Ailenizin Bisiklet Sürmenize Desteği Ya da Karşıtlığı- yardım

Annesi gençliğinde bütün yaz bisiklet üzerinden inmeyen, babası da haftasonları kızıyla beraber bisikletle gezen biri olarak çok zorluk çektiğimi söyleyemem. Şu sıralar "E kızım biraz da eve uğra istersen.", "Ders de çalışsan iyi olur ara sıra.", "Yüzünü göremez olduk" gibi yakınmalara maruz kalsam da çok fazla kızamıyorlar çünkü bana bunu aşılayanlar onlar

Benim tavsiyem ailenle güzel örnekleri paylaşman. Sporun ve sporculuğun insan hayatına nasıl olumlu etki ettiğini örneklerle göstermen. Bunun için forumu bile kullanabilirsin.

İstanbul'da bisikletli olmak elbette zor. Fakat bu zorlukların nasıl ekarte edildiğini onlara anlatabilirsin. Birlikte tur yapacağın insanları ailenle tanıştırıp güvenlerini kazanabilirsin.

benım aılem temmuz 2006 ya kadar hıc karısmıyordu bana. bır gece kaza yapıp agır (bence ) bi amelıyat gecırdıkten sonra bısıklet surmemı ıstemedıler.aslında haklılar ben olsam ben de ızın vermezdım ama ne yaparsınız bu da bı tur bagımlılık. aslında ben de sımdı bısıklet surerken korkmuyor degılım. kaza yapıp acı cekmekten degıl aıleme acı cektırmekten korkuyorum

Ben küçükken babamdan hep bisiklet istedim.
-Oğlum şunu yap
-Yaparsam bisiklet alırmısın?
gibi sohbetlerle geçti çocukluğum.Çevreme baktığımda her anne-baba oğluna karne hediyesi olarak bisiklet alıyordu.1.sınıftan 8.sınıfa kadar karnemde hiç bir tane bile 4 olmadı hep 5 alırdım.Fakat karnesinde düşük notu olanların bile bir bisikleti vardı ve ben çok ağlardım bu durumuma.Allah'a şükür para sıkıntımız yoktu ama buna rağmen hala bir bisiklet almamışlardı bana.Çalışıp kendi kazandığım parayla alacağımı söylediğimde bile karşıydılar.12 yaşımdayken bizim komşunun erkek kuaföründe çalıştım ve üç ayda kazandığım parayla babamlardan habersiz ilk bisikletimi aldım (20 jant 5 vites) eve gittiğimde hemen kısıtlama konuldu günde şu kadar saat kullanacaksın v.s .2 sene boyunca kar-kış demeyip okula bisikletle gidip-geldim (Ev-ilkokulum arası 300mt).8.sınıfta başka bir arkadaşımla YKM'ye gitmiştik ve kapının önünde kilitlemiş olduğumuz bisikletlerimiz 15dk. sonra geldiğimizde yoktu ve yerlerinde 2 tane kesik kilit vardı.Çok üzülmüştük bize şaka gibi geliyordu ama 2 hafta içinde hemen para biriktirip bir tane 2.el Castello almıştım ve daha sonra eniştemin su tesisatçısında çalışmaya başlayıp 250 lira biriktirdikten sonra babama durumu anlattım ve üzerini (borç olarak) tamamladı ve Bianchi Orionu aldık.Aldıktan 2 hafta sonra çalınan bisikletimi buldum ve hiç polisle uğraşmadan kendi bisikletimi çaldım (Şu an kız kardeşim kullanıyor) .Bir ay içerisinde babama olan borcumu ödedim.Ve seneler sonra şu an bile ailemin bisiklet konusundaki baskısını hissediyorum.Yani demem o ki annelerimiz-babalarımız sürekli bizleri korumak kollamak, yaşımız kaç olursa olsun bize sahip çıkmak istiyorlar.Sen onları bisikletin spor aracı olduğuna ikna etmeye çalış.Dikkatli kullanacağını,kaskını hiç çıkarmayacağını falan anlatarak onları güvendir.Yavaş yavaş alışacaklardır emin ol.
Mesela benim bisikleti eve koymak gibi bir lüksüm yok bisikletini evinde barındırma şansı olanlarada imreniyorum.Şükürler olsun ki apartmanımızda her daireye ait "kömürlükler" mevcut ve bisikletimi oraya koyabiliyorum ve 5 bisikletimide koyabileceğim kadar geniş.Bisikletlerimin bakımını kömürlükte yapıyorum ve babam o kadar alıştı ki tamir takımlarımı babam alıyor.İlk aldığı tamir seti anahtar takımı oldu ve o kadar sevindim ki anlatamam.(Eskiden arabadan takımları çalıp bakım yapıyordum ondan bıkıp almış da olabilir ama olsun!!!)
İnşallah en kısa sürede aileni ikna edip kavuşursun bisikletine.
Aramıza hoşgeldin...

