Ferhat Köse
Forum Bağımlısı
- Kayıt
- 13 Şubat 2010
- Mesaj
- 6.253
- Tepki
- 8.275
- Yaş
- 49
- Şehir
- Eskişehir
- Bisiklet
- Bisan
Takip edenler bilir etmeyenler için link aşağıda oyuncak olarak başlayan macera eylence aracı ulaşım aracı spor aleti mangal turları uzun turlar ultra maraton derken bir hobi olmaktan çıkıp 2014 yılının başında yarış beygirliğine dönmeye başladı 
ilk yarışım Mersin sezon açılışını aşağıdaki linkte anlattım bu konuda da Türkiye yol şampiyonası tecrübelerimi aktaracağım.
https://www.bisikletforum.com/showthread.php?t=129425
Pazartesi sabahı hocamızın bize ayarladığı Dedeman park otele doğru yola çıktık burada anti parantez mersinde Torku ve Lassa hariç tüm sporcular tek otelde kalmıştık bir otel dolusu bisikletçi ile Denizlide durum biraz farklı her koyun kendi bacağından asıldı.Bizim şansımıza da Torku Lassa Kocaeli ve Telekom düştü ki gayet güzel bir topluluk oldu .Otelin yemekleri ilk gün iyi olmasa da çaylarına diyecek yoktu burayıda açmam lazım Master takımı demek uzun çay sohbetleri demektir Mersinden beri görüşemeyen artı 30-40 yaş insanlar uzun saatler masa başında çay kahve sohbeti yapar büyük erkekler gibi odaya giirp 24 saat bacak dinlendirmez (istisna masterlar var muhtemelen olimpiyata hazırlanıyorlar )
Neyse otelimize yerleştik sohbet muhabbet başladı Aydından Yusuf dostum geldi ziyarete ekstra onunla da bir çay içildi.Diğer illerden gelen arkadaşlar arandı yarış alanında buluşma sözleri verildi ve ilk günü atlattık .Teknik toplantıya yine hocamız bizim yerimize giderek bir yükü de üstümüzden aldı.
İlk gün Zamana karşı yarış tahmini hesaba göre 13:00-14:00 sularında sıramız gelecek ama tahminler tutmadı start alanına 13:00 da varıp 17:00 ye kadar bekledik bu arada gözleme evlerinde dinlenip gözleme yedik çok iyi olmadığından dereceleri iyi gelmedi (yarış koşacaksanız her durumdan kötü sonuç bahanesi üretmeyi hemen öğrenmeniz gerekiyor tüm gün bu tip bahaneleri dinliyorsunuz)
Bu bekleyişte göremediğimiz arkadaşları gördük özellikle Ömer Haytanın namı diğer meşhur pinarelo Ömerin Focus kadro ile gelmesi güzel esprilere sebep oldu yazacam muhakkak dedim Yazdım ama iyi tarafımdasın Ömer kilolardan bahsetmedim sonucu hiç yazmayacağım
Neyse start anı yaklaştı isimler okundu imzalar atıldı adım okundu 30 saniye söylendi hakem bir türlü tutmuyor yorulmuş son 5 de tutarım diyor iyide 5 saniyede pedal kilitleyemem ki ben nitekim sağ ayağın clik sesi ile çık sesi aynı anda oldu burada biraz parkur hakkında bilgi vereyim yaklaşık 500 metrelik güzel bir iniş 6.5 km düz yol U dönüşü ile geri gelinecek o rampa cıkılıp bitecek yani 14 km .Rüzgar çapraz giderken destek çok olmamasına rağmen dönüşte ne hikmetse insanı parçalıyor saatin geç olması da giderek sertleştirdi .
Neyse o inişe başladım km saatine bakıyorum bir yandan 30-40-50-60-65 km hız derken bir baktım nabız 170 işte bu saniyeden sonra hayatımın en iğrenç 14 km sini yaşadım nabzım hiç 170 in altına inmedi tüm yarış boyunca dönüşü anlarım ama inişte o hale nasıl geldim hiç anlayamadım .Antremanlarda cok rahat 40-42 hatta rüzgara göre 43-44 ortalama cıkaran ben (15 km de) 38 civarı ortalama ve hiç yaşamadığım perişanlıkta finişe geldim arada yaşadığım rezilliklerin detayına girmeyeceğim sonuç 19 nculuk ama yeterli değil çünkü bu kadar kötü olmadığımı biliyorum artık seneye inşallah .
