Bisikletle ilgili en ilğinç Anılarımız Ve bisikletin Bize Kattığı

burda arkadaşlar böyle bir konu açmak istedim hepimiz paylaşmak istediği bisikletle ilğili eğlenceli ,üzücü veya tuhaf hikayeleri vardır ilk olarak ben başlamak istiyorum


uzun uzun yıllar önce çocukluk yıllarım da bizim mahallede inşaat yapılıyordu inşaatın önünde bir kum yıgını vardı ama kum biraz sertti bizde bisikletle rampa aşağı süratle inerek kumun üstünde uçuyorduk bir gün gene aynen uçarken kumun diğer tarafında küçük çocuklar oynuyormuş hiç fark etmemiştim onları bisikletle uçtuğum anda havada fak ettim çocugu resmen sıyırmıştı o an çok korkmustum ama çok şükür birşey olmamıştı

kimsenin hikayesi yokmu : )

ikinci benden olsun. küçükken pinokyo bisikletim vardı. onu çok severdim. ilk bisikletimdi tabi. bende 5-6 yaşlarında ollduğumdan hayal meyal hatırlıyorum. bi tane abimiz vardı mahallede. o dediki hakkı bi yere gidip geleceğim birlikte gidelim hadi dedi. bisikletin orjinalden çamurluk arkalık felan full. neyse ben bindim arkaya. birden nerden aklıma geldiyse dur dedim ters oturacağım. sonra yüzüm arkaya sırtımda bisikleti sürenin sırtına gelecek şekilde oturdu. bizim hakan abi birden pedala yüklenince ben bisikletten fırladım tutunacak yer bulamayınca tabi. nasıl olduğunu hala hatırlamıyorum. ama vücudumun hiçbiryerinde yara-bere yoktu. ama sol kulağımın arka tarafı paramparça olmuştu dediğim gibi hala bir mantık getiremedim. nasıl hiçbiryerime bişey olmadıda orası param parça oldu hiçbir fikrim yok. galiba bu olay nasreddin hocanın eşeğe ters binme hikayesinden yola çıkarak düşünmüş olduğum bişeydir

bende 8 yaşındayken pinokyo tipi bir bisiklet kullanıyordum. ona yeni yeni alışmştım. biraz da büyüktü. kullanırken ön tekerleğin patlak olduğunu farketmemiştim. yolun soluna doğru dönerken hızlı bir şekilde düştüm. kolumda ve bacağımda küçük bir sıyrık vardı. ama onlar acımıyordu. eve kan içinde gelmiştim. annem kalp tarafının kan içinde olduğunu görünce korktu. hemen hastaneye gittik. doktorun söylediği şey: fren kolu biraz daha ileri gitmiş olsaydı kalbe zarar verecekti.
ucuz kurtulmuş oldum. kazayı sadece 4 dikişle atlattım. ama 1 yıl boyunca bisiklete binememiştim. sokakta bisikletle geçen çocukları görünce üzülüyordum

hepimizin acı dolu hikayeleri var sanırım yada üzücü olaylar unutulmuyor : )

Bukadar acı yeter arkadaşlar birazda gülelim

Benim başımdan geçen şöyle 2 komik olay var okuyun ve doya doya gülün...

https://www.bisikletforum.com/showthread.php?t=27282


https://www.bisikletforum.com/showthread.php?t=30698

gercekten komıkmıs bu kadar huzunden sonra ii geldı

melekle abdullaha da cok gecmıs olsun gercı baya geçmiş yıllar falan : )

başka yokmu?