öncelikle şunu söyleyeyim bu bisiklet hastalığı bana babamdan bulaştı
ama bundan 9yıl önce bisikletten düştüm ve çok büyük bir hastalık geçirdim(epilepsi) . bundan dolayı benim üzerimde ve kardeşimde çok hassas olmaya başladılar.onun için fazla sıkıyorlar beni.benim yaptığım ergenlik ayağına özgür tavırlar yapmak ve onların güvenini kazanmak oldu.1. olan fazla işe yaramayabilir geri tepebilir sen en iyisi kafandan kaskını eksik etme ve onların güvenini kazan gerisi kendiliğinden gelir
bol pedallı günler

arkadaşlar biraz da ailenizin tarafından bakın olaya.mesela siz çoçuğunuz olduğunda veya varsa hiç gönlünüz razı olur mu onların tehlikeli işlerle uğraşmasına veya bu tür işlerde çalışmasına.size bir şey olduğunda arkadaşlarınızın sadece geçmiş olsun der ve 15 saniye sonra aklında bişey kalmaz hatta 1 hafta sonra bu olayı tekrar anlatsanız yine geçmiş olsun der bu geçmiş olsun demesi de sizin bir hafta önce kaza yaptığınızı unutmasından kaynaklanır.ama aileniz sizin üzerinize titrer.birşey başınıza geldiğinde sanki azap duyarlar.kendi ölümlerini aklına getirdiklerinde sonunda oraya gidecez derler fakat söz konusu çocukları olduğunda aman Allah korusun derler.ben de sırf annemin istememesi yüzünden bisiklet almayı erteliyorum.sebep te evde ve apartmanımızda bisiklet koyacak yer olmaması.annem balkonda bisiklet olmasına çok şiddetli bir şekilde sinir oluyor.hatta bir iki kere bu konuyu açtığımda öyle kızdı ki annemin sağlığına bişey olacak zannettim.zaten kadıncağızda şeker ve kalp var.bi aralar çok şiddetli bi şekilde bisiklete binme isteyim vardı fakat bunu zamanını bilmediğim bir vakite erteledim.çünkü hiç bir şey ailenizin kalbini kırmanıza değmez.şu an belki bir bisiklet alamıyorum ama ileri de almayacağım anlamına gelmez.her şey ertelenebilir fakat ölüm asla.annemi kaybedersem bir daha annemi geri getiremem.babamı kaybetmenin acısının ne olduğunu bildiğim için şu üç günlük dünyada hiç bir şey(hiç bir madde) ailenizden sevdiklerinizden annenizden canınızdan önemli değildir.

@propcadmin

Hastalığının boyutu tam olarak hangi aşamada bilemiyorum ama bende epilepsi hastasıyım.Ama çoğu zaman hastalığımı unutuyorum.Herhangi bir tedavi görmedim çünkü doktorum hastalığımın tekrarlamasının yada tekrarlamamasının elimde olacağımı,aşırı duygulardan özelliklede stres ve üzüntüden uzak kaldığım sürece herhangi bir problemin olmayacağını söyledi.Nitekim kardeşimin üniversite için evden ayrılmasına kadar herhangi bir atak geçirmedim.Bende bisikletten düştüğüm bir anda hastalığımın teşhisi konulmuştu(daha önce de bayılmalarım olmuştu).Ama birşeylerin üstesinden gelmek ve ailemize kabullendirmek bizim elimizde.Ben 18 yaşımdan beri aktif olarak araba kullanıyorum,5 yaşımdan beri bisiklet kullanıyorum ve bu konularda hiçbir zaman uyarıda bulunmadılar.Sadece motosiklet istediğimde kıyamet kopmuştu.Önemli olan kendine güvenmek,herşey
güvenmekle halledilir.

