Destek Görememe

Merhaba arkadaşlar. Bu forumda aktif olarak yardımcı olmaya çalışıyorum veya yardım istiyorum.

Hastateker nickinden de belli olacağı üzere şu ana kadar hiç bir zaman belirli olmadım belirsizdim hep.
Konumuza geleyim mi artık?

Geleyim evet
Ailemle sohbet ediyoruz hayalimden bahsediyorum babama anneme. Benimle dalga geçiyorlar.
Ankara dan Antalya ya gelmek yerine git odana ders çalış
Senin hayalin torosları tırmanmak benim hayalim yatağa gidip uyumak...
...

Ciddi değiller tabiki de ama dalga geçiyorlar çünkü desteklemiyorlar.
Gürkan Gençden bahsediyorum
Yabancı turculardan bahsediyorum
Londradan brampton ile gelen abi vardı forumda ondan bahsediyorum

Tek bir soru ile cevaplıyorlar beni.
Sen neden böyle şeyler istiyorsun.

Canıma tak etti artık.
Adımı
"Özgün"
koyan annemler.

Kendilerince ilginç olan bir şeyi benim önüme yanlış bir şeymiş gibi koyuyorlar.
Sizde de böyle mi?

Destek görmemek sizde de var mı?

Sizinde hevesiniz kursağınızda kalıyor mu?

Evli olan abiler ablalar hayatınızı paylaştığınız eşiniz bisikletinize laf edince zorunuza gitmiyor mu?

Benim kız arkadaşım dalga geçiyor cidden zoruma gidiyor ve tartışıyoruz.

Ya da anne babalara sesleniyorum.
Çovuğunuz aha benim gibi durumda olması destek görememesi zorunuza gitmiyor mu?

Ben basketbol oynadım 11 yıl. Bölgesel ligdeydim ekmek de yedim basketboldan. Ama ailem hep hobi gözuyle baktı sporuma sınavım varken antrenmanlara gitmem yasaktı.
Destek görememiştim yine.

Sanmayın bi desteğe ihtiyacım var.
İhtiyacım olsa anamdan babamdan bulamadığım desteği başkasından bulurum.
Anlamanız gereken şu
Hayallerimiz hafife alınıyor ya. Bu işte.
Bu yaz Ankara-Antalya turu yapacağıma kendime söz verdim.
İnanmayanlara desteklemeyenlere kapak olsun.

Bu metni de yazıyorum çünkü destek görmeyenler yılmasın pes etmesin diye.
Hayaller insanı ayakta tutan şeylerdir.
Ve hayallerinizi küçümseler bile sizin hayalleriniz olmaktan dışarı çıkmazlar.

Şu anda da oluyor.Fakültede nasıl gidiyor bisiklet deyince

iyi ya 90 km yaptım bu pazar bi Kızılay oradan Balgata döndüm gelirken...
demeye kalmadan milleti ağzı damlıyor.

Bırakmayın arkadaşlar

Asıl doğru olan kendinizin kabul ettiğidir.
Anama babama verdiği desteklerden dolayı selam olsun

Olmazmı ben çok küçük yaşlarda vücut geliştirmeye başladım babam pek karışmaz ama annem aynı arnoldun annesi gibi eyvah bu çocuk kafayı yedi!! bey şuna bir şeyler söyle dedi hala dün gibi kulağımda(korkusu şuydu aman işte ağırlık çalışanlar boyu kısa kalır) sanki 100-150kg squat yapıyordum küçükken sonrasında bisiklet alındı 80'li yıllarda aman araca dikkat, aman şuna dikkat, mahalle arasında bin vb.. şeyler şimdi ironman yada granfonda katılayım desem eminim valide hanım gene başlar ya oğlum delimisin sen diye(canım annem lafım yok ona tabii) ama aile ,akraba tanıdık, eş,dost veya arkadaş ozaman işin rengi değişir 'kralını tanımam'çok fena koyarım lafı.

