Çağdaş Meddah'tan "Hoca Bakkal"

corluhaberi.com'dan alıntı:

http://2.bp.blogspot.com/_u8VtUWM84U8/SRsnQPwMQAI/AAAAAAAAAW8/1Vp5v-0xmwc/s400/Bakkal_Hoca_Oyunundan_bir_sahne.JPG-

Çorlulu Sanatçı Sinan Bayraktarın yazarak tek başına sahnelediği Hoca Bakkal ile hem tiyatro açılış sezonun startını veren perdelerini sezon için aralayan, Çorlu Belediyesi Atatürk Kültür Merkezi tiyatro salonu yoğun ilgi gördü.

Tiyatro yazarı ve oyuncusu Bayraktar’ın 1970’li yıllar 3 esnaf karakterinin traji-komik öyküsünün ‘Toplu Tek Kişilik Oyunlar’ biçiminde anlatıldığı oyunda, Niyetçi Murat Aga, (Oyuna adını veren emekli öğretmen) Hoca Bakkal ve Kitapçı Fevzi, Sosyokültürel ve ekonomik yaşamın pek de doğal olmayan değişim/dönüşümünden hemen önceki ‘insanlığın son temsilcileri, bir çocuğun tuttuğu aynadan yansılanırlar; zamanın kimseyi ve hiçbir şeyi kaydırmadığı anlaşılırken, şimdi de anlaşılmaz olan ‘insanlık’ üzerinde düşünce perdeleri açılıyor.

Çağdaş meddah beklediğimden çok iyi çıktı, bayıldım hatta.
Çorlu'lu imiş kendisi. Tamer Levent Sahnesi'nin sezon açılışını onunla yapmayı uygun görmüşler.
İlk anda tamam dedim, beklediğim gibi beceriksiz biri.
Takım elbise giymiş, uyuz oldum. Bir sandalye, yanında sehpa, sehpanın üzerinde Erikli su şişesi.
Takım elbise ve Erikli olmamış. Sırf bunlar yüzünden "özensiz" damgasını yapıştırdım.
Bir de hemen uzun tasvirlerle girdi konuşmaya hızlıca. Ben koptum baştan, değişir herhalde dedim.
Değişmedi Ama ben tadına vardım. Dikkatini verince harikaymış.
Gerçi arada salonun üçte biri boşalmıştı ama sanırım onlar dizisi başlayanlardı
Evet, herkese göre değildi. biraz derinliğin veya yaşça olgunluğun olması lazım. ve detaylı tasvirleri sevmen lazım.
Ben beğenmenin ötesinde hayran kaldım şahsen. Çok iyi ifade ediyor, çok iyi betimliyor. Duru bir Türkçe kullanıyor. Performansı hiç düşmüyor, hiç takılmıyor. Çok iyi hazırlanmış. İstediğinde çok güzel taklitler yapıyor, şarkı söylüyor, dans ediyor. Ama olayı şatafatlı bir şova dönüştürmüyor. Tam olması gerektiği gibi, tam kıvamında, mest ediyor. Eskilerden bahsediyor. Sahaflardan, mahalle bakkallarından, çocukların oyunlarından. Önümüzde yaşlı iki teyze vardı. Ben biraz da onları izledim. Gözleri nasıl da ışıldıyordu, kendi çocukluk dönemleri böyle güzel anlatılınca... Aslında eskiden bahsederken tarih anlatmıyordu tabi. Her döneme ait olması gereken güzellikleri anlatıyordu. Dostluğu, insani değerleri, kültürü...
Yine de takım elbise ve erikli konusunda fikrim değişmedi. Onların değişmesi lazım bence.

Halen Çorlu'da gösterilerine devam ediyor. Umarım Türkiye'yi de dolaşır. Sinan Bayraktar ismini zaman geçtikçe daha sık duyabiliriz, televizyonda da görebiliriz diye tahmin ediyorum.