Eski bir bisiklet eski bir hikaye

arkadaşlar bu konu altında özellikle çocukluk zamanımızda kullandığımız bisikletlerimizi ve onlarla yaşadıklarımızı anlatalım eminim ilginç hikayeler çıkacaktır.

ilk olarak ben anlatmak istiyorum;

markası belli değil rus malı turuncu renkte bir bisikletim vardı babamla polonya pazarından almıştık dolma teker kemik jant ları vardı lastik patlama derdi yok akort ayarı istemiyordu vitessizdi arka freni yok sadece ön vardı oda maşa ile lastik arasında bir mekanizma idi frene basınca papuç drek lastik üzerine baskı uygulayarak çalışıyordu z.burnu 72/3 sk. ta bir aşağı bir yukarı turlardım annem sokaktan dışarı çıkmama izin vermezdi sokağın girişi iki gecekondu arası dar bir geçitti ve yokuştu(işte ilk yokuş antrenmanlarımı bizim sokakta yapmaya başlamıştım ) insan geçebilir araç geçemezdi çıkmaz sokaktı 30-40 metrelik bu kısımda asfalt yok taş topraktı ve dik bir iniş (burada arazi anrenmanı yapıyordum iniş çıkış ) arazinin bitiminde yumuşak bi iniş vardı ve sonra 80-90 mt lik bi düzlük asfalt (şimdi teretuvar oldu gecekondular yıkıldı sokak çıkmazdı çıkıyo artık) işte ben bi gün arazi antrenmanı yapıyom gene, hızla inerken bir kısmı toprakta saplı, yarısı dışarda olan iri bi taş vardı ona takıldım hayatımın en berbat düşüşünü yaptım kollarım bacaklarım harita gibi oldu dizlerim ve dirseklerime melhem sürüp sargı bezi ile bağlayıp iyileşmelerini bekledim geceleri çok acıyodu uyuyamıyodum annem başımda tabi hem acı hem tatlı bi anıydı benim için yaşımı tam hatırlamıyorum ama 6-8 arası sanırım

benimde mor renkli.ortasında kadrosu olamayn ve önünde sepeti olan bir bisikletim vardıkendisiyle çok yol yapmışlığım vardır.annem ya da babam her akşam beni eve sokana kadar akla karayı seçerlerdihem çok iyi bir bisiklet hem de hemde çok adi bir bisikletti diyebilirim.dışarı çıkınca bisiklet tamircisine uğramadan basamazdım pedallaraama yol bisikleti diyebilirm ve ben o bisikletle dağları tepeleri gezerdim.arıza çıkarması normaldi sanki.çocukluğumun ilk heyecanlarından diyebilirim,herşeyiyle seviyordum onu.

Beldesan Rody (beyaz) bir bisikletim vardı. (Pinokyo'lara benziyor)
Arkada oturmalık bir yeri, ön tarafta da birşeyler taşımak için ufak bir sele benzeri bir demiri vardı. Aynı zamanda kadronun ortasındaki mandal ile bisiklet ikiye katlanabiliyordu. Arada bir mandalı açıp, bisikleti L şekline sokar öyle sürerdim.
7 yaşımdayken alınmıştı bu bisiklet ve küçükken fren pabuçlarının oraya kuş tüyü takar, jant tellerinden pırrr pırrr ses çıkartarak gezerdik.
Şimdi dursa sırf nostalji olsun diye üzerine biraz oynama yapar, boya falan da yapar, çalışır hale getirirdim.

sizlerle ikinci bisikletimi paylaşmak istiyorum gerçi bundada hazin son var türkiye gazetesinden kırmızı bir bisan ihlas almıştım ilk 18 vites dağ bisikletim kız gibi çok güzeldi parlıyodu şıkır şıkır okuldan eve gelir yemekten sonra dışarı çıkardım eve zor girerdim bıkmadan usanmadan gezerdim o zaman fizik 10 numara tabi gram yağ yok şimdiki gibi göbek nerde bisikletin vites takımı sis shimano gösterge yok tık tık kaçıncı vites belli olmuyo bende buna uyuz olurdum vites değiştirince hep arka rubleye bakar zincirin hangi dişlide olduğunu görmek isterdim bi gün babamın yanına gidiyom iş yerine gene arka rubleye bakarken yolu ortalamaşım fırlamanın biri reno sprink ile yanlayarak hızlı bi şekilde geçmekte olduğum sokağa girdi karşı karşıya geldik o fren yaptı tutmadı tabi ben frenlere dokunamadım bile ve gümmm bisikletin üzerinden arabanın ön kaputa uçtum sonra yere düştüm ön jant 8 oldu maşa yamuldu gidon bile u olmuştu sonra kalktım lavuk hastaneye götirim felan dedi arabaya bindim biraz gittikten sonra bişeyim yok dedim indim arabadan bisikleti çeke çeke evin yolunu tuttum yaşım 14-15 ti o zaman ve birdaha bisiklete binmedim 18 yaşıma kadar 18 de topkapıdan çin malı dandik bi bisiklet aldım onla fazla bi anım yok bi kaç ay bindim sattım şimdi geçen yaz aldığım meridamın üzerinden inmiyorum yaz kış