@Hastateker Yalnız ben sizin nick inize ilk bakışta çok farklı okudum Neyse ki sonra"teker"olduğunu anladım

İnsanlığın başlangıcından beri insanlar anlayamadıkları konulardan korkmuşlardır. Bisikletle 90 km yapma, uzun tur yapma emin olun çoğu insanın yapmayı geçin hayal dahi edemeyeceği bir aktivite aslında. Durum böyle olunca yani sizin hayal ettiğiniz şeyi anlayamadıklarında buna karşı dalga geçmek, önemsememek, ya da yapma demekten başka yapabilecekleri bir şey kalmıyor aslında. Bu konuda aileyi ayrı tutarım çünkü çocuklarısınız sizin adınıza ciddi endişelenebilirler ondan öyle yapabilirler yanlış bile olsa. Ailenize karşı anlayışlı olun, açıklayın, başkalarını örnek gösterip ikna edin işin içine onları da katın. Ama aile dışındakiler için böyle düşünmüyorum. Emin olun sizin hayalinizi anlayabilecek de çok insan var etrafta. Onları arayın diğerlerinden de uzak durun. Çünkü böyle insanların bazıları dediğim gibi kendilerinin yapamadığı bir şey olduğu için sırf kıskançlık veya egosu nedeniyle sizi engellemeye çalışıyordur veya önemsemiyordur. Kendi görüşüm olarak da çevremde böylelerine ihtiyaç duymuyorum. Biz sizi destekliyoruz umarım yaz sonunda burada gezi fotoğraflarınızla, anılarınızla dolu bir başlık görürüz.Bunu da ekleyerek bitirmiş olayım.

Spor ve sanat hiçbir zaman meslek kategorisinde görülmedi bu ülkede. Yap ama hobi olarak yap denilerek nice yetenekli insanın önü kapatıldı kimbilir. Çünkü herkes avukat, doktor veya mühendis olmalı. Yoksa anamız nasıl hava atacak komşu naciye ablaya ? Benim kızım müzisyen, ressam oğlum bisikletçi demek kadar utanç verici(!) bir açıklama olabilir mi ?

Sizin hayalleriniz gayet güzel ve yapılası şeyler. Umuyorum ki en güzel şekilde yaparsınız ve fotoğrafları burada görürüz.
Benim de bi Ege turu hayalim var, fakat gerek evdekiler gerekse çevremdeki insanlar pek mantıklı bakmıyor.
En basiti bi Eminönü-Sarıyer arası turlayayım diyorum aman ne gerek var, başka işin mi yok laflarını duyuyorum.
Küçüklüğümden beri desteklendiğim tek şey ders çalışmak. Insanlarin hayalleri veya amaçları kimsenin, ailenin bile, umrunda olmuyor.
Özet geçmek gerekirse, hayaller olmadan yaşamakta pek anlamlı değil sanki.

1 an beni tanımlamışsın gibime geldi şayet benim hayatımda ufak 1 değişiklik var kafama koyduğumu yapıyorum ama yapmadım mı kesinlikle aşırı pişman oluyorum. Bunu nefretimle kusuyorum kişilere aileymiş başka 1 şeymiş boş gereksiz izin almakmış vermekmiş hiçte umurumda değil cidden umurumda değiller ne halleri varsa görsünler, şu kung fu panda filminde söylenen söz var ya "Dün artık tarih oldu, yarın ise bir bilmece, bugün sana hediyedir bunun kıymetini bilmek gerekir" ya da bizde şöyle geçer "Ömür dediğin üç gündür; dün geldi geçti, yarın meşhuldür. O halde ömür dediğin bir gündür; o da bugündür." bende bugünün tadını istediğim gibi çıkartıyorum pes etmek yok yola devam

Dostum kendimden örnek vereyim sana.

5 yaşında İstanbul'dan bir yüzme kulübünden teklif almışım.Burslu olarak hem okutacaklarmış hem de yetiştireceklermiş.Ailem yollamamış.

3. ligte top oynadım.Sonra bıraktım.

