, kah bir gunbatiminda dumani tuten kahvenin kokusu...
Bazen hic tanimadigin bir guzelin bir saniye gozune degen bakisi, bazen dunya durmus tum dertler yok olmus gibi umarsiz cocukluguna donduren tertemiz icten canli cocuk kahkahalari!
Kisa bir anda, unutmadigin anlik hatiralarda kaliyor hayatin kucuk anlamlari. Tekrari olmayan, oldurmaya calissanda ayni etkiyi yasatmayan, o yuzden yeni anlık anlamlar biriktirmeye calistigin bir av gibi. Ama sen aradikca değil, kendiliginden bir anda olusan anlamlar.
Gelisine birakiyorum artik kovalamiyorum hayatin anlamini. O bildigi gibi takiliyor, her gune kafasina gore bir sekil veriyor nasilsa 💩
