yaralar, bereler, dovmeler ve ister inanin ister inanmayin ama bisiklet uzerine!

cocukken en sevdigim seylerden birisi yaralarimin uzerindeki kabuklari soymakti

kabuk soyuldukca yara derinlesir, sonra daha kalin kabuk baglar, kabugun etrafi kasinmaya baslar, haydiii ucunu kaldirirsin, hepsi hoop geliverir eline, alttan cikan tam iyilesmemis deri kanamaya baslar, beklersin ki yeniden kabuk baglasin diye

cocukken hem sadistin hem de mazosistin allahi oluyorsunuz yerine gore

sonra buyudum, iyi ki soymusum kabuklari dedim, yara izlerinin her birinin ardindan bir suru hikaye kaldi geriye. en guzelleri bisiklet yaralari. hani su dizlerde bolca olanlar.. yaz aylarinda kot pantolondan sorta terfi ettigimiz zamanlarda. Gerci bende bir yigin baska yara izi de var, buzdolabinin dizime dustugu yerdeki kesik izi, bir arabanin arka farindan geriye kalan delik izleri falan :rolleyes: ama bunlarin bisikletle pek alakasi yok geciyorum, baska yerde baska zamanda ama ne derseniz deyin, yara izleri muhabbetin bittigi yerde muhabbet baslatir. Sosyal can simitleri

bir de su kabugunu bir turlu soyamadiginiz yaralar vardir. dovme seanslari sonrasi mesela. hani dovmeleriniz kabuk baglar, tatli tatli kasinir, bepanteni surersiniz (bazen surerken caktirmadan havalanmis kabuklari kopariverirsiniz. hani kalkmis nasilsa bir kere, azicik surdan, azicik surdan, cok derin degil, sadece soyulanlari toparliyorum bahaneleriyle ) surersiniz, ama bir turlu kabuklari soyamazsiniz ya.. kabuktan midir, yoksa hikayelere bagimliliktan midir, yaptiran bilir, bir tane ile kalmazsiniz.. genelde geri gidersiniz, farkli ulkelerde farkli ustalara, ayni ulkede ayni ustaya, farketmez

ama vucudunuzda kalan izler istemli ya da istemsiz, sizin hayatinizin bir haritasi olur cikar..

uzun suredir dusunmuyordum. ama bu aksam bahcede kendimi dirsegimdeki kabugu soyarken buluverdim. haliyle aklima geldi isin komik tarafi dirsegimdeki yaranin ne ara oldugunu bilmiyorum.. ama bugunlerde her tarafim yara bere icinde ben halimden memnunum, cunku ya kayraklarin uzerinde bir yandan bisikletimi iteleyip bir yandan bacagima carpan aynakol ya da pedalin gomuldugu yerler, ya da dirsegimde oldugu gibi neyi nerden iter, ceker, tasirken oldugunun farkina varmadigim yaralar. kis geldiginde icimi isitacak izler.. arada acisa da, ya da varliklari ile yer aldiklari bolgelerin ne kadar elzem oldugunu bize hatirlatsa da (dirsek havada oturmak zorunda kalmak kadar sinir bozucu bir sey yokmus megerse ) uzun vadede bizi biz yapan digerlerinden biraz daha kalici, ya da belirgin, izler aslinda...

baska nasil hatirlarsiniz ilkokula baslamadan once oynadiginiz saklambaci, hani sobelemek icin yanlis secim yapip da koca cami elinizin tek darbesi ile asagi indirdiginiz ani ya da bicakla dogradiginiz parmaginiza kani durdurur diye basilan tutun yapraklarini, ya da ya da yokustan asagiya bisikletiyle kim daha hizli inecek sorusunun yanitini bulmaya calisip da evden iceri iki yarali dizle girdiginiz cocukluk gunlerinizi?

mutlu yara izlerinin yer aldigi, bol pedalli gunler hepinize

çocukken insan gerçekten acımasız bir şey şimdi amcamın ufaklıkta öyle daha yarası kapanmadan aynı yerin üstüne düşer falan ama hiç ağlamaz ilginç yani

aaah yaralar aaahh... hiç unutmam bir keresinde mahalledekı anarşist gurupla(muhtar takmıştı bu ısmı bıze) eskı bı ewın kalıntıları arasında oynarken altı kırılmış bi şişe baş parmağım we işaret parmağımın arasına girmişti ve bayaa bi yarılmıştı...tabı bunu gören babam ne yapacağını şaşırdı fakat eğitici annem ceza olsun die dikişleri uyuşturmadan attırmıştı.

Kim daha hızlı inecek bölümüyle ilgili aklıma geldi şimdi. Küçükkene 24" turuncu bosch marka bi bisikletim vardı. Tanımadığım bi çocukla kapıştık yokuş aşağı. Sonra bizim ordaki Beykoz Devlet Hastanesi'nin çöp vagonlarında bulmuştum kendimi. Bisiklette birşey yoktu.. Allahtan bende de birşey yoktu, sadece yürüyemiyordum. Kırık vs. yoktu diyelim.

