Bir Anı

Internette gördüm, duygulandırdı paylaşmak istedim.

''Maddi durumumuz küçükken çok
yoktu,babam eve biraz baklava almıştı.
O akşam çayla beraber bir güzel yedik.
Ertesi gün yerli malı haftası vardı
sınıfta...
Annem de kavanozun içine 1 tane baklava koydu bir kaba da zeytin
peynir falan,her neyse sınıfa girdim
herkesin önünde börekler falan...
Sınıfın en gıcık çocuğu başıma dikildi ve
gülmeye başladı..
-O baklavayı fareler için getirdin galiba dedi.
Ben o anda utancımdan yerin dibine
girdim herkes gülmeye başlamıştı.
Ağlayarak okuldan çıktım eve gelip
anneme bağırmaya başladım.
-Nasıl bir tane baklava koyarsın sınıftakilerin çantalarında bir sürü
yiyecek vardı bende ise bir baklava
biraz zeytin yarım ekmek beni rezil ettin
dedim.
O anda annem kırgın bir şekilde;
-Baklavalardan benim payıma düşen sadece buydu yavrum dedi. O anda kendimden nefret ettim anneme
sarılmaya bile yüzüm kalmamıştı...
Biliyorum annem bana kırılmaz ama
ben kendime kırıldım böyle bir anneye
bunu yaptığım için 10 yaşımdan beri
her gece ALLAH 'ın beni affetmesi için dua ederim..
O zamandan bu zamana ağzıma
almadığım tek tatlıdır baklava.. ''

ne denebilir ki

Söylenecek söz yok

Boşuna dememişler "Cennet Annelerimizin Ayakları Altındadır" ben bu söz bu olayı tamamen anlatıyor