Liseden mezun olduğum yaz kendi başıma basket oynarken banvitin bir yetenek koçu bir hafta beni izlemiş.Geldi teklif yaptı.O zaman için çok da güzel bir maaştı.O sene üniversite sınavının sonucu daha belli değildi.Yine de ben okuyacağım dedim.

Spor yaparak geçinebilmen için genelde çok genç yaşta tamamen o spor ile ilgilenmen gerekiyor.Benim durumumda belki 1. paragrafta başarılı olma ihtimalim vardı.Diğer 2 durumun da geçici olacağına inancım tam.

Çok derin araştırmadım ama genelde belgesellerden ve yaşanmış hikayeleri anlatan filmlerden anladığım kadarı ile örneğin Amerika'da universiteye spor bursu ile giren arkadaşların derslerde başarılı olması şart.

Sanırım 18 yaşındasın.Universite okurken aslında inanılmaz bir boş zamanın oluyor.Çalışırken anlıyorsun ne kadar boş zamanın olduğunu.Okurken sporu yapabileceğine inancım tam.Eğer hobiden ileri götürebilirsen hocalarından izin alıp yarışlara katılabilirsin,gerekirse okulunu dondurabilirsin.Sporu hobiden ileri götürdüğünde başkalarının yapamadığı şeyleri yapmaya başladığında destek arkasından genelde gelir.

Şimdi bir de ailenin bakış açısından bakmaya çalış.Bir ailenin en büyük görevi evladını hayata hazırlamaktır.Benim beşiktaş altyapısında oynayan arkadaşım da oldu.Başka yerlere inanılmaz umutlar ile giden arkadaşlarımda.Başarılı olabilen o kadar düşük bir oran ki.Hayal kırıklığı ile beraber düzgün bir meslek sahibi olma şansını da yitiriyorlar genelde.Çünkü inanılmaz bir zamanı sadece spora harcıyorlar.Hayat sanma ki kolay.Universite bitiriyorsun iş bulabilirsen eğer teklif edilen maaşlara oturur ağlarsın.Orda da bir yarış başlıyor.İşine saygın olursa kendini geliştirsen ya da şu anda Türkiye'de populer olan iyi yalama ile bir yere gelebiliyorsan gelirsin.

Hayatını planlarken eğer geçimimi yüzde yüz hayallerim ile halledebilirim diyorsan zaten tüm yükü oraya ver.Ama bunu kesin görmüyorsan ilk olarak okuyacak ve hobini ileri taşımaya çalışacaksın.İleri taşıyabilirsen ise de denemekten korkmayacaksın.

Şunu unutma geçim sıkıntısı yaşamadığında hayallerinin bir kısmını hayatın boyunca yapabilirsin.(Uzun turlar,düzenli olarak bisiklete binmek v.b).Fakat eğer hayallerin gerçekleşmez ise geçim sıkıntısı ile uğraşırken bisikletin yüzüne bile bakamazsın.Hakkında hayırlısı olsun.

Not:Ailenin durumunun normal olduğunu düşünüyorum ve yazından anladığım kadarı ile sınavın da olsa antremanlara gitmek istiyorsun.Bu durumda herşeyin önüne sporu koyacağını düşündüğümden yukarıdaki yazıyı yazdım.

Ben 45 yaşındayım senden bir yaş büyük oğlum var.
Basketbol oynaması için 8 yaşinda teşvik etmeye başladım. O taraflı olmadı. 13 yaşında zar zor kandırdım. Sonra üniversiteye gidene kadar oynaması için tam destek verdim. Şimdi Cok seviyor basket oynamayı "keşke daha önce başlasaydım diyor".
Evet önce başlasa daha üst seviye basketbolcu olması mümkündü. Bazen anne ve baba desteği de yeterli olmuyor malesef.
Ha bu arada bende bu yaz Konya - Alanya bisiklet turu yapmayı planlıyorum ve sana verilen tepkiler banada veriliyor. Hiç kafaya takma hayallerinin peşinden koş.

şimdi mesleği polis olan abime ,annemin işe giderken ,oğlum kimseye karışma demesi aklıma geldi güzel karedşim anne ve babalar özel varlıklardır.sana korumacılıkla konuşuyorlardır.yoksa yaptığın herşeyle gurur duyduklarından emin ol.ve tabiki hayallerinden vazgeçme.