Snage; Ailem bana sorun teşkil etmedi bu konuda ilk başlarda huzursuz olsalarda artık onlarda alıştı Hatta yarışlara gelmeye çalıştılar (gerçi bir türlü gerçekleşemedi ) Bu aralar başımı bağlamaya uğraşıyorlar ama zaten ben bisiklete bağlanmışım İnsanoğlu herşeyin üstesinden gelir her şarta alışır. ailen başta olumsuz baksada ileride kendine fazlaca yararı olan bir spor yaptıgının farkına varıcaklardır

@matrixod

Konu ile alakasız ama anlatacağım. "kömürlük" kelimesini duyunca artık yüzümde bir gülümseme oluşuyor. Geçen sene ev arkadaşlarımla kalırken bisikleti 6. kata çıkaramayacağım için apartmanın kömürlüğüne bırakıyordum. Yaza doğru evde bir kaşınma furyası başlamıştı ve haliyle sineklerden olduğunu düşünüyorduk. Bir gün üzerimde zıplayan pireyi gördüğümde anlamıştım ki her gün kömürlükten eve pire taşıyormuşum Bunu ev arkadaşlarıma çaktırmamaya çalışıp, "Sinekler de pek bi arttı bu ara...:rolleyes: " diye geçiştirmeye çalışsam da çok kısa bir sürede foyam ortaya çıktı.

Ev arkadaşım bir akşam odasından çığlık çığlığa elinde yarı ezilmiş bir pire ile çıktı. O anda yine suçluluğum kanıtlanmış değildi fakat ertesi gün apartman görevlisinin boş boğazlılığı ile kömürlüğün pirelendiği kızlar tarafından öğrenilince suçum ortaya çıkmıştı.

Ama ben hala masum olduğumu düşünüyorum...Tek suç kömürlükte yavrulayan kedinindi

Böyle konularda aile desteği arayan arkadaşlar gördüğüm zaman üzülüyorum doğrusu.

Arkadaşlar; aileniz size her konuda destek olmaz, bunu bir kere kafanızdan silin. Onlardan her konuda destek, anlayış, güven bulmak imkânsızdır. Özellikle de aileniz genel geçer kalıpların içindeyse.

Hayat sizinle başlar, sizinle biter. Hele hele böyle bir memlekette böyle bir sporu yaparken aileden destek görmek kelimenin tam anlamıyla "lüks" tür. Tam tersine onlar size destek olmayacak, siz onları ikna etmek için tavrınızı ortaya koyacaksınız. Kendinizden ne kadar emin olursanız ve ne kadar kararlı davranırsanız muhtemel karşı çıkışları minimuma indirgemiş olursunuz.


Açıkçası hem yaşı reşit olmuş hem de erkek cinsiyetine mensup bir insanın erkek egosuna tavan yaptırılan bir memlekette ailesinin onayına ihtiyaç duyması gülümsetti beni. Kendimden örnek vermem gerekirse; çocukluğum boyunca aileme bana bir bisiklet almaları için yalvardım. Sınıfını geç alacağız dediler, ama ben sınıflarımı geçiyor bir yandan da yılları sayıyorken meğer ayakta uyutuluyormuşum. Baktım olmayacak, 15 yaşındayken ilk kazancımla ilk bisikletime sahip oldum. Neler demediler ki...Özgüvenimi, inancımı, bisiklet sevgimi parçalayıp dağıtmak için en yakınlarım olan annem ve babam bana cephe aldılar. Her şeyden önce "kızlar bisiklete binmezdi" (!). Belki kendilerine göre iyilik yapıyorlardı. Ama bunun bir kötülük olduğunu akıl edemediler elbette.

Ama ben ne yaptım? Kulaklarımı tıkadım ve yoluma devam ettim. Yol bisikletimle ilk yarış derecemi yaptığımda aldığım ödülü babamın kucağına koydum ve sordum: Kızlar bisiklete binebiliyor muymuş?...

Şimdi bana gıpta ediyorlar, ellerinde olsa bisiklete binecekler.
Ailem de dahil kimin ne düşündüğü hiçbir zaman umrumda olmadı ve olmayacak. Bu hayat bizim, gerisi boş...

@Zuhâl




Kaderlerimiz ve yaşadıklarımız % 90 aynı. Bu konu başlığı altında 1. sayfada kendi hayatımla ilgili bi yazı yazdım. Okursan göreceksin sanırım. Tebrik eder başarılarının devamını dilerim.



