Ramak Kala...

Benim hayatımda birden çok ve ciddi boyutlarda tesadüfler oldu.
Bir kaç tane unutamadığım olay vardır. Bunlardan birini yazayım.
İstanbul'da Yenikapı sahil şeridinde, tarihini hatırlamıyorum ama uzun yıllar öncesiydi. Abimin kullandığı bir otomobil içerisinde en sol şeritte ilerliyorduk. Sadece ikimiz vardık. Nedenini hatırlamıyorum ama abimle trafik ile alakalı konuşurken bir şekilde sol şeritten orta geçtik. Konu neydi de, ne söylemiştim hatırlamıyorum ama ben yönlendirdim onu hatırlıyorum. O anda, biz tam orta şeride geçtiğimizde ileriden karşı yoldan hızla gelen bir araç yolları ayıran orta refüje vurarak üzerinden yuvarlanarak atlayıp tam yanımıza (sol şeride) ters bir şekilde düştü. Biz tam o anda yanından hızla geçtik ve az ileride sağa yanaşıp durduğumuzda şok içerisindeydik. Eğer sol şeritte kalsaydık kazaya biz de dahil olacaktık. Dönüp araçtan inip hızla yardıma koşalım demiştik. Arkadan gelen araçlar durmuş yardıma koşmuşlardı. Hatırladığım kadarıyla kişileri araçtan çıkardılar, hafif yaralıydılar.
Bu olayı hiç unutamam.

Askerliğimi Şırnak'ta yaptım. Seslice isimli taburdaydım. Tabura katıldıktan 2 ay sonra Tugay'a görevlendirmem çıktı. Sabah konvoya binip Tugay'a gittim. Akşamı tabur baskın yemişti. Daha fazla ayrıntısına girmek istemiyorum.

99 depreminde babamın elektrik tesisatını üstlendiği bir apartmandan daire teklifi gelmişti bedava ya (emek karşılığı) o apartmana taşınmayı red etmişti babam ve aradan uzun süre geçmeden 99 depremi oldu ve o bina yerle bir oldu. Eğer taşınmayı seçseydik şuanda hayatta olamayacaktık ailece.

Bazen de kıl payı kurtarıyorsun ama kaza bela seni kovalamaya devam ediyor

Bir yılı geçti, bisiklet turundayız. Uzun bir tımanış sonrası döne dönen inen bir yolda grupça arka arkaya iniyoruz. Yol bisikletiyleyiz, hızımız 30-40.
Yabancı bir bisikletçi arkalardan gelmiş, trafik yok sanıp sol şeride geçmiş, hepimizi sollamaya çalışıyormuş. Yanıma gelene kadar haberim yok tabi.
Tam yanımdayken karşıdan virajdan hızla bir araç çıkıverdi. Bu şuursuz arkadaş arabadan kaçmak için sağa kırıp bana şiddetli bir omuz vurdu. Bana
çarpınca kendi yönü ve hızı düzeldi, sürmeye devam etti. Ben darbeyi alıp savruldum gittim, çocuk benden belki 20 kilo daha ağır. Zar zor o hızda
ve virajda, hızımı düşürdüm, kilitli pedallarla dengemi geri sağladım. Ramak kalmıştı, çok fena düşebilirdim.

Ama bitmemişti
Dedim ya, grup sürüşü. On metre arkamda başka bir arkadaş sürüyor. Benim çarpışma ve toparlanma olayım bir, bilemedin iki saniye sürdü.
Arkadan gelen arkadaşın olayı kavrayıp frene basma süresi kadar. Yapacak bir şeyi yoktu, olanca hızıyla arka tekerime güm diye çarptı. Arka
sağdan gelen bu kuvvetli darbe, henüz kendine gelememiş olan beni şok etti. Bisikletten uçacak gibi oldum. Ama dört elle tutunup dengemi
korumaya çalıştım ve toparladım. Ramak kalmıştı, çok fena bir kaza yaşayabilirdim.

Ama bitmemişti
Arkadan çarpan arkadaşım yan yatmış bisikletinin halen üzerindeydi. Ve bisikletin ön tekeri bir şekilde benim rubleye takılmıştı.
Dengemi kazanmıştım ama arkadan gelen ağırlık yüzünden sürmeye devam edemiyordum. Bir saniye kadar daha dengemi korumak
için direndim. Yapacak hiçbir şey kalmamıştı, kendimi kontrollü şekilde asfalta attım. Bisikletler ayrı yerlere dağıldı, biz ikimiz ayrı yerlere.
Kazaya sebep olan genç çoktan kayboldu gitti. Sonradan bulup hesap sorduğumda özür bile dilemedi. Çarpmadım ki hafifçe dokundum
sadece diye savundu kendini. Bir yerimiz kırılmadı, bisikletlerde ise sadece gevşemeler ve çizilmeler oldu. Ama arkadaşımda epey fazla asfalt
yanıkları oldu. Bende ise ilk darbeyi kalçadan almamdan dolayı doku altı kan toplanması oldu. Defalarca hastaneye gitmem ve tedavi olmam
gerekti. 🥴☹

