Henüz bisikletçilik geçmişim günlerle belirtiliyor olsa da, yolun bomboş olduğu yerlerde ellerime kulaklarımı kapatıp gidiyorum bazen. Rüzgarı yerken bir anda sessizlik olması çok hoşuma gidiyor.
Ayrıca ilk sayfaları okudum da, el bırakmak da genetik midir acaba. Çok kolay olmasına rağmen...