Malesef 5 şıkka sıkıştırımış hayatlar .Doğru A B C D E şıkkınının içinde olunca ve 4 yanlış 1 doğruyu götürünce böyle olur insanların hali..Daha sonra ülkede en fazla ekmek fırını ve hastane açılır.Sahillerde doblolarla göbekli,zor yürüyebilen amca ve teyzeler tavuk kanatlı piknik yapar. Bu ülke neresi??

Güzel bir yere değinmişsiniz hocam belki de sizin yaşlarda veya da daha küçük yaşlarda birçok insanın muzdarip olduğu bir konu bu. Anne ve babalarca her zaman saygın olan belki de bir yönetici, bir hakim, bir savcı daha cok okul sonucu edinilen kariyerler ön planda tabiki. Ama bir milli maçta Arda alkışlanırken gururu da yaşıyor babalar en basitinden. Ha o adam o gunlere nasıl geldi dendiginde çok çalıştıgını da söylüyorlar. Belki korktuklarından belki de sporla bir yere gelmenin zor oldugunu dusunduklerinden boyle dusunuyorlar orasını daha baba olmadıgım icin kestiremiyorum ama son olarak diyecegim su ki bizde en iyi yere gelen sporcuda dahi başlarda spor amaç degil kariyer yolunda bir hobi bir araçtı. Kimse diyemez ben büyük bir sporcu olayım diye beni spor okuluna yolladılar diye Umarım ilerde insanların girebilmek için yarıstıgı spor okulları olur da başarılı sporcu cıkarmanın da verdigi garantiyle hem siz hem de sizin gibi düşünenler, sadece istedigi için degil ülke için de bu hayallerini gerçekleştirecekleri büyük destekle sevdikleri işlerle uğraşırlar. Destek insanın içinde bulunan azim ruhudur. Azim ve kararlılığın size anahtar olması dileğiyle..

Harika bi konu dostum.
Gercekten ici dolu doiu. Kitaplar yazabilirlm bu konuda ama kisaca onlara sorsan koruma durtusu derler. Ama bana sorarsan onlar hayal kurmayarak omur gecirdiler. Aynisini tabi ki sana dayatacaklar

@Hastateker merhaba.sadece size degil banada hepimize oluyor bu tür seyler.kafanıza takmayın bunları.ve azmin cesaretin kırılmasın.yılmadan devam edin.

Yorum yapan herkese en içten duygularımla tazyikli bir şekilde teşekkür ederim
Böyle cevapların geleceğini,benimle aynı kaderi paylaşanların olduğunu biliyordum

Ailem tabiki de beni destekliyor,koruyor. Abim odtü de bilgisayar mühendisliği okurken ben vakıf üniversitesinde ücretli olarak hukuk okuyorum. Şimdiye kadar da hep böyle oldu o derslerde ben sporda başarılı oldum.
Bu yüzden de ailem beni derslere yönlendirdi spordan çok. Abim kadar başarılı olayım diye.

Babamla konuşurken babamın tek dediği şey var. İstersen avustralyaya git yalnız gitmeni istemiyorum. Diğer gözün kadar güveneceğin birisi olsun yanında diyor. Yani beni destekliyor ama güvenmiyor

Bölgesel ligdeyken final maçındayız. Maçta 17 dakika süre almıştım. 8 sayı atmıştım. Annem maçı izlemişti. Maç sonunda özgünü takımdan at da ders yapsın 15 dakka başkasını oynat demişti antrenörüme.
O günden sonra ailemi maçlara çağırmadım dolmuşla gittim maçlara.
Türkiye1-3 olduk. Ankara 1 ilçe 1 olduk. Bölgesel de b sezonu bir olduk.
Hepsinde 5 asdım.

Ailem destek vermedi ama ben desteğimi kendim verdim. Yine vereceğim sorun yok kendimce.
Ama antalya manavgatta yazlığa geldiğimde annemin yüzündeki ifade benim için hayal kırıklığı olacak
Sevinir, ama....