Eve kadar mahalleden iki arkadaş taşıdı (karga-tulumba) beni iki sokak öteye. Sonra evin önünde ablamlar yaralarıma pansuman yaparken attığım çığlıkları hala hatırlar gibiyim :04:

***

Kafayı gözü kırma da, ufak sıyrıklardan ve yaralardan bişey olmaz. Daha dondurma iddiamız var İstanbul'da unutma.

Bodrum'a da bol pedallı günler
Kazasız & belasız sürüşler

Benim yaralarım nispeten kavgadan kalma yaralar ve aynaya ne zaman baksam çocukluk arkadaşlarım gelir hep gözümün önüne

Ama sağ dirseğimde bir yara var ki o da iki bisikletli yan yana giderken birbirine çarpar, kitlenir kalır ve cümbür cemaat yere kapaklanır ya işte o cinsten

yara soyma hastalığı hala bende var..soymasam bile sürekli oynuyorum biliyorum ii değil ama alışkanlık işte

ben hala nedense sadist ve mazoşist davranışlarıma devam ediorum en ufak bir yara kabuk görmiim hep oynuyorum geçcek gibi oluo tekrar koparıp tekrar yara haline getiriorum ama bu aralar yara fln yok oynayamıorum

ehehe okan_ergun kardesim bazen biz mi sadistiz yoksa bizden bikan ebeveynler mi orasi tartisilir tabii uyusturmadan dikis ha :eek ogrendin mi peki birseyler ("hayir" cevabini duyar gibiyim )

ozcan kardes dondurma iddasi baki ama yarasiz beresiz o etap tamamlanir mi orasi tartisilir ve bu tabii ki motivasyonu artiran bir unsur ama sen sen ol, gene de bana alacagin dondurmalar icin parani biriktirmeye basla simdiden

bir arkadasimin lafini hic unutamam ikimiz de oramiz buramiz kabuk baglamis kaldirimda oturmus yoluyoruz parca parca.. ama onda benden daha cok yolunucak parca var, benimkilerin cogu yolunmus bana bakip, "ben sabrettim kabuklar sertlesti, sen de sabret" demisti.. ahahahha...

kabuk-mania

karga tulumba dusmeye gelince, sevgili gudumen, dusmek iyi dusmesine de dustukten sonra cozulebilmek basli basina sorun

eskiden böyle yaralarımız olurdu, hatta yaşı 30u aşmış jenerasyonun erkeklerinde özellikle, ekseriyetle kafaları yarıktır, saçlarının arasında bu türden yaralardan kaynaklanan açıklıklar vardır.

ancak şimdiklerin zihinlerde bu yarıklar.bilinçsiz, bilgisiz, ilgisiz, apolitik, yorumsuz jenerasyon hayırlı uğurlu olsun....

alın çatımda parktaki kaydıraktan düşüşümün hatırası durur, "izmir hatırası"

@bikergrrl
Annem ceza konusunda numaraydı.bi keresinde ewe aldıım sokak köpeği yusunden oyuncaklarımı komşuların çocuklarına dağıtmıştı. şimdi bazen konuştuğumusda bu cezaları werdım bööle oldun acaa vermesem nasıl olurdun dıo? acebaa nasıl olurdum?

bir arkadasimin lafini hic unutamam ikimiz de oramiz buramiz kabuk baglamis kaldirimda oturmus yoluyoruz parca parca.. ama onda benden daha cok yolunucak parca var, benimkilerin cogu yolunmus bana bakip, "ben sabrettim kabuklar sertlesti, sen de sabret" demisti.. ahahahha...

kabuk-mania



Muhteşem ya bayıldım Bitirmiş hayatı sanki,Mevlana falan olmasın adı o arkadaşınızın

@acumur


eheheh modern verziyonu diyelim gecelim.. o zamanlarda kabuklarla zene ulasmisti, kimbilir simdilerde nerelerdedir, dur bi arayayim

Yanık yaraları çok kötü oluyodu... bi keresinde 13 yaşlarımda felan kendımı dunayadakı en iyi 2. şöför sandıım çağdaydım(dunyanın en iyi şöförü babam die biliorum)bisim arabayı mahalledı arkadaşlarla kaçırmışım , tabı şöför koltuundayım karıyer süper, tabı vıtes kullanmayı tam bılmıorum araba hararet yaptı göstergelrden anlıorum en azından , 40 yıllak usta şöför gibi arabanın kaputu açıp ındım arakdaşlarada şimdi hallederım su kaynatmıştır dıe bı yandan artıslık yapıorum radyatör cayır cayır yanıo tabı , radyatöruın kapağı bezle tutup çewirmemle birlikte suyun şampanya gibi fışkırması bir oldu tabı benım kol olduu gibi haşalandı3 hafta sargılı gesmıştım kabuklarıda koparamamıştım iz kalmasın dıe:

ben hala yaralarımın üzerindeki kabukları cart diye alıyorum