Otellerimize döndük çay sohbetine devam sabah ilk yol yarışı bizim serin olacağından mutluyum.Gece geç yattık olimpiyat sporcusu olmadığımızdan beslenmeye zaten dikkat yok yarışta kilo almışım ama keyif süper moraller yerinde sabah start alanına geldik.
Parkur 30 km lik iki tur buda 15 km lik gidiş aynı yoldan dönüş ilk 5-6 km ufak iniler cıkışlar rahatsız etmeyen sonra 5 km lik hafif eğim tırmanış sonra 2.5 km lik gayet sert yüzde 7-8 iniş ve iniş sonu U dönüşü ile tırmanış sonra iniş ve düzlük olarak tarif edilebilinir.
Start anı yaklaştığında ilk katılanlardaki çizgiye yakın yer tutma heyecanına bu sefer girmedim çünkü biliyorum artık nasılsa ilk 200 metrede herkes yerini bulacak ilk sert rampada yada atakta çalışan çalışmayan ayrılacak bu düşünceler ile yarış başladı .
Dediğim gibi 200-300 metrede şekil oturdu ama garip bir şeyler var kimse çalışmıyor gurup çok yavaş hayırdır bu kadar mı rampadan korkuldu diye düşünürken Ömer Hayta arkadan sohbete geldi biraz sohbet ettik geri gitti arkadaşlara filan takıldım ona buna laf at derken aklıma bir şey daha geldi yarışta Atilla takımı yoksa gurup çok sessiz onlar epey gürültü çıkarıyormuş onu da öğrenmiş oldum
Neyse ilk hafifi eğime başlama anından bira önce bir baktım en öndeyim tabi gurup yavaş iki de arkadaşım var yanımda hadi dedim biraz atraksyon yapalım şöyle bir yüklenip atak denemesi başladım arkaya baktım ki ekip zıpkın gibi nasıl fırladılar bu fırtına önceki sessizliğin ilk işaretiydi yine sohbetlerde hiç antremanım yok diyen arkadaşlar minimum 4-5 bin km antreman ile gelmişler gayet belli o hafif eğimi 40 km hızın altına düşmeden çıktık ve sert iniş noktasında yeni paratnteze geçeyim
İniş özürlü olduğumu bildiğimden inişin başlangıcından önce guruptan ayrılmak için arkama baktığım anda bir abimizden fırçayı yedim arkana bakma ne yapmak istiyorsan onu yap dedi bende direk sağ tarafa ayrıldım zaten benden hemen sonra herkes yol ayrıldı 80 km hızlarda inişimizi yaptık .İnişten sonra dönüş yapıldı hafifi düzlükte rampaya hazırlanıldı.
Evet dananın kuyruğunun koptuğu yere geldik rampa başladığı zaman takır tukur gelen vites sesleri sağa sola ayrılanlar ayağa kalkıp basanlar derken antremanlarda 53 yaprak ile rampa cıkıyorum diye kendimi rampacı zanneden ben baktım ki burada (ön gurupta) zaten herkes 53 ile tırmanıyor zaten 53 ile tırmanmaz isen geride kalacaksın bilgisini yaşayarak öğrendim artık hedef 53-21-19 değil 53-17 ler olduğunu anladım.Guruptan kopmadan tırmanıyordum ama en arkasında kalmıştım kopmam an meselesiydi önümde bir 15-20 kişi vardı aklıma saçma sapan bir düşünce geldi son 50 metre 39 yaprağa inip kadansa yüklenip araya girmek gibi bu düşünceyi uygulamaya geçirdiğim ilk saniye 5 metre geriye gittiğimi ne kadar yüklensem de yetişemeyeceğimi anladım ama iş işten geçti yokuş bittiğinde aradaki fark 20-30 metre olmuştu tekrar 53 yaprağa alıp o nabızda yüklensem de fark kapanmadı artık koptum .
