Arkadaşlar okulu bırakmak istiyorum.

@Umut SÜRÜCÜ


Teşekkürler fikriniz için

merhaba. ben 27 yaşındayım, adım b. evde oturmayayım diye 5 yaşında anaokuluna başladım. evde oyun oynasam ya da doya doya televizyon izlesem ya da en güzeli sabahtan akşama kadar mahallede koştursam da olurdu ama anaokulu diye bir kurum vardı ve ailem oraya yolladı. yine ben 5 yaşında sıkıntıdan okuma yazmayı çözmüştüm ama ilkokul diye bir şey yaratıldığı, beş yıl boyunca çocukları oyalamak için bir bina yapıldığı için oraya gönderildim. ilkokul birinci sınıfı bitirdiğimde basit bir şekilde matematik anlatmayı beceremeyen babam sayesinde iki bilinmeyenli denklem çözebiliyordum. ilkokulun beş yılı boyunca acayip sıkıldım. bu beş yılda defalarca dizimi kanattım, blok fülüt çalmayı öğrendim, bir kere gözümü yardım, kabakulak ve su çiçeği geçirdim, düzgün olmayan yazımı bir türlü düzeltemedim. onun dışında çok sıkıldım. bir de evde ailemin dinden hiç bahsetmemesi fakat okuldaki çocukların sürekli "allah karanlıktaki karıncayı bile görür" demesi yüzünden paranoyak oldum. bir ara babamın düşüncelerimi okuyabildiğini düşünüp yaramazlık yapamıyordum. ha bir de ilkokul beşte harket enerjisinin ısı enerjisine dönüşümünü anlatmak için kaydıraktan kayan ve poposu yanan çocuk örneğini verdiğim için dayak yedim.
ilkokul dört ve beşinci sınıflarda anadolu lisesi sınavına hazırlandım. çünkü iyi iş bulabilmek için iyi üniversiteye gitmek, iyi üniversiteye gidebilmek için de iyi liseye gitmek gerekiyordu. çocukluğumu ders çalışarak geçirdim. ilkokuldan sonar hazırlık okudum. bak o güzeldi. sonra ortaokul ve lise. bozulmayan sırayla ve aynı kelimelerle selçuklular, osmanlı ve cumhuriyet tarihleri öğrendim. liseden mezun olduğumda ikinci dünya savaşı hakkında hiçbir şey bilmediğim gibi birinci dünya savaşı da benim için bir sırp milliyetçisinin frand ferdinand'ı öldürmesinden ibaretti. bol bol dua ezberledim, saçma sapan matematik problemleri çözdüm, üçgenin iç açılarını ve dış açılarını ezberlemem yetmiyormuş gibi onyedigenin bir dış açısını hesaplayabiliyordum. blok fülüt çalmaya devam ettim. sandıktan takla attım. mercekte kırılan mum ışığının iz düşümünü buldum filan. bunlar hep iyi bir üniversite ve akabinden gelecek iyi iş hayatı, bol para içindi.
hayatımın en ergen yıllarını ders çalışarak geçirdiğim için manyak bir ergen oldum. çılgın gibi test çözdüm. trigonometri, türev, integral öğrenmeye çalıştım. beceremedim çünkü çok sıkılıyordum. üniversiteyi kazandım. ilerde iyi bir iş bulabilmek için anorganik kimya dersini geçmem gerekiyordu ve bunun için periyodik cetveli ezberledim. sonra sülfürik asitle elimi yaktım. bir keresinde organik kimya laboratuarında astım krizim tuttuğu için profesörden azar işttim. haklıydı, astımım varsa niye bu bölümü okuyordum? ama kimya bölümünde ne okunur, kimya mezunu ne iş yapar bilmeden o bölüme girmiştim işte. zar zor mezun oldum üniversiteden, tca siklusunu ve karbondioksitin molekül orbital şemasını çizmeyi ezberleyerek.
yaşım 24'ü bulduğundan artık ne iş yapmak istediğimi biliyordum ve yüksek lisansa başladım. genetik bölümünü kazandım, kanser çalışmak için heyecanla okula gittim tezlerin dağıtıldığı gün. maya çalışması verdiler bana. "kanser?" dedim, "maya da iyidir" dediler. yüksek lisansı bıraktım.
iş aramaya başladım sonra. istanbul'da 1+1 bir ev ve sadece elektrik faturasını karşılamaya yetecek işler teklif ettiler uzunca bir süre. halbuki ben 24 yaşıma kadar iyi bir iş bulabilmek için franz ferdinand'ı, tca siklusunu ezberlemiştim. blok fülüt bile çalmıştım! bari doğalgaz faturamı da ödeyebilseydim!
bir süre sonra tüm faturalarımı da ödeyebileceğim bir iş buldum. çünkü hak etmiştim bence. en çok sandıktan takla atarken haketmiştim! iki yıl oldu. iki yıldır allahıma çok şükür faturalarımı ödüyorum. iki yıl oldu, iki yıldır mobbing yaşıyorum. iki yıl oldu, iki yılda defalarca hıçkıra hıçkıra ağlayarak çıktım ofisten. iki yıl oldu, iki yıldır nefret ederek geliyorum işe.
merhaba, ben b. birkaç ay sonra 28 yaşımı bitirecek ve 29. yılımdan gün almaya başlayacağım. 5 yaşından beri iyi bir iş bulabilmek için saçma sapan işler yapıyorum, ama mutsuzluktan ölüyorum. hem badminton oynamayı öğrendiğim hem de ikinci dil olarak öğrenmeye çalıştığım almanca ile "ich bin acht un zwanzig jahre alt" demeyi becerebildiğim halde hayatımın 2/7'sinde geç uyanabilmek ve kahve içmeye gidebilmek için hayatımın geri kalan 5/7'sinden nefret ediyorum ...
merhaba, intihar edelim mi ... ?