benim var
küçüğüm daha galiba 1. sınıfa gidiyorum. Bir tane peugeot 20" bisikletim var dağ bisikleti yani
o zamanlarda şimdi olduğu gibi bisiklete binince içimde ayrı bi his olur onunla hızlanmak aklımca zor gelen yerlerden geçmek faln.
nese bi gün parkta benden büyük bi abiyle nerden estiyse yarışıyoruz. ama dün gibi hatırlıyorum onda 26" lik bi 24 vitesli bi bisiklet sendeyse 20" lik single speed bisiklet
kaptırmışız ki beni yanında görünce şaşırdı kaldı o hızla minnacık cocuk benim yanımda ne işi var diye.
nese efenim giderken yerdeki parke taşlarda iki tanesi çıkmış e tekerlek ler küçük bi girdim oraya benim arka taraf kalktı tabi o zaman kafada ne kask var ne birşey bn daaannnn!!!! diye düştüm kalktım birşeyim yok faln diyorum ama beni görenler şok işinde suratım kanlı burnumdan kan akıyo burnumun üstü soyulmuş faln foşur foşur kan akıyo

sonra beni kucakladılar eve götürdüler o zamanlar benim hastalıklarım falnda vardı o yüzden hemen doktoruma götürdüler...
doktorun dediği biraz daha sert, şiddetli bi düşüş olsa burnun kırarmıs ki biliyosunuz küçük cocuklara burun ameliyatı yapmıyorlar...
hatırlıyorum her türlü test yapılmıstı MR lar tomografiler röntgenler faln vücudumun her santimetre karesine bakılmıstı

ama aradan bi hafta geçti yine atlladım bisiklete çılgın gibi sürmeye devam ettim

şimdide öyle sürmek istiyorum ama kadro müsait değil:

sanada geçmiş olmuş ufakken sanki hiç canını yanmıyor insanın yaralar çabuk iyileşiyor sanki : ) benimde her tarafım yaraydı küçükken : )

13-14 yaşındayken yaz tatilinde panjurcuda çalışıyordum.ustam beni malzeme almaya yolladı sanayiye.dükkan da sanayiden biraz uzakta.bisikletle gidip geliyorum tabi ufak tefek malzeme almaya giderken.neyse aldım malzemeyi poşede koydum bisikletin koluna taktım.poşette uzundu janta değiyordu.ben hemen dükkana varmak için pedallıyordum son güçle.arada poşet değiyor janta tabi.daha sonra öyle bişey oldu ki inanamadım.son hızla ilerlerken poşet ön janta tamamen sıkıştı ve bisiklet öne doğru kalktı.janta öyle bir sıkışmış ki aniden durmama sebep oldu.inanamıycaksınız ama ön teker üstünde havada 1-2 saniye kaldım. ve nasıl olduysa kendimi bi anda öne attım ve iki ayak üstüne düştüm şok oldum o anda.daha sonra baktım poşetin ortası kocaman delinmiş.o korkuyla poşeti kola asmadım, boynuma geçirdim ve yavaş yavaş dükkana vardım çok şükür Tanrı beni korumuş.kaza çok kötü de sonuçlanabilirdi.
Ama o günü hiç unutmuyorum...

1988 yılında Urfa'dan ailemin memuriyeti ve annemin memleketi oluşu nedeniyle şuan yaşadığım şehre geldik sınıfa yeni katıldığım için öğretmen kendimi tanıtmamı istedi. Kendimi tanıttıktan sonra 'spor yapıyor musun?' dedi ben de evet bisiklete biniyorum dedim. Btütün sınıf güldü tabi o dönemlerde insan kendini kötü hissediyor. oturdum ve arkamdaki arkadaşa sordum neden güldüler bisiklet spor değil mi? Bana o da spor mu dedi hepimiz bisiklete biniyoruz. ilginç diye düşündüm lise yaşantım boyunca da okula bisikletle gittim. Neyse bisiklet spor mu diyen arkadaş yaşadığım şehirin bisiklet derneği kurucularından biri şimdi.