Sevgi ve Saygılarımla

Mustafa Önder ATİK

@Zuhâl

''Kızlar...yapamaz'' Bu üç noktalı yere yüzlerce kelime sığdırabilir insanlar.İnsanlar diyorum çünkü cinsiyet ayrımı yapmaksızın acımasız hemcinlerimizde yorumsuz kalmaz bu cümleye..O kadar haklısınki zuhal...Hayat bizlere biraz daha acımasız biraz daha gaddar.Kendimizi kanıtlamakla geçiriyoruz çoğu zaman zamanımızı.Ama o üç noktaya o kadar bayan o kadar çok şey yaparak cevap veriyorlarki.İşte onlar yeni nesilin yaratıcıları olacaklar.

Lepidoptera abi dikkatimi çekti. Samsunun neresindensiniz


Sevgi ve Saygılarımla

Mustafa Önder ATİK

Abi değil abla dicektin sanırım Samsun içi..

@lepidoptera

Çok özür dilerim şimdi gerçekten kendimden utandım. Ben doğma büyüme samsun bafralıyım. ailem ordulu. samsun bafrada yaşıyoruz. Ben üniversitemden dolayı zonguldak ereğlideyim. Samsun yazısını görünce bi an i hoş oldum mutlu oldum. O yüzden yazmıştım. Tekrar kusuruma bakmayın. özür dilerim.



Sevgi ve Saygılarımla

Mustafa Önder ATİK

Önemli değil olur böyle şeyler.Benim ailem Bafralı ben doğma büyüme Samsunluyum.İyi forumlarr

Benim ailem spor olsun da ne olursa olsun dıyenlerden motosıklettense bısıklete bınmesı daha ıyı dıye dusunuyor da olabılırler tabı Motosıklet sevdam yuzunden baya bır atısmıstık da kendılerıyle
İlk bisikletimi hatırlamıyorum bıle kac yasımda almıslardı, eskıden berı bısıkletım vardır, dedem, babam ve ben sanırım aıleden gelen bır ozellık bu bısıklet sevdası Ben de ılk maasımı alınca babama bır bısıklet armagan etmıstım
Annem bazen msn de yakalıyor, hava nasıl dıye soruyor, iyi deyınce gıdıp bıısklete bınsene dıye azarlıyor o derece yani

@Soner Sarıhan

bende varım mustafa abi yazını okudum her şeyin gönlünce olamasını istiyorum


(link)

@Zuhâl

Belkide ailenizin ilk başta karşı duruşu bisiklete İNADINA bağlanmanızı bile sağlamıştır.
Benim babam da gençliğinde bisiklete binmesine rağmen(bundan kendisi hiç bahsetmedi ben öğrendim)benim hurdalardan biraraya getirdiğim iki bisikletimi parçalmıştı.ŞİMDİ İSE BU DURUMU KABULLENMİŞ GİBİLER.

Evet hepinize teşekkür ediyorum, kısmen ikna etmiş bulunmaktayım ailemi

biraz kısıtlama getirecek gibi dursalarda bisiklet alacağım kesinleşti, yani aslında olay bisikleti alana kadar onu biliyorum aldıktan sonra pek karışabileceklerini sanmıyorum


Pazartesi günü aslı bisiklete gidip bisikletleri incelemeyi fiyat ve fikir almayı düşünüyorum.

sedona 751Disc sanırım benim için uygun o olmazsa amoeba hussar almayı düşünüyorum.

Bu arada aslı bisikletin web sitesinde de yazan sirkeci de ki adreste bisiklet satışı var dimi?. Bana en yakın orası alırken ve bakım için en uygun yerde

@Ediz Tevfik Özgan
Bu hanım ne der muhabbetine bayılmışımdır. Bir süre bunun bizim kültürümüze ait olduğunu da düşünmüştüm. Ama sonra başıma şöyle bir olay geldi;

Adana'da amerikalı bir arkadaşımla sohbet ediyoruz, adam yakınıyor;


(Adam triatlet, bir dağ bisikleti iki triatlon bisikleti var)
C- Yahu Üs'deki lojman küçük, bisikletleri nereye koyacağımı şaşırdım, hanımla atıştık. Sen nereye koyuyorsun bisikletlerini?

(o zaman cocuklar doğmamış, ev de çok büyük değil)
G- Yatak odamızda.

C- Nasıl yani hanım bişey demiyor mu?

G- Yook onunki de odada.

C- Lucky bastard! (şanslı ...)