Bisiklette 2 kez kaza yaptım birisi araba ile birisi normal kendi kazam.
Annemin haberi olsa camdan yollar bisikleti
Babamın haberi var gittik aydınlatma oaça bandı vs.aldık
Abim zaten oturuyor

Bu başlıkta bana destek veren herkese teşekkür ederim.
Benim de bu bisiklet forum ailesine delta bisiklet hariç destek verdiğimi unutmayın
Kendinize iyi bakın bir destek lazım olunca beni hatırlayın.
Turunuz ankaraya döner de yardıma ihtiyacınız olursa mesaj atın forumdan günde 5 10 kez giriyorum zaten.

İyi pedallamlar...
Daha doğrusu
Bitmeyen pedallamalar dilerim!!!

Hocam bazı aileler senin dedigin gibi. Spor olayını derslerden geri planda tutturuyor. Ilerde faydasını görürsün elbet bunların. Yaşın biraz ilerleyince istedigin yere çıkarsın, senin yazdigin isimlerin kaç yasında bu işlere başladigini bilmiyorum ancak 20 den aşşagi oldugunu da dusunmuyorum veya yalniz olduklarini.
Benim ailem de serbest birakir beni çok rahatim, ders çalismadim uni sinavi hariç, onda da günde 4 saat uyuyarak calistim cünkü hicbir sey bilmiyordum liseden mezun oldugumda. Baraj gecmek hayaldi benim icin. Ama iyi puan aldim ve gectim. Bu 5. Senem hazirlikla birlikte, bi sene de uzuyor simdi 6. Senem olacak. Bugün 4.30 da sinavim var ben simdi calismaya basladim Sinifta kaldim desem ailem pek bi sey demez, dese de ben iste calisir kendim gecinirim.
Bence sen ailene kendi kendine gecinbildigini göster. Ise falan gir, ev islerine yardim et vs. Buyudugunu görsünler. Yalniz da tura cikmani tavsiye etmem hele ki ilk turunsa.

Öğrenmen gereken ilk şey hevesini etrafındaki insanlardan uzak tutman gerektiğidir. Tutkular kişiseldir, tutkulardan alınan keyif, haz, başarma hissi sana özeldir. İstersen bizlerle paylaşırsın bizler de seni kutlarız destekleriz veya etrafında olan bazı kişiler gibi seninle dalga geçeriz. Kalıcı olan tutkuların ve sensindir. Sana dost ve abi tavsiyesi, hesabını kitabını yap ve kimseye aldırma, kimseden onay bekleme Heveslerim etraftaki insanların onayına kalsa bugün çomar hayatı yaşardım..

@Auron Sanchez
Yılın 6 ayı yalnız yaşıyoruz abimle zaten. Ailem büyüdüğümden emin işe girip de çalıştım zaten zamanında.
Sınavda başarılar. Benim de bu gün sınavım var ve çalıştım. Hukukta okumadan olmuyor.

Nedense hep yalnız gitmek istiyorum. Biliyorum tehlikeli ve de bir şeye ihtiyacın olduğunda yalnızsın.
Ama yine de yalnız gitmek istiyorum inşallah bir sorunum olmaz

@Kerem Özbayrak
Teşekkür ederim tavsiyeniz için.
Hesabım hazır kitabım yani programım hazır değil
Bi "hadi" dememe bakıyor dedim mi alar giderim

Küçükken hayalim hep bir savaş pilotu olmaktı. Şimdi sayamayacağım birçok nedenden ötürü o sene hava harp okulu sınavlarını kaçırmıştım. Sonrada bir daha hayallerimizin peşinden gidemedik. Şu an hiç alakası olmayan bir meslek ( Satınalma Müdürü ) yapıyorum. Şimdi gökyüzünden geçen her bir savaş uçağını gördüğümde içimde bir burukluk olur. Ulaşabileceğinize içinizde kesin inandığınız iyi güzel olan her hayalinizin peşinden koşun. Asla pes etmeyin derim. Bir çin atasözü derki ( tam emin değilim ) " Her zaman yıldızları hedefle, ulaşamasanda dağın zirvesinde kalırsın ".