Anlaşılan bir çok insan böyle.

Yukarıdaki paranoyayı teknisyenken de yaşayabilirsin. Birşey kaçırmazsın mühendislik okumazsan..

@cenkduran

Saptamaların amacı yok şuan için,ben bölüme isteyerek girdim. Projelerim,fikirlerim vardı. Bol keseden atmıyor ve istekli biriydim. Adı depresyon mu olur delikanlılık mı bilmiyorum ama yapmak istediklerime engel olan şeyleri yapmak istemiyorum. Şuan tek düşüncem acaba bu durumu bir daha ne zaman yaşayacağım? 2 hafta sonra? 1.5 ay sonra? Ve nasıl mücadele edeceğim. Çünkü kararlarım çok hızlı bir şekilde değişiyor ve engel olamıyorum. O sebeple yazıyorum buraya farklı görüşler olur diye. Ama düşündüğüm gibi korku hakim insanlarda.
Evet çok şey istemiyorum. Herkes bir ailedir tutturmuş. Arkadaşlar benim anne baba daha doğrusu aile anlayışım yok. Eksiğim bu konuda. Yıllar boyu var olma amacımı düşünmüş durmuş,ilgilenecek güzel şeyler bulmuştum. Hep ertelendi hep ileriye atıldı. S.git ne yaparsan yap diyebilirsiniz lafım yok. Sadece küçük bir yaşam sürmek istiyorum. Araç sevmem,mal mülk takıntım yok,az ve yeteni isterim. O yüzden sormuştum,yetiyor ise fazlası neden?

Ben fiziği pek seviyorum. Ama gel gelelim vizedir finaldir.. Allahım ölüyorum resmen. Manyetizmayı pek severim.. yine aynı şekilde sınav!

Karışığım.

Otur dersini çalış. Valla bak.

O kadar samimi geldi ki şu söylem

Ben konuya farklı bir noktadan yaklaşayım : eğitim vs işleri bir tarafa bırakırsak (herkes gayet güzel şeyler yazmış, daha yazacak bir şey yok) ülkemizim maalesef bir de erkeklere yüklediği askerlik denen saçma bir düzeni var. 2 senelik "okula" dayanamıyorsan 1 senelik uzun dönem erliğe hiç dayanamazsın, sırf kısa dönem ya da yedek subaylık için bile okul bitirilir.

@Onur Ali İmren

Ahaha, ekşisözlük'ten. Patlıcan mıydı, neydi o?

