Destek Görememe

kardeşim ben 25 yaşındayım bana da çok karışıyorlar ama takmıyorum ben ha çalıştığım için maddi özgürlüğüm var o ayrı daha dün 2800 tl bisiklet aldım ben bunu 6 7 ay fazla mesailerle biriktirdiğim parayla yaptım iş çıkışı millet gezmeye giderken ben mesai yapıyordum ki hayalime kavuşabileyim biraz daha sabret okulunu bitir ailen den ayrılır kendi düzenini kurarsın zaten bi söz var eleştirilere açığım s*kime takmam o ayrı bu hesap çevrende söylenenlere pek kulak asma ağzında malbora sıgarası elınde 3500 tl lık telefon bana da çok dediler o kadar para bisiklete verilirmi..

Şuan ülkede hangi sporla uğraşıyorsun dediklerin de çoğu kişiye bisiklet cevabı çok saçma geliyor.Bunu yaşamayan yoktur,spor denilince akla futbol,basketbol vb. dallar geliyor.Kimse bisikletin bir meslek olabileceğini kabullenmiyor.Her çocuk küçüklüğünde futbol oynamıştır ama ben oynamadım hiç sevmedim hala da sevmem.Ülkede zaten eğitim sistemi ayrı bir dert ders çalışmazsan okulunu okumazsan bu hayatta bir yerin yok.Zaten ne zaman öleceğimiz belli değilken ben en iyi yaşlarımı çalışarak ömrümün son 20 30 yılını da yatarak geçirmek istemiyorum, ki o kadar ömrümün olduğu da belli değil

Başka bir başlığa verdiğim cevabın bir kısmını konuyla doğrudan ilgili olduğu için buraya da aktarayım.

Ailelerinin hafife alan tepkileriyle canları sıkılan genç arkadaşlara tavsiyem, bilhassa orta ve üstü yaştaki insanların bisiklete hayatlarında ne kadar geniş yer ayırdıklarını örneklerle göstermeleri olsun. Annebabalar çocuklarının derslerden geri kalması, hayat kavgasında geriye düşmesi endişesiyle bazı etkinliklerin geçici ve engelleyici olduğu kanaatini taşıyorlar ama bence biraz sabır ve iletişim gayretiyle ikna edilmeleri çok kolay. Endişelerinin yersiz olduğunu, kanaatlerinin yanlış olduğunu mümkün olduğunca bilgilendirerek ve örnekler göstererek gidermek mümkün.

Yaşadığınız şehirlerdeki bisiklet derneklerine ve gezi gruplarına katılarak da ailelerinizin size güvenmesini sağlayabilirsiniz. Bu dernekler 18 yaş altındaki gençleri aile izinleri olmadan gezilere kabul etmemekte, bu tutumlarıyla ailelere de güven vererek bilinçli bir faaliyet içinde olduklarını ispatlamaktalar. Ailelerinizi bu derneklerin yöneticileriyle iletişime geçirerek süreci hızlandırabilirsiniz. Unutmayalım ki yerel topluluklar yerel yönetimler ve eğitim kurumlarıyla da yakın ilişki içindeler ve ortak etkinlikler düzenliyorlar. Bu bütünleşme aileleri de memnun edip faaliyete çekmekte.

Suan 3 yasında oglum var ve kendime yapamadiğim herseyi imkanlarım el verdiğince ona yapmak istiyorum tabi ben yönlendiricem ama yapıp yapmamak onun karari olucak.Sonradan bizim gibi pişman olmasın Hep içimde kalan birseyde futbol oynarken hep 1 numara buyuk ayakkabı alırlardı seneyede gıy dıye 2 ayda parcalanırdı zaten ne senesı Belkide o yuzden futbolcu olamadık hehehehehehe Kuccuk adam kocaman ayakkabı Aile her zaman koruma modunda oldugu ıcın arkadaslar da yazmıs en onemlısı okumak oldugunu dusunuyorlar. İnsan neyı sevıyorsa onu yapmalı.

@Hastateker Aslında kimseye kızmamak gerek. Herkes aynı vizyonda ve aynı yaşam kalitesinde değil ve herkes yaşadıkları deneyimleri, hayal kırıklıkları, başarıları ile etrafındaki insanları yönlendiriyor.

Çok sevdiğim bir İtalyan atasözü vardır: " Bin yıl koyun gibi yaşayacağına, bir gün aslan gibi yaşa!" buna benzer çok söz vardı elbette. Yurt içinde insanlar hep birbirine yaftalamalar, suçlamalar ve saldırılar ile önlerine set çekiyorlar.
Yılmayın arkadaşlar, hayallerinize belki bir adım belki uzak bir ülke kadar mesafedesiniz ama yaptığınız ne olursa olsun sizi mutlu, sizi nefes alırken yaşıyor hissi veriyorsa, Dünya'nın güzelliklerini (insan olur, doğa olur, hayvan olur vb.) sizin önünüze sunuyor ise, bu hisleri taşıyorsanız devam edin. Pes etmeyin. Bir çok kişi sizin motivasyonunuzu kırmaya çalışacak, belki yaptıklarınızı onaylamayacaktır ama hayat sizin hayatınız ve kimsenin onaylamasına ihtiyacınız yok. Mutlu birey, akıl sağlığı yerinde olan kişidir.

Aşağıda birşeyi başarmak için atlatılan psikolojik/ duygusal eşikler/ motivasyon noktaları yer almaktadır. En önemli kırılma noktası köprü geçişidir. "Yapılacak çok iş var Uff" noktasından "yapıyorum ama yine de çok kötü" noktasına geçiştir. Sonrası ise zaten başarıya giden yoldur. Başarı onları hayal edip, gerçekleştirecek cesarete sahip olanların erişeceği bir keyiftir.