Hafif inişin başlamasıyla 4-5 dakika ön guruba yetişmek için çaba sarf ettim zorladım ama fark hiç 30 metrenin altına inmedi tam artık bırakayım derken bir arkama bakayım diye his geldi ne görebilirim dersiniz o yokuşun sonundan beri arkamda 15 kişi varmış ana guruba yetişmeye çalışan ben sadece kendimi çekiyorum zannediyorum birden başımdan kaynar sular döküldü ve aniden pedalı kestim o zaman mecbur birileri önüme geçti ve o noktadan sonra uzunca bir süre guruba faydalı pedal cevirmedim gurubu inceledim bu 15 kişide çalışan 3-5 kişi habire bağırıp gaz veren yüzünü hiç göremediğim arkadan bir iki kişi sonradan fark ettiğim bir takım arkadaşım birde ya tutunmak için nefesleri kalmayan yada cidden sadece kendilerini düşünen ama yanlış yapıp hiç çalışmayan birkaç kişi daha vardı .Uzunca bir zaman dinlendikten sonra öne geçip birkaç arkadaş ile çalıştık ama fark bir türlü kapanmadı arada bir gelip farkı söyleyen motorcu 30 saniye deyince mutlu olup 60 saniye dediğinde yıkılıyorduk : ) burada anladım ki 30 saniye çok çok büyük bir fark öyle ha deyince kapanmıyor
Bizim gurup yaklaşık 10 km sonra iyice oturdu stabile geçti bu halde sert inişi yaptık ve ikinci tırmanma başladı ön gurupta tırmanış başında bir sakinlik belirdi gözüküyorlar muhtemelen herkes önde tırmanacak cengaveri bekledi bir süre bu fırsatta biraz daha yaklaştık.Tırmanışta ne oldu anlamadım ama bizim gurup güzel çalıştı ama zirveye doğru yine bir hata yaparak yine en önde buldum kendimi ve düzlüğe geçip fırlama yapacagımız zaman ben bitik vaziyetteydim burada aldıgım not bazı stratejik anlar var bu kısımlarda çalışmamak gerekiyor hele hele de arkadan sadece tekerinize tutunup sadece gaz veren, sporcuyum diye sağa sola hava atan insanları ise hiç ciddiye almayacaksınız
Bu duygular ile yeniden toparlanıp basmaya başladık bu arada geri kalan bölümler paramparça olmuş onlarıda karşı yoldan görüyoruz 3-5 dakika fark oluşmuş .Bu arada ön gurup da finişe yaklaşmanın stratejisi ile yavaşlamaya başladı bizim gurup bunu hissedince birden daha sağlam çalışmaya başladı bizim gurubun toparlanması ana gurubun atak beklemesi sayesinde ana guruba yetiştik ama yine bir stratejik hata ana guruba katılışta en önde yine ben çalışıyordum yani yine güçlü olmam gereken bir zaman bitik vaziyette guruba girdim bu noktadan sonra finişe 500 metreyi görünce bzim cengaverler catır cutur vitesleri atıp ayağa kalktıgı bir anda kütürt bir carbon sesi ile iki kişiyi yerde gördüm bir tanesinin kolu önüme uzanmıştı aklımdan anında iki sahne geçti ya bisiklet hoplayılacak ya o koldan geçilecek biiskleti hoplatacak ne gücüm kalmıştı nede cesaretim cok hızlıydık gözüme avuç içi yukarı bakan elleri ilişti en ince nokta burasıydı bari dedim oradan geçeyim koldan geçsem zıplatıp düşürecek bu duygu ile ön tekeri ellere yönlendirdim ama Allahtan yerdeki abimiz beni fark edip kollarını kaçırdı çok şükür ezseydim çok üzülecektim ezmeyip gidonu ani krsam yada koldan geçsem de kesin düşecektim biliyorum neyse koldan kurtulunca kalan enerji ile yüklenip sprinte erken cıkıp tükenen birkaç kişiyi daha geçip bitirdim .kendi klasmanımda 15 nci olmuşum gayet yeterlibir sonuç birinci ile aramda 7 saniye var)bu 7 saniye anlamayana cok kısa ama aslında iğrenç bir rakam en az 20-30 metre demek biliyorum)
Kıssadan hisse notlar
Yenecek daha cok ekmek var
Sprint gibi bazı durumlar çalışmayla cok zor öğrenilecek şeyler bir şeylerin içerden gelmesi gerekiyor.