***

Arada kaynadı, sana tek tavsiyem olacak, sevmediğin şeyi yapma. İsteksiz cinsel ilişkiden burunsuz çocuk doğarmış.

Olmadan pişman olacağına, mühendis olup pişman ol daha iyi. Bende mezun olunca resmen depresyona girmiştim. bölümden herkes formasyon, yüksek lisans ilerlettiler. Benim kafa ise şu moddaydı ''Ulan okusam ilerlesem nolucak, eninde sonunda ölüp gidicez. ne çabalıcam boşuna. Ben bana bu halimle yeterim.'' Ama asgari ücretle zar zor bi işe başladım. (Hiç aklımda olmadığı halde, birden)Nişandı evlilikti. şimdi 2 çocuk babasıyım ve mesleğimle alakası olmayan bir işte çalışmak zorundayım. Mutlu muyum? Huzurlu muyum? Allaha çok şükür. Ama hep soru işareti var kafamda yüksek lisansı yapsaydım, ingilizceyi de geliştirseydim, belkide çok daha iyi yerlerde olurdum. Bisiklete binebilmek için sadece hafta sonunu beklemeye mahkum olmazdım.

Olmadan pişman olacağımın garantisini verebilir misiniz? Evet keşke demek istemem ama gerçekten şuan ege planım için bir iş teklifi gelse istediğim şeyleri bulduğum vakit,Ali buradan gider. İşte okul benim için bu kadar önemli. Bölümüm de duayen hocalar var evet bilgi alabilirim meslek,hayat anlamında bir dünya şey öğrenebilirim. Ya saat 1 sınavım var cevaplar elimde "çalışamıyorum" yahu.

Hiç bir şeyin garantisi yokki. Hayat senin hayatın. Ben sadece kendi tecrünelerimi anlatabilirim, ileride ne olacağımız yalnız Allah bilir. Allah hakkımızda hayırlısını versin. Sen içinden ne geliyorsa onu yap.

standart bir cevap olacak ama okumak herşeyden öncelikli olmalı.
istemeden okumak zor dur, ama yinede diplomayı cebinize koyun ...

hayat sadece şu an ile sınırlı değildir.
gelecekte aile olunca belki cebinizdeki diploma bir işe yarar.
hayallerinizi gerçekleştirmenize mani olmaz 2-3 yıl okumak , sadece biraz erteler ki zaten okulda da sosyal olunabilir.

ben teknisyenim hayatımdan memnunum , ama oğluma okuması için elimden gelen desteği vereceyim .

saygılar , sevgiler .

@Onur Ali İmren

Konu çok uzadı. Türkiye de bizim insanlarımız için bir huy edindim artık. Bir şey diyorsun doğru ve karşındaki insan da onu onaylıyor. Sonuç ama deyip karşındakinden mantıksız olan olaya illaki onay istiyor. Bende hehe deyip geçiyorum. Senin durumda aynı. Ne diyeyim yeni bölümün hayırlı uğurlu olsun.

@Turan Babacan

Kızmayın,kafam karışık.

Herkese teşekkür ederim çokça

Genç bu işten ben şunu anladım. Eskiden tv lere çokça yansırdı eşinden boşanan, mazarat çıkaran, sevgilisinden ayrılan, işinden atılan, borca giren, k.kartını ödeyemeyen boğaz köprüsüne çıkıp intihar shov yapardı. Sonra baktılar yayın kanalları bu görüntüleri yayınladıkça nümayişin önünü alamıyorlar oto sansüre uğratıp yayınlamaktan vazgeçtiler. Sende beleşe yaşam koçlarından, psikolojik danışmanlardan, hayat üniversitesi hocalarından bayağı bir destek aldın. Artık ayrılacaksan ayrıl yok ayrılmayacaksan otur mabadının üzerine.

Onur Ali bey,
"Okulu bırak, her şey çok güzel olacak" diyecek birisini arıyorsan, bulman biraz zor; aradığın cevap feleğin çemberinden az veya çok geçmiş abilerin tarafından sana verilmeyecek. Ülkemizin şartları ortada, eğitimini yarım bırakır ve bu aşamada işe başlarsan iyi kötü asgari tüm ihtiyacını karşılarsın ama asgarinin üzerine çıkmak istediğin her ihtiyaçta şu an düşündüğün gibi kara kara düşünürsün, sadece düşünürsün ama elinden de bir şey gelmez.