Özcan demiş ki:

Bazen de kıl payı kurtarıyorsun ama kaza bela seni kovalamaya devam ediyor

Bir yılı geçti, bisiklet turundayız. Uzun bir tımanış sonrası döne dönen inen bir yolda grupça arka arkaya iniyoruz. Yol bisikletiyleyiz, hızımız 30-40.
Yabancı bir bisikletçi arkalardan gelmiş, trafik yok sanıp sol şeride geçmiş, hepimizi sollamaya çalışıyormuş. Yanıma gelene kadar haberim yok tabi.
Tam yanımdayken karşıdan virajdan hızla bir araç çıkıverdi. Bu şuursuz arkadaş arabadan kaçmak için sağa kırıp bana şiddetli bir omuz vurdu. Bana
çarpınca kendi yönü ve hızı düzeldi, sürmeye devam etti. Ben darbeyi alıp savruldum gittim, çocuk benden belki 20 kilo daha ağır. Zar zor o hızda
ve virajda, hızımı düşürdüm, kilitli pedallarla dengemi geri sağladım. Ramak kalmıştı, çok fena düşebilirdim.

Ama bitmemişti
Dedim ya, grup sürüşü. On metre arkamda başka bir arkadaş sürüyor. Benim çarpışma ve toparlanma olayım bir, bilemedin iki saniye sürdü.
Arkadan gelen arkadaşın olayı kavrayıp frene basma süresi kadar. Yapacak bir şeyi yoktu, olanca hızıyla arka tekerime güm diye çarptı. Arka
sağdan gelen bu kuvvetli darbe, henüz kendine gelememiş olan beni şok etti. Bisikletten uçacak gibi oldum. Ama dört elle tutunup dengemi
korumaya çalıştım ve toparladım. Ramak kalmıştı, çok fena bir kaza yaşayabilirdim.

Ama bitmemişti
Arkadan çarpan arkadaşım yan yatmış bisikletinin halen üzerindeydi. Ve bisikletin ön tekeri bir şekilde benim rubleye takılmıştı.
Dengemi kazanmıştım ama arkadan gelen ağırlık yüzünden sürmeye devam edemiyordum. Bir saniye kadar daha dengemi korumak
için direndim. Yapacak hiçbir şey kalmamıştı, kendimi kontrollü şekilde asfalta attım. Bisikletler ayrı yerlere dağıldı, biz ikimiz ayrı yerlere.
Kazaya sebep olan genç çoktan kayboldu gitti. Sonradan bulup hesap sorduğumda özür bile dilemedi. Çarpmadım ki hafifçe dokundum
sadece diye savundu kendini. Bir yerimiz kırılmadı, bisikletlerde ise sadece gevşemeler ve çizilmeler oldu. Ama arkadaşımda epey fazla asfalt
yanıkları oldu. Bende ise ilk darbeyi kalçadan almamdan dolayı doku altı kan toplanması oldu. Defalarca hastaneye gitmem ve tedavi olmam
gerekti. 🥴☹

Hepsini görüntüle...

geçmiş olsun abi asfalt yanığı hele birde soğuk asfalt sa bildiğin zımpara etkisi yapıyor bu arada o ilk çarpan arkadaşı yakalayıp kadrodan söktüğün pompa ile kaskına bir buse kondurulabilirdi :d

Ben de bugün meydanda zeminin ne olduğunu az çok bildiğim için dönüş atmıyim demeye kalmadan 2 saniye sonra hafiften yan yattım

StanicEnemy demiş ki:

99 depreminde babamın elektrik tesisatını üstlendiği bir apartmandan daire teklifi gelmişti bedava ya (emek karşılığı) o apartmana taşınmayı red etmişti babam ve aradan uzun süre geçmeden 99 depremi oldu ve o bina yerle bir oldu. Eğer taşınmayı seçseydik şuanda hayatta olamayacaktık ailece.

Hepsini görüntüle...

99 depreminde memkeletteydim(sakarya)
Köyde ki evimiz yıkıldı. Çok şükür hiç birimize bir şey olmadı. 1 hafta kadar ağzıma hiçbir şey koyamamıştım korkudan Ve deprem anı bende çok büyük izler bıraktı.
Bir daha yaşamayalım inşaAllah. Ama yaşayacağız gibi