Bu arada sevindirici bir haber geldi takım kalsmanında 3 ncü olmuşuz bunda da benim aldığım puanın etkisi büyük o yuzden katmerli bir sevinç. Yaşadım hemen yarış sonu kürsü de gördüm kupa resimlerimi çektim hazırlıklarımızı yaptık son yemek sohbet Ekim ayı yarışı için sözler verildi ve güzel bir yarış organizasyonuda kazasız belasız atlatıldı çok şükür.
Burada Denizlideki idarecilere teşekkür de etmek istiyorum her iki yarışta da yollar tam kapalıydı hiçbir trafik sorunu yaşanmadı asfalt kalitesi mükemmeli polisler yeterli işaretler iyiydi tek eksik olay yol yarışındaki starf finiş noktasına biraz sosyal imkan getirilebilinirdi sudur ufak bir market otomobildir gibi.herkes benim gibi şanslı değil takımı yok bazı ihtiyaçları karşılamak problemli oluyor.
Bu yazının bir benzerini gece 02:00 de oturdum yazdım bir heyecan ile ama evdeki pcnin 10 yaşını geçmiş olmasının verdiği problemlerden hepsini foruma yerleştiremeden kaybettim şimdi apar topar heyecanı kaybetmeden tekrar yazayım dedim bir hata eksik yaptıysak sonrada düzenleriz .okuyan arkadaşlara teşekkürler….
http://s20.postimg.org/er8wc75cd/2014_06_23_20_04_25.jpg
http://s20.postimg.org/jeeydysp9/2014_06_23_13_16_42.jpg
http://s20.postimg.org/z167rc6h9/MG_0772.jpg
http://i.imgur.com/IgokCUw.jpg
http://i58.tinypic.com/66dnb6.jpg
http://i.imgur.com/AXaoXm1.jpg
http://i.imgur.com/GAdl8ly.jpg
http://i.imgur.com/vDcU5fo.jpg
http://i.imgur.com/0gmksjj.jpg
http://i.imgur.com/X6BjxFI.jpg
http://i.imgur.com/jIii9yt.jpg
http://i.imgur.com/aqtWQxd.jpg
http://i.imgur.com/rZxb0S8.jpg
http://i.imgur.com/ev3OQ2m.jpg
http://i.imgur.com/SnNGylf.jpg
http://i.imgur.com/1A3pqgv.jpg
http://i.imgur.com/JiHP8rO.jpg
ilk yarışım Mersin sezon açılışını aşağıdaki linkte anlattım bu konuda da Türkiye yol şampiyonası tecrübelerimi aktaracağım.https://www.bisikletforum.com/showthread.php?t=129425
Pazartesi sabahı hocamızın bize ayarladığı Dedeman park otele doğru yola çıktık burada anti parantez mersinde Torku ve Lassa hariç tüm sporcular tek otelde kalmıştık bir otel dolusu bisikletçi ile Denizlide durum biraz farklı her koyun kendi bacağından asıldı.Bizim şansımıza da Torku Lassa Kocaeli ve Telekom düştü ki gayet güzel bir topluluk oldu .Otelin yemekleri ilk gün iyi olmasa da çaylarına diyecek yoktu burayıda açmam lazım Master takımı demek
uzun çay sohbetleri demektir Mersinden beri görüşemeyen artı 30-40 yaş insanlar uzun saatler masa başında çay kahve sohbeti yapar büyük erkekler gibi odaya giirp 24 saat bacak dinlendirmez (istisna masterlar var muhtemelen olimpiyata hazırlanıyorlar )Neyse otelimize yerleştik sohbet muhabbet başladı Aydından Yusuf dostum geldi ziyarete ekstra onunla da bir çay içildi.Diğer illerden gelen arkadaşlar arandı yarış alanında buluşma sözleri verildi ve ilk günü atlattık .Teknik toplantıya yine hocamız bizim yerimize giderek bir yükü de üstümüzden aldı.