Dostum özel olacak ama hayattan beklentilerin nedir? On yıl sonra kendini nerede ne yaparken nasıl vs görmek istiyorsun? Sınav nasıl geçti?
Arkadaş üniversitede bıktırıyorlar adamı. Bizde iki vize bir final vardı. Kusasım geliyordu bazen. Yarış atlarının son podyumu kolay ama beklendiği gibi değil. Ders geçme notu da 70'ti ha. "Hay bin kunduz."
O yollardan düşe kalka geçmişliğim var. Ben bir tafif daha vereyim sen istediğin yöne git

Onur Ali bey'in yorumlarından şunu anlıyorum,yanılmış da olabilirim,okul hayatından ve ders çalışmaktan soğumuş,BF saygıdeğer üyeleri size ne kadar doğru yolu gösterse de,okulunuzu bir şekilde bırakacağınızı düşünüyorum.. umarım emekleriniz boşa gitmez,hayat çok zor bazen tek diploma bile yetmiyor.

@MehmetAli07

Levent abi ile konuştuğum gibi.
Lüks beklentim yok, araç sevmem. Az ve öz. Bol kitap, gezmek ve spor. Küçükte bir ev. Mümkünse ege de olayım. Arkadaşlar bu hayaller zor değil. Çevrede buna benzer bunları yapabilecek meblağ kazanan insanlar var. Korkunun üzerine gideceğim, şimdi eski staj yaptığım yere gideceğim.
Ve bu arada burada polyannacılık oynamıyorum biliyorum karar yine de benim ben deneyim istedim bunaldım ve sizlerle paylaşmak istedim. Konu uzamış olabilir istenileni verememişte olabilir olay bu değildi..

Tesekkur ederim tekrar tekrar herkese..

Merhaba kardeşim, benzer hisleri üniversitedeyken ben de yaşadım hatta aileme üniversiteyi bırakacağımı söylemiştim. (Sonra devam edip bitirdim).
Yani senin yaşadıklarını yaşamış biri olarak diyorum, sakın okulu bırakma.
Hayat bazen bizi sıkıcı, daraltıcı bir kalıba sokmak ister, biz se direnmek isteriz girmemek için. İşte o kalıptan kurtulmanın yolu çoğu zaman o kalıba girmekten geçiyor. Yani bir süreliğine de olsa toplumun sana biçtiği rolü oynaman gerekiyor ki sonra özgür ve bağımsız biri olabilesin. Yoksa hayatta fazla seçme şansın olmuyor, özgürleşeyim derken aslında köleleşiyorsun ve geri dönüşü de olmayabiliyor bunun.

Bu dediğimin aksi örnekler de var, mesela okulu bırakıp yazar olan, sanatçı olan, ne bileyim belki de bir dükkan açıp mutlu olanlar da var ama bunun örnekleri pek az.
Eğer şahsen bana sormak istediğin şeyler olursa özelden mesaj yazabilirsin. Allah yardımcın olsun.

@Onur Ali İmren

Para önemli değil sadece araç. Sen kaç parayla yetiniyorsan ve geçiniyorsan o kadarı sana yeter. Para mutlu etmiyor adamı. Satın alacağımız her şeyin TL cinsinden bir karşılığı var bunu da biliyorsun.
Konu başka. Sen bir kültür dünyasından beklediğin gibi olmadığı için ilk fırsatta kaçıyorsun. Sevdiğin bir alandan üstelik. Ülkenin idealist insanlara ihtiyacı var dostum. Abarttım mı
İşim olduğu halde zorlana zorlana çalışarak üniversiteyi bitirdim. Maaşıma 100 TL katkısı oldu. Ama çok zenginleştim. Çünkü benim için zenginlik kültürdür.
***
Dostum kardeşime de önerdiğim şeyi sana önereceğim:
O aptalca sınavlara gir ve kendini geliştirip mezun ol. Eğer bunu yapacak gücün yoksa
***
Kaydını dondur ve git. Giderken kapıyı açık bırak. Hayalinin peşine düş
Hoşçakal