Tadı Damağımda İstanbul-Antalya Turu

Aslında Bandırma-Antalya turu ama ilk çıkış noktam olan İstanbul denince daha ilgi çekici oluyor

http://img17.imageshack.us/img17/2493/rota2u.jpg

Genel düşüncem kıyılardan Antalya'ya varmak oradan param kalırsa doğuya doğru devam etmek. Param kaldı mı tabi ki hayır ayrıca kondisyonum da tükenmişti ben de orada bırakmak zorunda kaldım. Güzeldi, çileliydi, riskliydi, masraflıydı ama değdiğini düşünüyorum.

Yolla ilgili bisikletçileri ilgilendiren bir iki şey paylaşmak istiyorum. Birincisi; ilk gün yaşadığım tekerlek patlamasıyla başladı. Patlağı kendim tamir edemedim ve eşyaları bırakarak, bisikleti üç km uzaklıktaki lastikçiye sırtımda taşıdım. Gün sonunda Gönen'e vardığımda yorgundum ve o 3 saati telafi etmek için devam edeyim dedim. Yola çıktığımın 30. saniyesinde sağ dizime ağrı saplandı ve o ağrı bir hafta kadar beni terketmedi. Ben de Gönen'de kaldım, ki Gönen çok güzel bir yermiş, oradan biraz da fazla dinlenerek baraj yolundan Edremit'e devam ettim. Yolda motoruyla yanımda sohbete başlayan bisikletçi Ayhan abiyle tanıştık. Hava kapalı, yol uzun, saat geç.. geceyi geçirmek için Yenice'ye varabileceğimi söyledi. Sağolsun bir sorun olursa diye telefonunu da verdi. Akşama Yenice'ye vardım fakat orada zaman,mekan,insan kesişimi pek hoşuma gitmediğinden olsa gerek hiç durmadan Kalkım'a devam ettim. Evet bu kadar yazıyı Edremit'e gidişte Yenice'ye uğramayın diye yazdım. Zira yeniceye dönmeden bir kaç km öncesinde kestirme varmış. Eminim bu kestirme Yenice'ye uğradığım için Kalkım yolunda çıkmak zorunda kaldığım 500 rakımlı tepe kadar zorlu değildir.

İkincisi Dikili Bergama tercihimle ilgili. Eğer Çandarlı'yı görme isteğim olmasa idi Bergama derdim ama ikisini birden turlama lüksüm o esnada yoktu ve Dikili'yi tercih ettim. Bergama üzerinden de İzmir alternatifi düşünülebilir.

İzmir-Muğla arasını Aydın üzerinden alırken Onur isimli müzisyen arkadaşımın da katılımıyla baya bir km katettim. İzmir'den biraz geç çıkmıştım ve Aydın'lı Onur geç kalmamak için basıp gidince benim gözüme Kuşadası tabelası çarptı. Google mapse şöyle göz atıp, Kuşadası-Milas-Muğla yapayım dedim. Selçuk ve Kuşadası gerçekten görülmeye değer yerler ama aynı şeyi Milas merkezi için diyemeyeceğim. Çünkü Milas-Yatağan arasındaki yokuş beni bitirdi. Evet çok değil 700-800 metre yüksekliğinde ama bütün tur ve gün yorgunluğundan sonra akşam üstü çıkılacak bir yer de değilmiş onu öğrendim.

Bir diğeri Antalya'da eriyen ziftlerin bir türlü izini bırakmaması. Özellikle inişlerde durma imkanınız yoksa ve Adrasan inişi gibi bütün yol zift nehriyle kaplıysa ve kaçış yeriniz yoksa, hem bisikletiniz hem üzerinizden zift izleri günlerce gitmiyor. Şu an turda kullanmadığım elbisede bile zift lekesi var. Bu tip yerlere sabah hava ısınmadan inmekte fayda var.

Böyle bir turla bu spora başlamak için 5-6 gün koşu yaptım, eksik bilgi ve tecrübemle aksesuar ve malzemeleri tamamlamaya çalıştım. Bisikleti aldıktan iki hafta sonra daha 100 km bile yapmadan yola çıktım. Bisiklet tamiri adına bir tek alyans ve pompa vardı; çok şükür ki ilk gün teker patlaması dışında bisiklet arıza vermedi. Yol ile ilgili plan yapmadım ve bunun ceremesini zaman zaman yolu şaşırarak ya da kestirmeler yerine yokuşlar çıkarak yaşadım.

İki haftalık tur ardından Antalya'da kalmayarak Cuma İstanbul'a indim. Pazar günü harika bir Riva turuyla hem diğer bisikletçilerin tecrübelerinden yararlandım hem de bu sporda daha çok mesafe katetmem gerektiğini tekrar gördüm. Yani vakit elverdikçe İstanbul çevresi turlara devam inşallah...

Boyle alelacele paldır kuldur plansız programsız cıkılan turların hıkayesını okumak daha bı heyecanlandırıyor benı nedense

Evet alelacele ama ne kadar beklenilirse o kadar yola çıkma şevki azalıyor. Deli cesareti işte