Aile baskısı, yardım eder misiniz?

Ben en ucuzundan sağlı sollu çift ayna kullanıyorum bir ara resim atarım istersen. Gözüne çirkin gelirse kask aynaları veya kadronun herhangi bir bölümüne takılan modeller var onları düşünebilirsin.

10 tlye sagli sollu ayarlanir ayna takti 10tlye ön isik arka isik bide zil takti adam bu arada ayna çok dikkatimi çekiyor alışamadım aynaya(önüme değilde aynaya bakarken buluyorum kendimi) daha kask ve eldiven almadim para birikince onlarida alicam

benim nacizane tavsiyem, güvenlerini kazanana kadar trafik olmayan (parklarda) veya çok az olan yollarda sürmen.
onların da gönlünü almadan olmaz...

Çocuk yardım isterken iki dakika da trol oldu, trol nedir ya? gerçekten komik.....

Sorunu çözmüşsün dikkatli kullan çok yoğun ana yol araç trafiğine girme derim ben yine de...

bide dalga geçerlermi bazı arkadaşlarıma söyledim napcan kaskı filan dalga geçtiler ?

Benimkilerde lisans alıp yarışlara katılmama izin vermiyorlar.Hep bu alerjik astım yüzünden yarışta fenalaşıp başıma bir şey geleceğinden korkuyorlar Geçen sene kategorimde 2.olan çocuk ile antreman yaptık yaklaşık 2 dakika fark açtım.Yarışlara katılsam yılda en az 1 kere kürsü göreceğime inanıyorum fakat işte ailem izin vermiyor

@kaspas
Konu kask oldu mu iş değişir işte. Kask konusu güvenlik konusudur. Tipe bak hahaha diye dalga geçilmez. Unutmamak lazım; kaza anında beynimizi o dalga geçenler değil, dalga geçilen kask koruyor.

serden abi bisikletini aynalı resmini atarmısın

Şimdilik elimde bu ikisi var. Yetmezse başka açılardan da çekebilirim ama en erken yarın olur.

Bildiğinden geri kalma, inatla bin bisiklete, duygu sömürülerini de umursama bu senin hayatın, senin seçimlerin, kaza da yapabilirsin ama bu halde mutluysan kimse karışamaz, baban da çok üstüne gelirse yap atarını en fazla ne olabilirki vuracak ya da evlatlıktan silecek değil ya, hem efendi birine benziyorsun, daha önce böyle bişey yapmadığın için yaptığında afallar, bi adım geri atarlar, içinden geldiği gibi davran bu konuda, ne derler ne düşünürler diye kasma, ne istediğini anlat bu senin hayatın.

e@kaspas

sevgili dostum,
ben 40 yaşındayım ve neredeyse 25 yıldır bisiklet üzerindeyim. ben de zamanında aynı aile baskılarına maruz kaldım. ha ben belki biraz daha yırtıktım (zamane gençleri bizim kuşağa göre çok daha pasif) uğraşa uğraşa kırdım zincirlerimi. nasıl mı?

balıkesirde oturuyordum, yaşım 18. liseyi bitireli bir yıl olmuş. aynı baskılar falan. bir işe girdim canımı dişime taktım bir bianchi caurus 837 yol bisikleti aldım. bir arkadaşımın bodrumunda sakladım bir süre. sonra tatile gideceğim arkadaşların yazlığına dedim ve 1993 senesinde bisikletle balıkesirden izmire gittim, ümit isimli bir arkadaşımla birlikte. (şimdi kim bilir nerelerdedir, yüzünü bile unuttum)
tur esnasında bol bol fotoğraflar çekildim. geldiğimde de bu fotoğrafları yüzlerine attım. genç bir birey olduğumu ve baskılara devam ettikleri sürece kaçacağımın ve bir daha geri dönmeyeceğimin altını çizdim.

bu etkili oldu. sonra yavaş yavaş özgürlüğümü ilan edene kadar. taa ki bizim gerizekalı alt komşuya bisiklet kullanırken araba çarpıp ölene kadar.
bizimkiler tabii yine alevlendi. "bak adam öldü, sen de ölürsün" falan. "ölürsem öleyim" dedim. "zaten sizin yanınızda yaşamanın, bir zombi olarak yaşamaktan ne farkı var ki" diyerekten...

sonra evden kaçtım. Edremit'te didem isimli bir sevgilim vardı. (bak onun yüzünü hatırlıyorum )balıkesire 90 km mesafedeydi Edremit. onun yanına gittim bisikletle. tek kişilik çadırımı aldım ve dinlene dinlene 2 günde gidebildim, o zaman bisikletler şimdiki gibi hafif değil, ne pedli tayt, ne teri uçuran tshirtler. altımda pantolondan kesme kot şort, üzerimde metallica tsihrtü, kafamda şapka, sırtımda çanta, ayağımda nike air max ayakkabı, gözümde ablamın çantasından aşırdığım ray ban gözlüklerle...

edremitte bir ay kadar kaldım. ve eve de haber vermedim. artık asiydim ve dilediğim zaman kafaya koyduğumu yapacağımın net sinyalini verdim karşı tarafa. ardından üniversiteyi kazandım ve hem çalışıp hem de okuyarak kendi ayaklarımın üzerinde durmayı başardım.
üniversite bitti, memlekete döndüm (hata) ve yine benzer baskılar geldi. daha doğrusu kaldığı yerden devam etti. sonra artık balıkesirde kalamayacağımı ve istanbula yerleşeceğimi söyledim. yine kafayı dikmiş, bayrakları açmıştım. ne yolunu ne izini bilmediğim istanbula geldim ve 1998 senesinde Beyoğlu karavan Bar'da garsonluk yapmaya başladım. Kasımpaşa'da gay bir ev arkadaşım vardı ve iş yerime bisikletle gidip geliyordum. kafama göre takılıyordum, evet sorunlarım vardı ama sorunlarımı ben çözmeye çalışıyordum, başkası değil.