onur baya güldüm Allah korumuş

felis dostum senın hıkayende baya ılgınc geldı bısıklet spormu ama sımdı kurucusu zaman cok degıstırıyor herseyı

merkezden çevre yoluna inen hoş(!) bi yokuşumuz var.çocukluk işte arkadaşımı geçerken...sonrasını hatırlamıyorum gözlerimi ambulansta açtım kaşımı bantladılar bilincimi tekrar kaybetmişim hastanenin acilinde gözümü bi açtım hastane polisi geldi "araba çarpan çocuk sen misin" sorusuna bilmiyorum dedim..baktım ki annemler geliyor sordum "anne sizin nerden haberiniz oldu" annem orda aniden kıpkırmızı oldu sonrasını yine hatırlamıyorum..başka bi hastanenin beyin cerrahisine sevk etmişler..arkadaşlarımın sesine uyandım onlar anllattı ben öğrendim..3 arkadaşız olayı anlatanarkadaşım en önde ben en arkada yarışa başlamışız 3 ümüzün de altında bianchi var ki o zamanlar o yaşta pek havalı bisikletlerdi hızlanıp anlatan arkadaşın yanına kadar gelmişim bizimkinin göstergede 64 yazıyormuş ve ben onu sollarken elimi kaldırmışım tam enseye vuracağım sırada arkadaşım sendelemiş ve düşmüşüz en altta ben üzerimde afedersiniz eşek ölüsü gibi 2 bisiklet ve bir de arkadaşım...olayı sadece anlatılanlardan biliyorum hala o kaza anını bile hatırlamıyorum..olaydan sonra bisiklete küsmüştüm konyaya kuzenlere vermiştim uzun süre 2 tekerlere yaklaşamadım şimdi caddeler benim

bi kaç yıl önce bisikletle dolaşırken bi çıkmaz sokağa girdim (ama sokagın asfaltı yeni ve 200-300m uzunlugunda) geri çıkarken tinercinin biri bi elinde bıçak ile beni durdurmaya çalıştı:Skull-175 .... ben bi besmele çekip pedallara yüklendim tam yanından geçerken eliyle tutma istedi ama hızdan dolayı sadece eli sürttü ben o korkuyla 30 dk lık yolu 5 dakkada alıp eve girmiştim ve 1 hafta bisiklete dokunmadımama sonra yollar benim

10 yaşındayken bir ara sokakta bisiklet sürüyordum ümraniyenin armağan evler kesiminde aniden bir çocuk önüme fırlamıştı . bende ona çarpmamak için birden gidonu kırıp inşaatın içine girip çimento torbalarına çarpmıştım
görseniz inşaattan cıktıktan sonra bembeyaz olmuştum ve kendi kendime sordum '' semih o ince kalasın üzerinden nasıl girdin bu inşaata ?? ''

çocugun annesi bana su getirmişti çarpmadım diye heralde

1 yıl kadar önceydi bisikletle akşam turu yapayım dedim ve saat 22:00 gibi evden ayrıldım. ana caddede 2 km kadar gittikten sonra possss diye birse geldi ve arka teker kilitlendi hemen durdum bi baktım tastiğime bir pim batmış ve yanaktan çımış fren papucuna taklımış tekerim oyüzden kilitlenmiş. Tabi yanımda olması gereken pompa ve yama seti evde. Hemen babamı aradım baba böyle böyle oldu gelip beni alırmısın dedim. Babamda tamam sen eve doğru yürü bende evden çıkıyorum dedi. Ben tabi başladım yüümeye. Yürüdüm yürüdüm gelen giden yok taki eve 100 metre kalana kadar bi baktım babam arabayla geliyo sağolsun 100 metre daha yürütmedi aldı beni arabaya

bisikletin bize ne kattığı sorusuna cevap vermeyi unutmuşum...benim için en önemli şey şu internetle pek aram yok 12.6 kg lik bi metal parçasına bu kadar merak salıp foruma üye olmazdım.google yi kısayol tuşlarına aldım Alt+Shift yapıyorum bi de Enter leyince üç tuşla forumdayım o kadar oldum. girmek için vakit kaybetmek istemiyorum.uğruna arkadaşlarımı ektiğim tek şey...bana imkansızlıklar içinde imkan oldu "neydim ne oldum" dedirtti...bisiklete çok fazla bağımlı değilim mesela dün anlatmıştım sinirlenince kaldırıp yere fırlatacak kadar varım ama seviyorum keratayı