İlk gün Zamana karşı yarış tahmini hesaba göre 13:00-14:00 sularında sıramız gelecek ama tahminler tutmadı start alanına 13:00 da varıp 17:00 ye kadar bekledik bu arada gözleme evlerinde dinlenip gözleme yedik çok iyi olmadığından dereceleri iyi gelmedi
(yarış koşacaksanız her durumdan kötü sonuç bahanesi üretmeyi hemen öğrenmeniz gerekiyor tüm gün bu tip bahaneleri dinliyorsunuz)Bu bekleyişte göremediğimiz arkadaşları gördük özellikle Ömer Haytanın namı diğer meşhur pinarelo Ömerin
Focus kadro ile gelmesi güzel esprilere sebep oldu yazacam muhakkak dedim Yazdım ama iyi tarafımdasın Ömer kilolardan bahsetmedim sonucu hiç yazmayacağım Neyse start anı yaklaştı isimler okundu imzalar atıldı adım okundu 30 saniye söylendi hakem bir türlü tutmuyor yorulmuş son 5 de tutarım diyor
iyide 5 saniyede pedal kilitleyemem ki ben nitekim sağ ayağın clik sesi ile çık sesi aynı anda oldu burada biraz parkur hakkında bilgi vereyim yaklaşık 500 metrelik güzel bir iniş 6.5 km düz yol U dönüşü ile geri gelinecek o rampa cıkılıp bitecek yani 14 km .Rüzgar çapraz giderken destek çok olmamasına rağmen dönüşte ne hikmetse insanı parçalıyor saatin geç olması da giderek sertleştirdi .Neyse o inişe başladım km saatine bakıyorum bir yandan 30-40-50-60-65 km hız derken bir baktım nabız 170
işte bu saniyeden sonra hayatımın en iğrenç 14 km sini yaşadım nabzım hiç 170 in altına inmedi tüm yarış boyunca dönüşü anlarım ama inişte o hale nasıl geldim hiç anlayamadım .Antremanlarda cok rahat 40-42 hatta rüzgara göre 43-44 ortalama cıkaran ben (15 km de) 38 civarı ortalama ve hiç yaşamadığım perişanlıkta finişe geldim arada yaşadığım rezilliklerin detayına girmeyeceğim sonuç 19 nculuk ama yeterli değil çünkü bu kadar kötü olmadığımı biliyorum artık seneye inşallah .Otellerimize döndük çay sohbetine devam
sabah ilk yol yarışı bizim serin olacağından mutluyum.Gece geç yattık olimpiyat sporcusu olmadığımızdan beslenmeye zaten dikkat yok yarışta kilo almışım ama keyif süper moraller yerinde sabah start alanına geldik.Parkur 30 km lik iki tur buda 15 km lik gidiş aynı yoldan dönüş ilk 5-6 km ufak iniler cıkışlar rahatsız etmeyen sonra 5 km lik hafif eğim tırmanış sonra 2.5 km lik gayet sert yüzde 7-8 iniş ve iniş sonu U dönüşü ile tırmanış sonra iniş ve düzlük olarak tarif edilebilinir.
Start anı yaklaştığında ilk katılanlardaki çizgiye yakın yer tutma heyecanına bu sefer girmedim
çünkü biliyorum artık nasılsa ilk 200 metrede herkes yerini bulacak ilk sert rampada yada atakta çalışan çalışmayan ayrılacak bu düşünceler ile yarış başladı .Dediğim gibi 200-300 metrede şekil oturdu ama garip bir şeyler var kimse çalışmıyor gurup çok yavaş
hayırdır bu kadar mı rampadan korkuldu diye düşünürken Ömer Hayta arkadan sohbete geldi biraz sohbet ettik geri gitti arkadaşlara filan takıldım ona buna laf at derken aklıma bir şey daha geldi yarışta Atilla takımı yoksa gurup çok sessiz onlar epey gürültü çıkarıyormuş onu da öğrenmiş oldum Neyse ilk hafifi eğime başlama anından bira önce bir baktım en öndeyim tabi gurup yavaş iki de arkadaşım var yanımda hadi dedim biraz atraksyon yapalım şöyle bir yüklenip atak denemesi başladım arkaya baktım ki ekip zıpkın gibi
