Hsynozky
Üye
- Kayıt
- 13 Mart 2019
- Mesaj
- 71
- Tepki
- 127
- Yaş
- 37
- Şehir
- #herşeyçokgüzelolacak
- İsim
- Hüseyin özkaya
- Başlangıç
- 1994—95
- Bisiklet
- Kron
- Bisiklet türü
- Şehir - Tur
@Ilter Elmas
çünkü ruhunuzda merhamet var... herkese örnek olur umarım. bende de köpek fobisi vardı. ta ki bir dağ köyüne tayin olana kadar. orada devasa köpeklerle karşılaştım. okul ile evim arası yaklaşık 500 metreydi. evlerin arasından geçmek zorundaydım ve her yer bölgesini korumak isteyen ve benim kokuma alışkın olmayan köpeklerle doluydu. ilk bir kaç gün sağ olsun veliler getirdi götürdü. ama köpekleri döve döve gidiyorduk. ellerinde sopalar çok yaklaşana ya taş ya sopa. ben bunu kabul edemezdim. nasıl anlatırdım öğrencilerime hayvan sevgisini. çözüm çok basitti. ekmek. elime 2-3 ekmek alıp besleye besleye gittim. yaklaşık 1 hafta sonra kuyruklar heyecanla sallanmaya başladı. arada hala havlayan saldırmaya hazır olanlara ise elimdeki uzun sopayı yere sertçe vurarak göz dağı verdim. zamanla köpeklerden eskisi gibi korkmadığımı fark ettim. hele bir de kaya ismini verdiğim yavru köpeğimi sahiplenince tamamen yok oldu fobi. kaya talihsiz bir kayboluş öyküsü yaşadı maalesef... hala özlerim. bana en büyük mirası fobimi yenmemi sağlaması oldu. şimdiki görev yerimde yaklaşık 10 köpeği her gün besliyoruz eşimle. arkadaşlar bayat ekmeklerini bizim için biriktiriyor. her gün büyük tencerede makarna pişiriyoruz. o kadar güzel bir haz , o kadar eşsiz bir ruhsal doyum , anlatamam. umarım herkes , korkanlar , hatta nefret edenler bile onlara sevgi ile yaklaşıp bu duyguları yaşayabilir. sevgi ve saygıyla.
çünkü ruhunuzda merhamet var... herkese örnek olur umarım. bende de köpek fobisi vardı. ta ki bir dağ köyüne tayin olana kadar. orada devasa köpeklerle karşılaştım. okul ile evim arası yaklaşık 500 metreydi. evlerin arasından geçmek zorundaydım ve her yer bölgesini korumak isteyen ve benim kokuma alışkın olmayan köpeklerle doluydu. ilk bir kaç gün sağ olsun veliler getirdi götürdü. ama köpekleri döve döve gidiyorduk. ellerinde sopalar çok yaklaşana ya taş ya sopa. ben bunu kabul edemezdim. nasıl anlatırdım öğrencilerime hayvan sevgisini. çözüm çok basitti. ekmek. elime 2-3 ekmek alıp besleye besleye gittim. yaklaşık 1 hafta sonra kuyruklar heyecanla sallanmaya başladı. arada hala havlayan saldırmaya hazır olanlara ise elimdeki uzun sopayı yere sertçe vurarak göz dağı verdim. zamanla köpeklerden eskisi gibi korkmadığımı fark ettim. hele bir de kaya ismini verdiğim yavru köpeğimi sahiplenince tamamen yok oldu fobi. kaya talihsiz bir kayboluş öyküsü yaşadı maalesef... hala özlerim. bana en büyük mirası fobimi yenmemi sağlaması oldu. şimdiki görev yerimde yaklaşık 10 köpeği her gün besliyoruz eşimle. arkadaşlar bayat ekmeklerini bizim için biriktiriyor. her gün büyük tencerede makarna pişiriyoruz. o kadar güzel bir haz , o kadar eşsiz bir ruhsal doyum , anlatamam. umarım herkes , korkanlar , hatta nefret edenler bile onlara sevgi ile yaklaşıp bu duyguları yaşayabilir. sevgi ve saygıyla.