kaç yıllık yol arkadaşımla ben, bir şekilde her türlü zorluğu aşıyorduk. sonra kendim yalnız bir ev tuttum fatih/kocamustafapaşada, askere gidene kadar da sağda solda ufak tefek işlerde çalıştım. ehliyet aldım. araba kullanmasını öğrendim. aşık oldum ve terkedildim. yine aşık oldum ve yine terkedildim.
askerden geldim yine aşık oldum. terkedilmedim bu sefer. şimdi bir de oğlum var 5 yaşında. hafta sonları Alibeyköy spor kompleksine gidiyoruz o bisiklet kullanıyor, ben de koşuyorum. 5 yaşındaki velet günde 7 km bisiklet kullanabiliyor. evlendikten sonra eşim de başladı yok bisikletle gezme, yok vır vır, yok bilmemne, aynı sert ve net mesajları ona da verdim. artık kabullendi. hayat boyu asi olarak çok şey kaybettim gibi görünsem de dibe bakınca daha çok şeyi, hayatımı, özgürlüğümü kazandığımı anlayabiliyorum. geçtiğimiz hafta çalıştığım işyerindeki müdüre siktiri çektim ve işten çıkarıldım. 12.000 tl tazminat aldım ve 2-3 ay kadar çalışmayacağım. İstanbullu dostlarımdan her türlü şehirlerarası tur tekliflerine de açığım
son sözüm,
dik dur.

Kaskını aydınlatmanı eldivenini al ve sürmeye başla. Yaptığın yanlış birşey değil. Ekipmanlarını tamamla öyle çık karşılarına seni o zaman anlayışla karşılayacaktır umuyorum.

Mademki sana güvenmiyorlar güveni yavaş yavaş sağlamalısın.
Bunun için sedece bisiklet yollarının olduğu yerlerdi (Hasan Polatkan , Karabayır gibi) süreceğim de.
Sen sürdükçe, kaza yapmadıkça zamanla alışacaklardır.
Sürdükçe ve sosyalleştikçe kilolarda gider çekingenlikte merak etme.
Senin yaşlarında bu sorunlar olur, bir sen değilsin korkma.
Ha birde yediklerine dikkat et, kilolar sırf hareketsizlikten değil daha büyük oranda yanlış beslenmekten olur.

Hiç aracı felan kullanma ikisinide al karşına ciddiyetin yüzünden okunsun. Onlara şunu söyle "Bu zamana kadar herşeyime karıştınız, dışarı çıkmama, saçıma, başıma, bisiklet sürmeme. Biliyorum benim iyiliğimi istiyosunuz bisiklet sürerken araba çarpar ölürsün diyosunuz peki hiç düşündünüz mü sizin ikinize birden bişey olsa ben ne yapacağım? Nasıl ayakta duracağım? Bunu ben evde oturarak öğrenemem bana yardımcı olmak sizin göreviniz." Bunun üzerine anlayış göstereceklerini düşünüyorum. Sanada tavsiyem yaz tatillerinde git bir iş bul ve çalış boş yatma evde.

Hiç unutmam bi yaz günü 14 yaşındayım iş yerinin önünde bisikletle dolanıyorum babam yanına çağırdı arabanın anahtarını uzattı hadi git dolaş 1 tur at dedi bende aldım gittim ve ne zaman istesem bana arabasını verdi(trafik olmayan yerde kullanıyordum)
Bunu geçen gün sordum neden verdin diye. Çok hevesliydin arabaya ben vermesem sen zaten arabayı kaçırıp gezecektin en azından benim kontrolümde sürmeni sağladım dedi. Allah razı olsun kendisinden.

Ben 22 yaşındayım. 2 gün önce aldım bisikletimi. Annem hala binme araba çarpar, birşey olur diyor. Onların gözünde hep bebek gibiyiz. Önemli olan tedbirimizi elden bırakmayıp onları haklı çıkartmamak.

Az önce kask aldım annemlere gösterdim bu neki köpük bu bak tırnagim giriyo dedi moon marka bitane kask ve eldiven aldim ikisi 50 tl tuttu babama söylecem perşembe günü 23 nisanda dedim diyo babanın sana izin vermeyeceği belli bosuna aldin onlari ben simdi bisiklet kask eldiven diger malzemeler 250 lira filan para harcadım hepsinide harçliklardan yemek yemeyerek aldim e simdi izin vermeyecekse ne yapacagim 23 nisan da nasil konusmaliyim

@Gökhan BİROL hocam çok güzel film olur bu hayat hikayesinden film gibi gerçekten...

babamın izin vermeme nedenini ögrendim :/ karnemde 2 adet zayıf var bügün müdürle görüşmüşler.
müdür karnesini düzeltsin filan konuşmuş ondan izin vermeyecek gibi belkide hiç bisiklet almamalıydım heveslenmemeliydım

@kaspas Derslere çalışmadan olmaz, dersleri ihmal etmeden bisiklete de devam etmen en doğrusu olur....

@kaspas

" Baba ben böyle mutlu oluyorum ve mutlu olunca derslerim de düzene girecek, bunun için sana söz veriyorum " diyerek babadan söz al ve derslerine sarıl, bundan sonra söz sende..