Aydın Işık'la 90'lı yıllar dağ bisikletçiliği - geziler / anılar

Takvim yaprakları 90'lı yılları gösterirken farklı meslek gruplarından bir kaç arkadaşın ve benim gibi bir kaç kardeşin kanı kaynamaktadır. 7'li vites sisteminin nimetten sayıldığı, amortisörün sadece arabalarda olduğu, bir çok donanım arasından malzeme seçme değil ne bulursan alıp veya kendin imal edip kullanma zamanıdır. (evet tornada malzemeler de yapıldı) Ve bu fotoğraflar işte o imkansızlıklar içindeki zor ama güzel zamanların kanlı canlı kanıtlarıdır.

Yokluk vardı, eksiklik vardı..
Ama ruh tatmini ve mutluluk ta vardı..
Zora dayanan,
En zorda bile kopmayan,
Gerçek dostluğun, arkadaşlığın yaşandığı,
Ekip ruhunu damarlarınızda hissedebileceğiniz fotoğraflara buyrun geçelim.

Bu fotoğraf sanırım 96 yada 97 senesi. Rota İzmir Karşıyaka- Sabuncu Beli -Karagöl şeklinde (Aklımda kaldığı kadarıyla) Tam kış mevsiminin sağlam zamanları, yol bitmek bilmiyor. Spor ayakkabı falan giymek imkansız. (spd mi, o ne?) Benim botlar 2nci el, tanesi 2100 gr! Botlar su almasın diye de ara ara vazelin sürüyoruz. Üstümüzde ne bulursan kat kat giy şeklinde bir giyim tarzı. Sinan abinin içinde gazeteler (Göğsünü soğuktan korumak için) Aşırı kardan ilerlemek zor. Kimi yerde belimize geliyor, bazen dolu çukurlara bodozlama girip uçuyoruz bisiklet üstünde. Sık sık durup jantlara işemek zorunda kalıyoruz, kar frenler etrafında jantları doldurup donuyor. Yoksa ilerlemek imkansız. Fren pabuçlarıysa soğukta aşırı sertleştiklerinden taştan farkları yok. Bu zorluklara rağmen biz mutluyuz. Hatta o zorluklar şimdi aklıma geliyor yazmak için düşününce. Ve işte o günden bir fotoğraf..

http://img248.imageshack.us/img248/2466/karagolkar.png

Not: Fotoğraflar zaman içinde yavaş yavaş geleceğinden dolayı (evet, herkesten toplamaya çalışıyorum) takipte kalmanızı tavsiye ederim.

@aydin

Aydın arkadaşım..
Ne güzel anlatmışsın o günleri.Çok teşekkürler.
Evet kurşun gibi ağırdı malzemelerimiz fakat o malzemelerle gerçekleştirdiğimiz turların hala tadı damağımda.
Ben forum sayfalarında bisikletinden 100 gr.eksiltme muhabbetlerinden bıktım. Bisikletten 100 gr.eksitmek yerine yüreklerini 100 gr.arttırsalar da,bıraksalar kendilerini özgürlüğün rüzgarına.
O günleri hatırlattığın için tekrar teşekkürler..

Yine kar var, yine dağın başındayız. Zaman mekan bilgisi sıfır

Fotoğraftakiler:
Soldan sağa: Sinan Ateş, Aydın Işık

http://img12.imageshack.us/img12/1654/sinanabi.jpg

Aydın bey o geçmişteki güzel ve bir okadarda zor şartlarda yaşadığınız anılarınızı ne kadar güzel anlatıyorsunuz, paylaşımınız için teşekkürler. Okurken duygulanmamak elde değil.

İşte dolu dolu, hani nasıl derler! yüklü, AĞIR bir başlık..

İbrahim Bey'e tamamen katılıyorum;

@ibrahim Kızılkaya

Sanıyorum bu başlığa ekleyeceğiniz her fotoğraf, detay işte! tam da bu anlamda!! yüreklerimize 100'er gram katacaktır..

Şişmanlamak temennisiyle

Yine bir kış mevsimi, kıyafetler ve donanım yine alternatifsiz (Fiks aynı). Hiçliğin ortasında yol alıyor gibiyiz ve orada olmaktan mutluyuz.

http://img143.imageshack.us/img143/3703/karagolkar3.png

Bisiklet sürmek için her zaman bir bahaneniz olabilir ya da hiçbir zaman da.

Yürekten hissedilerek zor şartlarda olanaksızlıkları olunur hale getirmek. İnsanın kendisi ile bir mücadelesi. Düşüncelerini, bildiklerini, inandıklarını altedebilme duygusu işte bu tarz bir yaşama sevinci ile gelebilir.

Geç de olsa duygularınızı, yaşadıklarınızı paylaşsanız da sizlere teşekkür ederim.

Sağlıcakla kalın.

Kaz dağları eteklerinde dere kenarında bir rum değirmenindeyiz. (Burayı bulamamak, değirmeni ararken bir arkadaşın "-aha değirmen şu tepede deyip dağın başına bizi çıkarması, ilerlerken dağda bir çobana rastlayıp (5-6 saattir gördüğümüz tek insan) teyit almak için tekrar sormamız, -"yeğen siz ne etmişsiniz, tam tersi istikamete gidiyorsunuz, değirmen geride, dere kenarında demesi, bizim arkadaşa sövmemiz!)

Değirmene varıyoruz, hava kararıyor. Gündüz güzel olan hava (t-shirtlerleyiz) gece ayaza çeviriyor, hava buz, herkes lahana gibi. (Kazak, mont, Alllah ne verdiyse giyinmişiz) Kütüklerden kurduğumuz masada dönüyoruz sırayla, ateş başına geçip ısınmak için. Yanımda rahmetli Kenan abi (birlikte ilk gezimiz), bana sürekli Bahtiyar, Mustafa vs.. gibi isimlerle sesleniyor. (Evet, bir türlü adımı doğru söylemedi ve 3 gün boyunca bir kere Aydın demedi ) Bu arada sofra çeşitli, yorgunuz ve acıkmışısız. Ocakta da sanırım kuru fasulye var!

http://img16.imageshack.us/img16/5128/degirmen.png