nasıl fırladılar bu fırtına önceki sessizliğin ilk işaretiydi yine sohbetlerde hiç antremanım yok diyen arkadaşlar minimum 4-5 bin km antreman ile gelmişler gayet belli o hafif eğimi 40 km hızın altına düşmeden çıktık ve sert iniş noktasında yeni paratnteze geçeyim İniş özürlü olduğumu bildiğimden inişin başlangıcından önce guruptan ayrılmak için arkama baktığım anda bir abimizden fırçayı yedim
arkana bakma ne yapmak istiyorsan onu yap dedi bende direk sağ tarafa ayrıldım zaten benden hemen sonra herkes yol ayrıldı 80 km hızlarda inişimizi yaptık .İnişten sonra dönüş yapıldı hafifi düzlükte rampaya hazırlanıldı.Evet dananın kuyruğunun koptuğu yere geldik rampa başladığı zaman takır tukur gelen vites sesleri sağa sola ayrılanlar ayağa kalkıp basanlar derken antremanlarda 53 yaprak ile rampa cıkıyorum diye kendimi rampacı zanneden ben baktım ki burada (ön gurupta) zaten herkes 53 ile tırmanıyor
zaten 53 ile tırmanmaz isen geride kalacaksın bilgisini yaşayarak öğrendim artık hedef 53-21-19 değil 53-17 ler olduğunu anladım.Guruptan kopmadan tırmanıyordum ama en arkasında kalmıştım kopmam an meselesiydi önümde bir 15-20 kişi vardı aklıma saçma sapan bir düşünce geldi son 50 metre 39 yaprağa inip kadansa yüklenip araya girmek gibi bu düşünceyi uygulamaya geçirdiğim ilk saniye 5 metre geriye gittiğimi ne kadar yüklensem de yetişemeyeceğimi anladım ama iş işten geçti yokuş bittiğinde aradaki fark 20-30 metre olmuştu tekrar 53 yaprağa alıp o nabızda yüklensem de fark kapanmadı artık koptum .Hafif inişin başlamasıyla 4-5 dakika ön guruba yetişmek için çaba sarf ettim zorladım ama fark hiç 30 metrenin altına inmedi tam artık bırakayım derken bir arkama bakayım diye his geldi ne görebilirim dersiniz o yokuşun sonundan beri arkamda 15 kişi varmış ana guruba yetişmeye çalışan ben sadece kendimi çekiyorum zannediyorum birden başımdan kaynar sular döküldü ve aniden pedalı kestim o zaman mecbur birileri önüme geçti ve o noktadan sonra uzunca bir süre guruba faydalı pedal cevirmedim gurubu inceledim bu 15 kişide çalışan 3-5 kişi habire bağırıp gaz veren yüzünü hiç göremediğim arkadan bir iki kişi
sonradan fark ettiğim bir takım arkadaşım birde ya tutunmak için nefesleri kalmayan yada cidden sadece kendilerini düşünen ama yanlış yapıp hiç çalışmayan birkaç kişi daha vardı .Uzunca bir zaman dinlendikten sonra öne geçip birkaç arkadaş ile çalıştık ama fark bir türlü kapanmadı arada bir gelip farkı söyleyen motorcu 30 saniye deyince mutlu olup 60 saniye dediğinde yıkılıyorduk : ) burada anladım ki 30 saniye çok çok büyük bir fark öyle ha deyince kapanmıyor Bizim gurup yaklaşık 10 km sonra iyice oturdu stabile geçti bu halde sert inişi yaptık ve ikinci tırmanma başladı ön gurupta tırmanış başında bir sakinlik belirdi gözüküyorlar muhtemelen herkes önde tırmanacak cengaveri bekledi bir süre bu fırsatta biraz daha yaklaştık.Tırmanışta ne oldu anlamadım ama bizim gurup güzel çalıştı ama zirveye doğru yine bir hata yaparak yine en önde buldum kendimi ve düzlüğe geçip fırlama yapacagımız zaman ben bitik vaziyetteydim burada aldıgım not bazı stratejik anlar var bu kısımlarda çalışmamak gerekiyor hele hele de arkadan sadece tekerinize tutunup sadece gaz veren, sporcuyum diye sağa sola hava atan insanları ise hiç ciddiye almayacaksınız