@Hastateker

konu benide ilgilendirdi ,çünki bende bir çekirdekten geldim,meslek olarak müzisyenliği seçtim halada aktifim 28 ocakta yeni çıkan albümün tanıtım dinletisinde olacağım,12 yaşında emekli albay olan babamı kaybedince ağbim nuri kurtcebe bana babalık yaptı sayılır, kendisi futbolcu olmak istiyor idi ,metin oktay onu liseden keşfetti,futbolu çok sever idi,18 yaşında genç galatasaray takımda yer aldı ,ama küçükken zafiyet geçirdiği için , spor yapması sakıncalı bulundu,derken ağbim gitara merak saldı o vakitler kurtuluşta antonyo domenic vardı meşhur gitar üstadı ,ona gitti ,sonrada benide götürdü 12 yaşımda idim ,iyikide götürdü 2 sene klasik eğitimi aldım yetenekte var idi,14 yaşında iyi gitar çalıyor idim , aynı zamanda şan eğitimide almış idim ,hocam kalus idi,annem ise hiç itiraz etmemiş idi,1966 senesinde babamızı kaybetmiş idik,rahmetli annem çok iyi bir insan idi,dişi kuş olarak bizi kanatlarının altına aldı ,ağbimin bir yeteneğide resim yapması idi çok iyi çizer idi ,resimli roman çizer idi,liseden sonra akademiyi birincilikle kazandı ,1 yıl sonra terk etti ,hoca ile takıştı,asilik vardı onda halada var ,gırgıra girdi ve gaddar davutu yarattı yıllarca çizdi halada çizmekte ve artık bir adet çizgi üstadı oldu ağbim nuri kurtcebe ,kararları iyi kötü kendi aldı ,yanlışlara kendi düştü, kendi çıktı gene , başta baba yoktu ,
babasız büyüdük, ağbim ise bana örnekti o zaman dedim ,benim işim müzik,yıllarca müzikten gelen ekmek ile öyle böyle yaşamaya çalıştım, ,emekli fonumu kendim yarattım 3 aylık alıyorum ,rahmetli annem çok tutumlu idi bende öyleyim ona çektim ayağımı yorganıma göre uzatmayı ondan öğrendim ,oğlum derdi asla kimseye borç yapma derdi ,emekli maaşından biriktirerek yazlık aldı ,annem ev kadını idi ,ağa kızı idi ,turhalın tanınmış ağasının kızı idi..babam izmir doğumlu idi ,onun babası selanik göçmeni idi,

kıssadan hisse ,çocukların önünü açın açınki onlar istediklerini yapabilisn babalar çocuklarını kendileri gibi yoğurmak ister ,en fazla dayağı babam ağbime atmış idi ,nedeni çok haylaz idi ,bende korkudan siner idim ,kayışla döver idi ,tabi bunlar yalnış hareketler idi,çocuk kayışla dövülmez ,asker adam evide kışla gibi yönetirdi ,bu yalnış tabi,
sofrada tek dilim ekmek yenecek idi ,ikinci yasak idi ,korkardım çocuktum,korku ile eğitim olmaz ,annem ortada kalır idi
çekirdek ne kadar düzgün olur ise bir toplumda o kadar düzgün olur ,aile yapımıza bakar isek patriyarkal yani baba egemenliğine dayanır erkekçidir bu yalnış tabi,gençlerimizin piskololjik sorunları adında doktor refia şeminin kitabını okumuş idim bu kitabı, arkadaşımın edebiyat fakültesi okuyor idi ondan aldım ,sosyolojiyede meraklı idim ,kitaplara olan ilgim çok fazla olmuş idi,

bisiklet ise yaşamıma 1976 'da girince bir dahada çıkmadı ,bisiklet bana şunu öğretti ,benim ruhuma en iyi gelenin o olduğuna inandırdı .bisiklet insanoğlunun bence en önemli icadı..