Bu duygular ile yeniden toparlanıp basmaya başladık bu arada geri kalan bölümler paramparça olmuş onlarıda karşı yoldan görüyoruz 3-5 dakika fark oluşmuş .Bu arada ön gurup da finişe yaklaşmanın stratejisi ile yavaşlamaya başladı bizim gurup bunu hissedince birden daha sağlam çalışmaya başladı bizim gurubun toparlanması ana gurubun atak beklemesi sayesinde ana guruba yetiştik ama yine bir stratejik hata ana guruba katılışta en önde yine ben çalışıyordum yani yine güçlü olmam gereken bir zaman bitik vaziyette guruba girdim bu noktadan sonra finişe 500 metreyi görünce bzim cengaverler catır cutur vitesleri atıp ayağa kalktıgı bir anda kütürt bir carbon sesi ile iki kişiyi yerde gördüm bir tanesinin kolu önüme uzanmıştı aklımdan anında iki sahne geçti ya bisiklet hoplayılacak ya o koldan geçilecek biiskleti hoplatacak ne gücüm kalmıştı nede cesaretim cok hızlıydık gözüme avuç içi yukarı bakan elleri ilişti en ince nokta burasıydı bari dedim oradan geçeyim koldan geçsem zıplatıp düşürecek bu duygu ile ön tekeri ellere yönlendirdim ama Allahtan yerdeki abimiz beni fark edip kollarını kaçırdı çok şükür ezseydim çok üzülecektim ezmeyip gidonu ani krsam yada koldan geçsem de kesin düşecektim biliyorum neyse koldan kurtulunca kalan enerji ile yüklenip sprinte erken cıkıp tükenen birkaç kişiyi daha geçip bitirdim .kendi klasmanımda 15 nci olmuşum gayet yeterlibir sonuç birinci ile aramda 7 saniye var)bu 7 saniye anlamayana cok kısa ama aslında iğrenç bir rakam
en az 20-30 metre demek biliyorum)Kıssadan hisse notlar
Yenecek daha cok ekmek var
Sprint gibi bazı durumlar çalışmayla cok zor öğrenilecek şeyler bir şeylerin içerden gelmesi gerekiyor.
Bu arada sevindirici bir haber geldi takım kalsmanında 3 ncü olmuşuz bunda da benim aldığım puanın etkisi büyük o yuzden katmerli bir sevinç. Yaşadım hemen yarış sonu kürsü de gördüm kupa resimlerimi çektim hazırlıklarımızı yaptık son yemek sohbet Ekim ayı yarışı için sözler verildi
ve güzel bir yarış organizasyonuda kazasız belasız atlatıldı çok şükür.Burada Denizlideki idarecilere teşekkür de etmek istiyorum her iki yarışta da yollar tam kapalıydı hiçbir trafik sorunu yaşanmadı asfalt kalitesi mükemmeli polisler yeterli işaretler iyiydi tek eksik olay yol yarışındaki starf finiş noktasına biraz sosyal imkan getirilebilinirdi sudur ufak bir market otomobildir gibi.herkes benim gibi şanslı değil takımı yok bazı ihtiyaçları karşılamak problemli oluyor.
Bu yazının bir benzerini gece 02:00 de oturdum yazdım bir heyecan ile ama evdeki pcnin 10 yaşını geçmiş olmasının verdiği problemlerden hepsini foruma yerleştiremeden kaybettim şimdi apar topar heyecanı kaybetmeden tekrar yazayım dedim bir hata eksik yaptıysak sonrada düzenleriz .okuyan arkadaşlara teşekkürler….
http://s20.postimg.org/er8wc75cd/2014_06_23_20_04_25.jpg
http://s20.postimg.org/jeeydysp9/2014_06_23_13_16_42.jpg
http://s20.postimg.org/z167rc6h9/MG_0772.jpg
http://i.imgur.com/IgokCUw.jpg
http://i58.tinypic.com/66dnb6.jpg
http://i.imgur.com/AXaoXm1.jpg
http://i.imgur.com/GAdl8ly.jpg
http://i.imgur.com/vDcU5fo.jpg
http://i.imgur.com/0gmksjj.jpg
http://i.imgur.com/X6BjxFI.jpg
http://i.imgur.com/jIii9yt.jpg
http://i.imgur.com/aqtWQxd.jpg
http://i.imgur.com/rZxb0S8.jpg
http://i.imgur.com/ev3OQ2m.jpg
http://i.imgur.com/SnNGylf.jpg
http://i.imgur.com/1A3pqgv.jpg
http://i.imgur.com/JiHP8rO.jpg
